Recherche 'bertim...' : 3 mots trouvés

Page 1 : de bertim-bertin (1) à bertimin (3) :

• bertim / bertin
  bertim / bertin

  f. –où Tanière.

  ●(c.1718) CHal.ms ii. garenne, tr. «h/gouaren gouarenneu, Il y en a qui disent bertin, ur vertin.»

  ●(1818) HJC 74. Er luerni en dès bertimeu in doar.

  ●(1903) EGBV 54. bertim, f. pl. eu, tr. «garenne, tannière.» ●(1904) DBFV 21b. bertim, bertin, f. pl. eu, tr. «garenne, tanière.» ●(1907) VBFV.bf 6a. bertim, f. pl. eu, tr. «garenne, tanière.» ●(1925) SFKH 31. arriùomb ar zoar er miterned. Er vertim nen dé ket mui pel ahanemen. ●(1931) VALL 61b. Bauge, tr. «V[annetais] bertim, bertin f.» ●(1931) DIHU 241/294. ur broh doaret én ur vertim. ●(1934) BRUS 248. Une garenne, tr. «ur vertim –eu.» ●(1978) LIMO 04 février. er had (…) hag e kavo endro peah hé bertim. ●(1978) LIMO 11 mars. bretim ur loarn yaouank. ●Bretim, tr. «tanière.» ●(1978) LIMO 22 juillet. Edan ur hleu e hras é vretim. ●E vretim, sa tanière (de bretim ou bertim).»

• bertimet
  bertimet

  adj. sens fig. Planqué, embusqué.

  ●(1934) DIHU 273/47. er ré e zo bertimet aman, é burèueu didrous. ●(1940) DIHU 343/14. bertimet doh tor er mané.

• bertimiñ
  bertimiñ

  v. intr.

  (1) Se terrer dans sa tanière.

  (2) sens fig. Se terrer, s'embusquer.

  ●(1939) DIHU 331/211. É Grivilles é larér é teliamb bertimein, ér hoed 105.