Devri

Recherche '"c'hoant"...' : 19 mots trouvés

Page 1 : de choant (1) à choantuzennin (19) :
  • c'hoant
    c'hoant

    m./f. –où

    I.

    A.

    (1) Envie, désir.

    (1499) Ca 5b. affection. g. idem. l. affectio. onis. Jtem vide in hoant. ●1226. De disquar en carez, pemdez ho deuez hoant, tr. «Il ont envie de la faire tomber en faute, chaque jour.» ●(1580) G 553. Me bevo lem em hoant, tr. «Je vivrai gaillardement à mon gré.»

    (c.1680) NG 813. ma e hes houant. ●(1732) GReg 356b. Envie, desir, tr. «C’hoand. p. c’hoanchou

    (1867) MGK 18. hag anez m’oa edro, / Anez ma e doa c’hoant mont da welet ar vro. ●(1893) DES 9. Sonnen en hoant, tr. « Sone du désir ».

    (1905) IVLD 176. o devez c’hoant rei eun dra benag. ●(1907) KANngalon Mae 407. ar c’hoant birvidik en deuz. ●(1911) BUAZperrot 407. Var c’hoant ar pab, ez eas d’ar Spagn.

    (2) C’hoant da + n. verb. : envie, désir.

    (1575) M 686. Na mar biot coutant, dre hoant da assantaff, tr. «Et si tu fus content de consentir, par désir.» ●(1612) Cnf.epist 31. hoant da hoarzin. ●(1621) Mc 92. an choant da ober drouc.

    (1774) AC 39. eur choant continuel da stotet, tr. «des envies fréquentes d’uriner.» ●(17--) BMa 521. Teribl emeus choant da bisset, tr. «J’ai une très forte envie de pisser.» ●1637. Choan bras a meus da voredin, tr. «J’ai forte envie de sommeiller.»

    (1872) GAM 14. C’hoant am euz da velet. ●(1877) EKG i 42. Eb gouzout petra rea, poulzet gand ar c’hoant, lakeat gant Doue e kaloun peb den, da bellaat diouc’h ar maro. ●(1877) BSA 160. c’hoant vras o peuz da velet santes Anna enoret !

    (1908) PIGO ii 8. eur barrad c’hoant a grogas ennan da vont en ti. ●(1963) LLMM 99/265. met c’hoant bras ivez dezho da gemer o zamm perzh el lazhadeg.

    (3) Sevel c’hoant gant ub. : prendre l’envie.

    (1911) BUAZperrot 438. sevel a reas c’hoant gantan da veza roue. ●811. Sevel a reas c’hoant gantan da vont en Urz ar Jartreuzed.

    (4) Birviñ gant ar c’hoant : brûler d’envie.

    (1903) MBJJ 3. birvi a ra gant ar c’hoant da deski e-unan eur bern treo.

    (5) plais. Direvrañ gant ar c’hoant : brûler, crever d’envie.

    (1908) PIGO ii 23. Fanch an evoa c’hoant da vont da Bariz : dirêran a re gant ar c’hoant an evoa. ●(1965) BAHE 44/58. perak bezañ o tirevriañ gant ar c’hoant du d’hen degemerout bremañ ?

    (6) Krennañ e c’hoant da ub. : faire passer l’envie à qqn.

    (1944) ATST 114. da grennañ dezhañ e c’hoant da drubuilhañ repoz ar gristenion.

    (7) Bezañ poazh gant ar c’hoant : brûler d’envie de.

    (1955) LLMM 50/18. Poazh eo gant ar c’hoant dimeziñ.

    (8) Seveniñ ouzh c’hoant ub. : satisfaire l’envie de qqn.

    (1889) SFA 134. Orlando a lavaraz e viche sevenet ouz he c’hoant.

    (9) Magañ nemet ur c’hoant : n’avoir qu’une envie.

    (1986) MLLH 296. Ha ne vagom nemed eur c’hoant : mond dirag ar zeizved tarz, an hini kaleta. Ne heller ket dond da waz mod all, tr. (version française p. 303) « Et nous n’avons qu’un désir : affronter la neuvième vague, la plus dure. On ne saurait devenir un homme à moins. »

    B.

    (1) Appétit, désir.

    (1633) Nom 260b. Malacia, pica : l’appetit estrange des femmes enceintes : an chouant bras en deuez an graguez brases.

    (2) Désir sexuel.

    (1580) G 687-689. Effaf dybryf ne lesyf quet, / dançzal, corol pañ veñ follet / Ha terryf hoaent an galantet, tr. «Boire, manger, je n’y manquerai pas, / Danser, baller, quand je serais affolée, / Et contenter le désir des galants.»

    (3) (en plt des femelles d’animaux) Bezañ e c’hoant (leue, moc’h, etc.) : être en chaleur.

    (1879) ERNsup 149. On dit des animaux en chaleur : ’Mañ ar vuoc’h e c’hoañd lé, emañ ar wiz e c’hoañd moc’h ou moc’h bihañn ; ’mañ ar gazek ’c’hoant marc’h (moins souvent c’hoañt eubel), Trév[érec].

    II. C’hoant + nom verbal.

    A.

    (1) C’hoant-debriñ : appétit. Voir c’hoant-debriñ.

    (2) C'hoant-kousket : (avoir) sommeil.

    (1954) VAZA 171. Brav e oa an amzer hag o vezañ n’am boa ket c’hoant kousket e oan chomet war ar pont em c’hoazez war ur rollad tortisoù gant ul levr em dorn.

    B. C’hoant monet.

    (1942) DHKN 69. Hoant en des bet Vonick monet d’en Oriant a vitin, ar é arben met n’hé des ket kredet, get eun ag en teadadeu.

    III.

    (1) Faim.

    (1790) MG 30. reit teign de zaibrein, a p’em boai hoand.

    (1856) VNA 192. je n’ai point de faim, tr. «ne mès chet a hoant.» ●(1879) GDI 14. rein de zaibrein d’er ré en dès hoant. ●(1897) EST 22. er vederion (…) e dorr ou hoant, tr. «les moissonneurs apaisent leur faim.»

    (1912) AHBT 10. Hoand em eus neoah ! tr. «Et pourtant j’ai faim !» ●(1922) EOVD 263. ma laka en dud de gol en hoant hag er séhed. ●(1934) BRUS 227. L’appétit, tr. «en hoant

    (2) Chom war e c’hoant : rester sur sa faim.

    (1924) BILZbubr 45/1088. rak ne garie ket kalz chom war e c’hoant.

    IV. Zèle, ardeur.

    (1530) Pm 6. En homan ez voe doe ro en bet / En vn poent gant hoent enioentet, tr. «En elle, Dieu le roi du monde fut / En un moment avec ardeur engendré.» ●226. Lauar hy gant eoll ha hoant, tr. «Dis-la avec zèle et désir.»

  • c'hoant-debriñ
    c'hoant-debriñ

    m. Appétit.

    (1899) BSEc xxxvii 161 / KRL 26. Gwelloc'h c'hoant-dibri eged boed mad, tr. «Bon appétit vaut mieux que bonne nourriture.»

    (1928) KANNkerzevod 21/6. e klevfoc’h al loened o chelpel barz ar c’hraou gant an naon pe ar c’hoant debri.

  • c'hoantaat
    c'hoantaat

    v. tr. d.

    (1) Convoiter.

    (1499) Ca 49b. hoantat. ●111b. Hoantat. g. desirer. ●(c.1500) Cb 44b. conuoitier. b. hoantat. ●58b. [delectation] charnellement deliter. b. hoantat delectation.

    (1659) SCger 31b. conuoiter, tr. «c'hoantaat.» ●(1732) GReg 356b. Avoir envie, tr. «c'hoantaat. pr. c'hoanteët

    (1834) SIM 123. Arabat eo c'hoantât tout evidomp. ●(1862) JKS 362. kement tra a hellann hag a dleann da c'hoantaat.

    (2) Désirer, souhaiter, vouloir.

    (1659) SCger 43a. desirer, tr. «c'hoantaat.» ●126a. vouloir, tr. «c'hoantaat

    (1904) SKRS I 186. hag emeuz dija kement a c'hellan da c'hoantât. ●(1907) PERS 321. ar pez a c'hoanta he vignoned.

    ►[empl. devant un v., une subord.]

    (1862) JKS 362. Va ene a c'hoanta digemeret ho korf sakr.

    (1900) MSJO 212. en deus c'hoanteat beva en doare-ze. ●(1904) ARPA 202. C'hoantaat a rea carga he gof gant ar c'hossennou a zrebe ar perc'hel. ●(1905) BOBL 14 octobre 56/1b. Beza republikan a zo c'hoantaad en defe ar bobl eur gwir c'halloud. ●(1907) PERS 96. C'hoantad beza paour. ●102. pa c'hoantee drebi bara. ●(1911) BUAZperrot 49. E Rom kear ar grizder, an impalaër a c'hoanta tremen evit Doue. ●562. C'hoantât a rit va spounta.

    (3) spécial. Désirer sexuellement.

    (1913) AVIE 81. En neb e sel doh ur voéz eit hé hoantat e zou kablus a avoutrieh geti én hé galon.

  • c'hoantadenn
    c'hoantadenn

    f. –où

    (1) Envie (de qqc.).

    (1838) CGK 3. Aboue an devez milliguet ma chançes d'or mam genta / Cahout eur c'hoantadén avalou. ●(1974) TDBP III 205. Soñj am-eus en deiz-se em-oa bet ur c’hoantadenn sivi, tr. « je me souviens que ce jour-là j’avais eu une envie de fraises »

    (2) Chose convoitée.

    (1908) PIGO II 31. n'e ket eno e kavin ma c'hoantaden. ●(1913) AVIE 108. néhanseu er bed, lorbereh er madeu, plijadurieu ar vuhé hag en hoantadenneu aral. ●(1927) FHAB Genver 17a. eur c'hoantadenn diwanet e spered eun den holl-c'halloudek. ●(1927) GERI.Ern 10. c'hoantadenn, tr. «une envie (de femme grosse, etc.»

    (3) Terriñ e c'hoantadenn : passer son envie.

    (1925) VINV 2. ahoel em bou torret me hoantaden.

    (4) (pathologie) Envie (tache sur la peau).

    (1934) BRUS 223. Une envie (tâche), tr. «un hoantaden –neu

  • c'hoantaenn
    c'hoantaenn

    f. –où

    (1) Envie (de qqc.).

    (1838) OVD 228. rac en houantaenneu hemb quin péré ne hroant nameit tremeine, ne hroant quet paud a zommage. ●(1874) POG 69. C'houi a wel ar c'hoantaennou / A dremenn em c'halon dister. ●171. En em dispegomp euz a c'hoantaennou ar c'hik.

    (1927) GERI.Ern 82. c'hoantaenn f., tr. «(un) désir, (une) envie.»

    (2) Envie (tache sur la peau).

    (1927) GERI.Ern 82. c'hoantaenn f., tr. «tache naturelle.» ●(1977) PBDZ 329. (Douarnenez) c'hoantaenn, tr. «envie (tache sur la peau).»

  • c'hoantaet
    c'hoantaet

    adj. Envié.

    (1499) Ca 111b. g. desirez. b. hoantet.

    (1927) CONS 1048. Diwallet da sellout ouz eur bugel ha da lavarout : « Pebez bugel koant ! » hep lavarout raktal goude « Doue d’en benigo ! » A nez se c’houi o peus graët eur « bugel c’hoantaet ».

  • c'hoantañ / c'hoantiñ
    c'hoantañ / c'hoantiñ

    v. tr. d. Envier.

    (1732) GReg 356b. Avoir envie, tr. «Van[netois] hoanteiñ

    (1838) OVD 262. parrat a iviein hac a houantein madeu en nessan.

  • c'hoantapl
    c'hoantapl

    adj. Convoitable.

    (1732) GReg 208b. Convoitable, tr. «c'hoantapl.» ●209a. Rien en ce monde n'est convoitable que la vertu, tr. «netra var an douar ne deo c'hoantapl nemed ar vertuz heb-qen.»

  • c'hoantasik
    c'hoantasik

    voir c'hoantastik

  • c'hoantastik / c'hoantasik
    c'hoantastik / c'hoantasik

    adj. Envieux.

    (1912) BUAZpermoal 745. Kalon an den a zo c'hoantastik, ha n'en em gavo en e êz nemet pa vezo er baradoz. ●(1931) GWAL 136-137/428. (kornbro Perroz, Treger-Vras) C'hoantasik : hedro (ha c'hoantek). ●(1956) BAHE 9/5. Gwashoc'h eget ur bugel c'hoantasik, e talc'hen warni, ken na groge da ganañ.

  • c'hoantaus
    c'hoantaus

    adj.

    (1) Désireux.

    (1659) SCger 43a. desireux, tr. «c'hoantaus.» ●(1732) GReg 356b. Envieux, desireux, tr. « C'hoantaüs

    (2) Désirable.

    (1927) GERI.Ern 82. c'hoantaüs, tr. «désirable.»

  • c'hoantegezh
    c'hoantegezh

    f. –ioù

    I. (sens péjoratif)

    (1) Désir.

    (1838) CGK 14. ar c'hoanteguès da gaout yalc'h ar benherés. ●(1872) DJL 16. d'ar mare m'ede ar re n'oa c'hoanteghez da veza hanvet evit ar C'honseil departamant. ●(1894) BUZmornik 180. n'or boa ket eur guir volontez da jench buez, mes eur c'hoantegez vean hebken. ●(18--) SAQ I 142. gueach hebed eur c'hoantegez guirion.

    (1911) SKRS II 32. morse ne zigorot nag ho spered d'ar zonjou sod nag ho kaloun d'ar c'hoantegeziou goullo.

    (2) Convoitise.

    (1862) JKS 54. Ho c'hoantegesiou fall a gas ac'hanoc'h tu-ma tu-hont. ●(1877) EKG I 44. heuila c'hoantegesiou fall ho c'haloun.

    (1927) GERI.Ern 82. c'hoantegez f. pl. iou, tr. «convoitise.»

    (3) Plegañ, kabestrañ e c'hoantegezhioù : vaincre ses convoitises.

    (1862) JKS 239. plega c'hoantegesiou hor c'haloun.

    (1906) KPSA 112. Eur vertuz all euz ar re genta eo kabestra hor c'hoantegesiou.

    II. (sens mélioratif)

    (1) Bonnes envies.

    (1867) FHB 102/396a. An Aôtrou Kure pe Vikel euz ar barrez, beleg santel, leun a skiant, a vouiziegez, a c’hoantegez ag a bep sort donezou mad, a voa o klask, pell a voa, eur voyen benâg da lakaat gwellaenn er barrez.

    (2) spécial. Libido.

    (1982) TREU 6. a wele enno, da vihanna pa deuent er-mez anezo o-unan, arouez al « libido », (c’hoantegez), eur merk gouest da lakaad ar medisin war an hent mad.

  • c'hoantek
    c'hoantek

    adj.

    I. Attr./Épith.

    (1) Désireux.

    (1575) M 2098. Ne guell yuez mezec, mar hoantec ho recour, tr. «Un médecin non plus ne peut, malgré son désir, les aider.»

    (1741) RO 1055. rac nen doch quet hontec da houlen ma guet. ●1058-1059. Rac me à gret er fat nen doch quet hoantec / besan guenen enep feson jimportunet.

    (c.1825/30) AJC 5859. tud disquis a capab a hoantec da gonbatin. ●(1865) LZBt Gouere 17. C'hoantek oc'h, e michans, da lenn setans divezan ar misioner santel man.

    (1909) FHAB Gouere 197. c'hoantekoc'h da zeski. ●(1927) GERI.Ern 82. c'hoantek adj., tr. «désireux.»

    (2) Envieux.

    (1530) Pm 245. Hoantec ezeu claff gant auy, tr. «il est envieux, malade d'envie.»

    (3) Zélé, ardent.

    (1867) MGK 144. C'hoantek eo da galoun, ha da gorf maget mad, / A zo kre ha nerzuz.

    II. Adv.

    (1) (Manger) avec appétit.

    (1937) DIHU 313/304. Dèbrein e hramb hoantek.

    (2) Avec zèle.

    (1530) Pm 103. He doudornn (variante : daou dorn') hoantec mezeguet, tr. «Ses mains avec zèle guéries.» ●(1580) G 499. prezec hoantec hep dyeguy, tr. «prêcher avec zèle sans négligence.»

    (3) Volontiers.

    (1890) MOA 213b. Je suis désireux de le faire, tr. «c'hoantek her grinn.»

    (1927) GERI.Ern 82. c'hoantek adv., tr. «volontiers.»

  • c'hoantenn
    c'hoantenn

    f. –où Envie.

    (1922) EOVD 231. rak en hoantenneu hembkin ha ne hrant meit tremén, ne hrant ket kalz a zroug, adal ma ne veint ket re stank.

  • c'hoantezon
    c'hoantezon

    f. –où Désir.

    (1920) LZBt Here 3. Evit derc'hel da vean aru mad gant ar roue, Moukasa an ije dleet rei ton d'e c'hoantezonou fall.

  • c'hoantidigezh
    c'hoantidigezh

    f. Désir.

    (1499) Ca 111b. souhait. b. hoantidigaez.

    (1732) GReg 209a. Convoitise, desir de posseder le bien, ou la femme d'autruy, tr. «c'hoantdidiguez vras.»

    (1927) GERI.Ern 82. c'hoantidigez f., tr. «désir, passion.»

  • c'hoantus
    c'hoantus

    adj.

    I. Attr./Épith.

    (1) Envieux.

    (1869) EGB 143. Il est envieux de tout, tr. «c'hoantuz eo a bép tra.»

    (1907) PERS 136. ober eur zell c'hoantuz var eun ti nevez a oa eno. ●(1977) PBDZ 245. (Douarnenez) nag ur verc'h c'hoantus, tr. «quelle fille envieuse.»

    (2) Désireux.

    (c.1500) Cb 44b. g. conuoiteux. b. hoantus. ●51a. [couuetaff] gal. couueteux / ou orgueilleux. bri. hoantus / pe orgouillus. ●58b. [delectation] g. delectable en charnalite. b. hoantus.

    (1732) GReg 356b. Envieux, desireux, tr. « C'hoantus

    (1927) GERI.Ern 82. c'hoantus, tr. «porté à désirer, cupide.» ●(1934) BRUS 116. Désireux, tr. «hoantus

    (3) =

    (1949) LLMM 16/45. an hini c'hoantusañ, an hini dommañ eus holl verc'hed ar vro ! ●(1959) TGPB 32. Selloù c'hoantus a baren warni, rak he gwelout a raen dija kuit a sae, hep lostenn nag hiviz, e noazh-pilh, prest da c'hoari las ganin-me.

    II. Adv. Ez c'hoantus : convoiteusement, avec convoitise.

    (c.1500) Cb 44b. g. conuoiteusement. b. ez hoantus.

  • c'hoantuzenn
    c'hoantuzenn

    f. –ed Personne ou animal envieux.

    (1952) LLMM 34/44. (Douarnenez) C'hoantuzenn : plac'h he devez atav c'hoant eus un d.b. ●(1957) ADBr lxiv 4/450. (An Ospital-Kammfroud) C'hoantuzenn : n. f. pl. c'hoantuzenned. – Se dit couramment d'une personne ou d'un animal femelle qui désire avoir tout ce qu'on offre à ses semblables (jouets, friandises, nourriture...) : n'am-eus ket bet anavezet morse gwasoh c'hoantuzenn. ●(1977) PBDZ 797. (Douarnenez) c'hoantuzenn, tr. «fille qui a toujours envie de quelque chose.»

  • c'hoantuzenniñ
    c'hoantuzenniñ

    v. intr. Convoiter, envier.

    (1957) ADBr lxiv 4/450. (An Ospital-Kammfroud) Pa daoli eur 'forhad velchon d'ar vuoh zu, arabad dit laosker an hini zo en he hichenn da hoantuzenni, peotramant e laki anei da goll he leue.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...