Recherche '"c'hwibañ"...' : 11 mots trouvés

Page 1 : de chwiban (1) à chwibanus (11) :

• c'hwibañ
  c'hwibañ

  voir c'hwipat

• c'hwiban
  c'hwiban

  m. & adv.

  I.

  (1) M. Sifflement émis avec la bouche.

  ●(1499) Ca 114a. Huyban den. g. sifflet.

  ●(1659) SCger 110b. sifflet, tr. «c'huiban.» ●154b. huiban, tr. «siflet.» ●(1732) GReg 866b. Un coup de siflet de la bouche seule, tr. «Un taul c'huyban. p. taulyou c'huyban.»

  ●(1849) GBI I 34. o klewet ann aer-Wiber, / O c'huibanad war lez ar ster. / Ha ma lare dre he c'huiban, / Na euz dimizi 'med unan.

  ●(1925) FHAB Eost 306. C'houiban eur martolod laouen. ●(1927) GERI.Ern 84. c'houiban V[annetais] huiban m., tr. «Sifflement (de la bouche).»

  (2) Adv. A-c'hwiban : (donner un coup) violemment.

  ●(1580) G 667-668. Tro da gront dyouz hon ty, ha na deus muy dyot, / Pe me roy dyt breman a huyban var an chout, tr. «Détourne ton grognement de chez nous, et ne reviens plus, imbécile, / Ou je vais te donner en sifflant sur la joue.»

  II. Mont e gan da c'hwiban : voir kan.

• c'hwibanad
  c'hwibanad

  m. –où Coup de sifflet avec la bouche.

  ●(1732) GReg 866b. Un coup de siflet de la bouche seule, tr. «Ur c'huybanad. p. c'huybanadou.»

  ●(1876) TDE.BF 92b. C'houibanad, s. m., tr. «Coup de sifflet avec la bouche ; pl. ou.»

  ●(1927) GERI.Ern 84-85. c'houibanad m., tr. «coup de sifflet.»

• c'hwibanadeg
  c'hwibanadeg

  f. –où Concert de sifflets.

  ●(1927) GERI.Ern 85. c'houibanadeg f., tr. «concert de sifflets.»

• c'hwibanadenn
  c'hwibanadenn

  f. –où Coup de sifflet avec la bouche.

  ●(1732) GReg 866b. Siflement qui se fait de la bouche seule & sans siflet, tr. «C'huybanadenn. p. c'huybanadennou.»

  ●(1927) GERI.Ern 84-85. c'houibanadenn f., tr. «coup de sifflet.»

• c'hwibanat
  c'hwibanat

  v. intr.

  I. (en plt de qqn) Siffler avec la bouche.

  ●(1499) Ca 54a. Czutal en huybanat est idem. ●114a. Huybanat. g. siffler.

  ●(1659) SCger 110b. siffler, tr. «c'huibannat.» ●154b. huibanat, tr. «sifler.» ●(1732) GReg 866b. Sifler de la bouche seule, tr. «C'huybana. c'huybanat.»

  ●(1853) GBI I 108. O kana hag o c'huibanad, tr. «Il chantait et il sifflait.» ●(1866) FHB 100/380a. Gwech e c'houiban, gwech e kan. ●(1868) GBI I 496. Ann tad war-lerc'h o c'huibanad, tr. «Le père suivait en sifflant.» ●(1876) TDE.BF 92b. C'houibanat, v. n., tr. «Siffler avc la bouche.» ●(18--) SBI II 48. Me a gane, a c'huibane, ma c'halonic a oa gê, tr. «Je chantais, je sifflais, mon petit cœur était gai.»

  II. par ext.

  (1) (en plt des oiseaux) Siffler.

  ●(1909) KTLR 181. Al laboused (…) en em lakeaz da c'huibanat.

  (2) (en plt des serpents) Siffler.

  ●(1849) GBI I 34. o klewet ann aer-Wiber, / O c'huibanad war lez ar ster. / Ha ma lare dre he c'huiban, / Na euz dimizi 'med unan. ●(1867) FHB 119/114b. eun aer o c'houibana.

  (3) (en plt du vent) Souffler.

  ●(1866) BOM 8. Ar stourm, o c'hwibanad, / Pa zraill derven ar c'hoad, tr. «les sifflements de la tourmente brisant le chêne dans le bois.»

  ●(1907) PERS 327. an avel, o c'huibanat a dreuz garanou ar gofesion. ●(1912) MMKE 32. An ezennig o c'houibanât. ●(1917) LZBt Gouere 43. Awel grenv a grogas da c'hwibanat.

• c'hwibanell
  c'hwibanell

  f. -où Sifflet.

  ●(1963) EGRH II 116. c’hwibanell f. -où, tr. « sifflet (Eusa). »

• c'hwibaner
  c'hwibaner

  m. –ion Siffleur.

  ●(1876) TDE.BF 92b. C'houibaner, s. m. tr. «Siffleur, habile à siffler avec la bouche.»

  ●(1927) GERI.Ern 85. c'houibaner, tr. «siffleur.»

• c'hwibanerezh
  c'hwibanerezh

  m. Sifflement de la bouche.

  ●(1927) GERI.Ern 84. c'houibanerez m., tr. «Sifflement (de la bouche).»

• c'hwibanez
  c'hwibanez

  coll. (botanique) Carottes sauvages.

  ●(1931) VALL 98a-b. Carotte sauvage, tr. «c'houibanez T[régor].»

• c'hwibanus
  c'hwibanus

  adj. Sifflant.

  ●(1931) VALL 692a. Sifflant, tr. «c'houibanus.»