Recherche '"c'hwib"...' : 24 mots trouvés

Page 1 : de chwib-1 (1) à chwibuenn (24) :

• c'hwib .1
  c'hwib .1

  m. (entomologie) Moucheron.

  ●(1732) GReg 641b. Moucheron, petite mouche, tr. «c'huybedenn. p. c'huybed. Van[netois] huybedeen. p. huybed, huib, huybe.»

  ●(1942) DIHU 377/155. Un huib ar é higen.

• c'hwib .2
  c'hwib .2

  m.

  I. Voleur.

  ●(1879) ERNsup 149. c'houip, c'huib, voleur, fripon.

  II. Bezañ c'hwib evel an dour : voir dour.

• c'hwib .3
  c'hwib .3

  s. –où (agriculture) Boucle à groin de porc.

  ●(1934) BRUS 272. Une boucle à porcs, tr. «un huib –eu.»

• c'hwibañ
  c'hwibañ

  voir c'hwipat

• c'hwiban
  c'hwiban

  m. & adv.

  I.

  (1) M. Sifflement émis avec la bouche.

  ●(1499) Ca 114a. Huyban den. g. sifflet.

  ●(1659) SCger 110b. sifflet, tr. «c'huiban.» ●154b. huiban, tr. «siflet.» ●(1732) GReg 866b. Un coup de siflet de la bouche seule, tr. «Un taul c'huyban. p. taulyou c'huyban.»

  ●(1849) GBI I 34. o klewet ann aer-Wiber, / O c'huibanad war lez ar ster. / Ha ma lare dre he c'huiban, / Na euz dimizi 'med unan.

  ●(1925) FHAB Eost 306. C'houiban eur martolod laouen. ●(1927) GERI.Ern 84. c'houiban V[annetais] huiban m., tr. «Sifflement (de la bouche).»

  (2) Adv. A-c'hwiban : (donner un coup) violemment.

  ●(1580) G 667-668. Tro da gront dyouz hon ty, ha na deus muy dyot, / Pe me roy dyt breman a huyban var an chout, tr. «Détourne ton grognement de chez nous, et ne reviens plus, imbécile, / Ou je vais te donner en sifflant sur la joue.»

  II. Mont e gan da c'hwiban : voir kan.

• c'hwibanad
  c'hwibanad

  m. –où Coup de sifflet avec la bouche.

  ●(1732) GReg 866b. Un coup de siflet de la bouche seule, tr. «Ur c'huybanad. p. c'huybanadou.»

  ●(1876) TDE.BF 92b. C'houibanad, s. m., tr. «Coup de sifflet avec la bouche ; pl. ou.»

  ●(1927) GERI.Ern 84-85. c'houibanad m., tr. «coup de sifflet.»

• c'hwibanadeg
  c'hwibanadeg

  f. –où Concert de sifflets.

  ●(1927) GERI.Ern 85. c'houibanadeg f., tr. «concert de sifflets.»

• c'hwibanadenn
  c'hwibanadenn

  f. –où Coup de sifflet avec la bouche.

  ●(1732) GReg 866b. Siflement qui se fait de la bouche seule & sans siflet, tr. «C'huybanadenn. p. c'huybanadennou.»

  ●(1927) GERI.Ern 84-85. c'houibanadenn f., tr. «coup de sifflet.»

• c'hwibanat
  c'hwibanat

  v. intr.

  I. (en plt de qqn) Siffler avec la bouche.

  ●(1499) Ca 54a. Czutal en huybanat est idem. ●114a. Huybanat. g. siffler.

  ●(1659) SCger 110b. siffler, tr. «c'huibannat.» ●154b. huibanat, tr. «sifler.» ●(1732) GReg 866b. Sifler de la bouche seule, tr. «C'huybana. c'huybanat.»

  ●(1853) GBI I 108. O kana hag o c'huibanad, tr. «Il chantait et il sifflait.» ●(1866) FHB 100/380a. Gwech e c'houiban, gwech e kan. ●(1868) GBI I 496. Ann tad war-lerc'h o c'huibanad, tr. «Le père suivait en sifflant.» ●(1876) TDE.BF 92b. C'houibanat, v. n., tr. «Siffler avc la bouche.» ●(18--) SBI II 48. Me a gane, a c'huibane, ma c'halonic a oa gê, tr. «Je chantais, je sifflais, mon petit cœur était gai.»

  II. par ext.

  (1) (en plt des oiseaux) Siffler.

  ●(1909) KTLR 181. Al laboused (…) en em lakeaz da c'huibanat.

  (2) (en plt des serpents) Siffler.

  ●(1849) GBI I 34. o klewet ann aer-Wiber, / O c'huibanad war lez ar ster. / Ha ma lare dre he c'huiban, / Na euz dimizi 'med unan. ●(1867) FHB 119/114b. eun aer o c'houibana.

  (3) (en plt du vent) Souffler.

  ●(1866) BOM 8. Ar stourm, o c'hwibanad, / Pa zraill derven ar c'hoad, tr. «les sifflements de la tourmente brisant le chêne dans le bois.»

  ●(1907) PERS 327. an avel, o c'huibanat a dreuz garanou ar gofesion. ●(1912) MMKE 32. An ezennig o c'houibanât. ●(1917) LZBt Gouere 43. Awel grenv a grogas da c'hwibanat.

• c'hwibanell
  c'hwibanell

  f. -où Sifflet.

  ●(1963) EGRH II 116. c’hwibanell f. -où, tr. « sifflet (Eusa). »

• c'hwibaner
  c'hwibaner

  m. –ion Siffleur.

  ●(1876) TDE.BF 92b. C'houibaner, s. m. tr. «Siffleur, habile à siffler avec la bouche.»

  ●(1927) GERI.Ern 85. c'houibaner, tr. «siffleur.»

• c'hwibanerezh
  c'hwibanerezh

  m. Sifflement de la bouche.

  ●(1927) GERI.Ern 84. c'houibanerez m., tr. «Sifflement (de la bouche).»

• c'hwibanez
  c'hwibanez

  coll. (botanique) Carottes sauvages.

  ●(1931) VALL 98a-b. Carotte sauvage, tr. «c'houibanez T[régor].»

• c'hwibanus
  c'hwibanus

  adj. Sifflant.

  ●(1931) VALL 692a. Sifflant, tr. «c'houibanus.»

• c'hwibedenn
  c'hwibedenn

  f. (entomologie) Moucheron.

  ●(1732) GReg 641b. Moucheron, petite mouche, tr. «c'huybedenn. p. c'huybed. Van[netois] huybedeen. p. huybed, huib, huybe.»

  ●(1821) SST 208. lonquet un huibeden, ur gelionen.

  ●(1975) YABA 08.11. un hwibedenn e zo èn hé lagad klei !

• c'hwibenn
  c'hwibenn

  f. c'hwibed (entomologie) Moucheron.

  ●(1856) VNA 27. un Moucheron, tr. «un Huiben.» ●(1868) FHB 191/276b. eur c'houiben, eur gueillennen pe eur bellen. ●(1870) FHB 294/262a. Perâg laza laboussig ar c'hoad (engoulevent,) pehini a zistruj kemment a fubu pe c'huibed ? ●(1887) LZBg 45^et blezad-3^e lodenn 180. acelfin pellat en huibet.

  ●(1913) AVIE 267. Hui e sil un huiben hag e lonk ur hanval. ●(1915) HBPR 198-199. Hon treid a zo kemeret gant eur c'huiben all hag a rear anezhi, ar chik. Bemdez e rankomp hen tenna deuz ho c'hroc'hen gant spillou.

• c'hwibet
  c'hwibet

  adj. = minwallet.

  ●(1924) DIHU 157/97. er vistr blot pe huibet.

• c'hwibez
  c'hwibez

  coll.

  I.

  (1) Vermine, poux.

  ●(1947) TNOG 5/23. (Tregor ha Goelo) C'hwibez, ak. astuz (vermine). En em gaskalat en abeg d'ar c'hiwbez. Un anv-stroll e vije moarvat.

  (2) Callosité qui vient sous la queue des chevaux et dans l'intestins des bovins.

  ●(1942) VALLsup 27b. Callosité qui vient sous la queue des chevaux et aux vaches dans l'intestin, tr. «c'houibez T[régor].»

  II. sens fig. Tennañ c'hwibez da ub.

  (1) Raconter des histoires, des propos insensés à qqn, la faire à qqn.

  ●(1908) PIGO II 95. Me ne gredan ket eur (lenn = eun) hanter gir eus ar c'hojou-ze. Me ne ve ket tennet c'hwibez d'in.

  (2) Tirer les vers du nez à qqn.

  ●(1931) VALL 777b. tirer les vers du nez à qqn, tr. «tenna c'houibez da u.b. T[régor] popul[aire].» ●(1951) LLMM 25/37. Ha kaer am boa tennañ c'hwibez diganti a-zivout he c'hoar ha danvez he fried, ger ebet ne...

• c'hwiblaer
  c'hwiblaer

  m. –on [& par erreur -ien] Filou, escroc.

  ●(1879) ERNsup 149-150. c'houib-laer, pl. on, voleur, adroit, filou, escamoteur, accapareur. Trég[uier], Goello. ●(1896) GMB 570. En pet[it] Trég[uier] riblaër a été transformé en c'houip-laer, qui veut dire «celui qui vole un voleur.»

  ●(1955) VBRU 36. An dispac’herien, ar c’hwiblerien a bep seurt ne vezent ket pell o kavout ibil da stouvañ an toull-se.

• c'hwibon
  c'hwibon

  f. –ed (ornithologie) Cigogne.

  ●(1879) GDI 122. er sigonnèd, pe huébant.

  ●(1927) GERI.Ern 85. c'houibon f., tr. «Cigogne.»

• c'hwibu
  c'hwibu

  coll. (entomologie) Moucherons.

  ●(1752) PEll 318. C'hwebu, C'hwibu, Moucheron. Sing. C'hwebuen, C'hwibuen, un seul moucheron.

  ●(1876) TDE.BF 92b. C'houibuenn, s. f., tr. «Moucheron ; pl. c'houibu, masculin.»

  ●(1915) HBPR 198. eur bern c'huibu hag a beg, hag a zeo.

• c'hwibu-moui
  c'hwibu-moui

  coll. (entomologie) Moustiques.

  ●(1931) VALL 484a. Moustique, tr. «c'hwibu-moui, fubu-moui. col. sg. c'hwibuenn-voui, fubuenn-voui.» ●(1958) BAHE 15/7. aergelc'h an trovanoù hag a zo brein gant ar fubu-moui.

• c'hwibu-tan
  c'hwibu-tan

  coll. (entomologie) Lucioles.

  ●(1962) BAHE 31/18. ar stered o lugerniñ evel fubu-tan.

• c'hwibuenn
  c'hwibuenn

  f. (entomologie) Moucheron.

  ●(1752) PEll 318. C'hwebu, C'hwibu, Moucheron. Sing. C'hwebuen, C'hwibuen, un seul moucheron.

  ●(1876) TDE.BF 92b. C'houibuenn, s. f., tr. «Moucheron ; pl. c'houibu, masculin.»

  ●(1911) SKRS II 166. eur c'houibuen benag.