Recherche 'brañsigell...' : 6 mots trouvés

• brañsigell
  brañsigell

  f. –où Balançoire.

  ●(1876) TDE.BF 71. Brañsigell, tr. «s. f. Balançoire, escarpolette ; pl. ou.»

  ●(1904) DBFV 30a. bransigel, tr. «f. pl. –lleu, tr. «balançoire, escarpolette.» ●(1955) STBJ 191. staliou-termaji, kezek koad, brañsigellou, sirkou, gourenerien ha kurioziteou-all a bep seurt hag a vouzare an holl gant cholori o muzikou.

• brañsigellañ
  brañsigellañ

  voir brañsigellat

• brañsigellat / brañsigellañ / brañsigelliñ
  brañsigellat / brañsigellañ / brañsigelliñ

  v.

  I. V. intr.

  (1) Jouer à la balançoire.

  ●(1876) TDE.BF 71a. Brañsigella, v. n., tr. «Se balancer sur l'escarpolette.»

  (2) Être agité (par le vent, etc.).

  ●(1904) DBFV 30a. bransigellat, v. n., tr. «vaciller, être agité.» ●(1924) BILZbubr Mae/950. plun e lost gwerc'hlas, lugernus, o vransigellat war e gein [ar c'hilhog]. ●(1924) BILZbubr Here/1091. Hag a-nerz e gorf, ar pôtr a bolee. Bransigellat a rê ar vag.

  (3) Osciller, balancer.

  ●(1904) DBFV 30a. bransigellat, v. n., tr. «brandiller, branler, balancer.» ●(1955) STBJ 149. an horolaj en he arbel, gant eur mell momeder koueor lugernus o vrañsigellat hag oc'h ober tik-tak hep ehan. ●(1955) VBRU 31. Ha me kerkent all war ar c’hae d’ober va genou bras, met netra ne welis nemet boned krevek ar priñs o vransigellat a-us d’ur morad ofiserien a renk uhel, rak ur stumm fentus da gerzhout en devoa ar freilhennek treut-kagn-se.

  (4) Chanceler, vaciller sur ses jambes.

  ●(1904) DBFV 30a. bransigellat, v. n., tr. «chanceler.» ●(1986) HYZH 167-168/23. (Pontekroaz) brañsigellañ : vaciller sur ses jambes.

  (5) S'ébranler.

  ●(1904) DBFV 30a. bransigellat, v. n., tr. «s'ébranler.»

  II. V. tr. d.

  (1) =

  ●(1904) DBFV 30a. bransigellat, v. a., tr. «brandiller, branler, balancer.»

  (2) [au passif] Cahoter.

  ●(1876) TDE.BF 71a. Brañsigellet omp er c'harr-ma, tr. «nous sommes cahotés dans cette voiture.»

• brañsigeller
  brañsigeller

  m. –ion fam. Brañsigellerion c'hwibed : petits joueurs, petits bras.

  ●(1934) MAAZ 151. Hennen e gavè de chonjal ne oè chistraerion ha brunellerion Pipi Latira, nameit bransigellerion huibed étal er ré-man.

• brañsigellet
  brañsigellet

  adj.

  (1) Balancé.

  ●(1924) BILZbubr 46/1090. An ôtrou hag ar mevel er vag : flak ! flak ! a ra an dour er vag bransigellet, strinka a ra a bep tu, karget gante o boutou.

  (2) = (?) énervé (?).

  ●(1910) FHAB Mae 155. Perak ive, oun bet ken bransugellet ? Da faot eo.

• brañsigelliñ
  brañsigelliñ

  voir brañsigellat