Recherche 'brañsigellat...' : 1 mots trouvés
Page 1 : de bransigellat-bransigellan-bransigellin (1) à bransigellat-bransigellan-bransigellin (1) :- brañsigellat / brañsigellañ / brañsigelliñbrañsigellat / brañsigellañ / brañsigelliñ
v.
I. V. intr.
(1) Jouer à la balançoire.
●(1876) TDE.BF 71a. Brañsigella, v. n., tr. «Se balancer sur l'escarpolette.»
(2) Être agité (par le vent, etc.).
●(1904) DBFV 30a. bransigellat, v. n., tr. «vaciller, être agité.» ●(1924) BILZbubr Mae/950. plun e lost gwerc'hlas, lugernus, o vransigellat war e gein [ar c'hilhog]. ●(1924) BILZbubr Here/1091. Hag a-nerz e gorf, ar pôtr a bolee. Bransigellat a rê ar vag.
(3) Osciller, balancer.
●(1904) DBFV 30a. bransigellat, v. n., tr. «brandiller, branler, balancer.» ●(1955) STBJ 149. an horolaj en he arbel, gant eur mell momeder koueor lugernus o vrañsigellat hag oc'h ober tik-tak hep ehan. ●(1955) VBRU 31. Ha me kerkent all war ar c’hae d’ober va genou bras, met netra ne welis nemet boned krevek ar priñs o vransigellat a-us d’ur morad ofiserien a renk uhel, rak ur stumm fentus da gerzhout en devoa ar freilhennek treut-kagn-se.
(4) Chanceler, vaciller sur ses jambes.
●(1904) DBFV 30a. bransigellat, v. n., tr. «chanceler.» ●(1986) HYZH 167-168/23. (Pontekroaz) brañsigellañ : vaciller sur ses jambes.
(5) S'ébranler.
●(1904) DBFV 30a. bransigellat, v. n., tr. «s'ébranler.»
II. V. tr. d.
(1) =
●(1904) DBFV 30a. bransigellat, v. a., tr. «brandiller, branler, balancer.»
(2) [au passif] Cahoter.
●(1876) TDE.BF 71a. Brañsigellet omp er c'harr-ma, tr. «nous sommes cahotés dans cette voiture.»