Recherche 'chel...' : 16 mots trouvés
Page 1 : de chel (1) à cheltrenn (16) :- chel
- chelavrenn
- chelbouchchelbouch
s. (boucherie) Viande de mauvaise qualité.
●(1997) HYZH 209/32b. kig fall = chelbouch (T[regor], Ploubêr, Kawan).»
- chelek
- chelgenn .1chelgenn .1
adj. & f.
(1) Attr. Débraillé.
●(1957) ADBr lxiv 4/450. (An Ospital-Kammfroud) Chelgenn : adj. débraillé, dépenaillé, avoir les vêtements en désordre comme après une bagarre : chelgenn e vez deañ atô, koulz d'ar zul evel war ar pemde.
(2) F. Personne débraillée.
●(1957) ADBr lxiv 4/451. (An Ospital-Kammfroud) Chelgenn s'emploie aussi substansivement : eur chelgenn a zen, – an den-ze ne oa nemed eur chelgenn pa oa yaouank.
- chelgenn .2chelgenn .2
I. f.
(1) (habillement) Coiffe du pays de Landivisiau.
●(1877) FHB (3e série) 25/207. Bourleden, bigouden, / Chelgen, chicoloden, / Sparlou, chalounessou, Voaliou, tantanmaniou.
(2) Bro chelgenn : pays «chelgenn».
●(1950) KROB 22/11. ar c'hiz a oa e Sant-Servez, a zo e bro «Chelgenn». ●(1993) HYZH 196/19. Setu amañ un tañva eus brezhoneg un darn eus Goueled-Leon : harzoù Menez Are. Lod a ra "Chelgenn" eus ar vro-se.
II. m. –ed Homme du pays de Landivisiau, Guimilio, Saint-Servais.
●(1941) ARVR 14/4d. daou Chelgenn eus bro Landi. ●(1941) ARVR 29/4e. Jañmar ar Chelgenn eus Gwimilio. ●(1993) HYZH 196/19. met kalz a dud eus ar vro ne fell ket dezho bezañ anvet Chelgenniz (disprizus eo ar ger-se da lod : "Sell dac'h an tamm chelgenn-mañ!" a vez klevet a-wechoù, distaget war un ton hanter-c'hoapaus).
- chelgennatchelgennat
v. intr. Se disputailler.
●(1957) ADBr lxiv 4/451. (An Ospital-Kammfroud) Chelgennad : v. – Formé sur le mot précédent, – errer à la manière de voyous en quête d'aventure, chercher querelles (mais généralement des querelles sans conséquences sérieuses), se disputailler : e-kichenn an ti-skol e oa eur vandennad voused o chelgennad.
- ChelgennizChelgenniz
n. pr. pl. Hommes du pays de Landivisiau, Guimilio, Saint-Servais. Voir chelgenn 2..
●(1952) LLMM 35/36. Lavaret e vez ivez gant Chelgenniz. ●(1993) HYZH 196/19. met kalz a dud eus ar vro ne fell ket dezho bezañ anvet Chelgenniz (disprizus eo ar ger-se da lod : "Sell dac'h an tamm chelgenn-mañ!" a vez klevet a-wechoù, distaget war un ton hanter-c'hoapaus).
- cheliñcheliñ
v. intr. (plt d’une roche) se fendiller.
●(1962) EGRH I 112. cheliñ v., tr. « se fendiller (en parlant d’une roche). »
- chelp .1chelp .1
m. –où Serpe.
●(1922) BUBR 13/10. tad ha mab gant ar chelp hag an hach / A ziskour, a ziveg, a zivrank, a zivach.
- chelp .2chelp .2
s. & adv. –où cf. skerb
(1) S. (habillement) Écharpe.
●(1847) MDM 331. ar chelp trikolor en dro d'in. ●(1868) FHB 188/252b. an Aotrou Mear a zo duze e ti kear, he schelp ganthan. ●(1872) GAM 66. ar chelp en dro d'he gerc'hen.
●(1915) HBPR 92. Lakaat a reaz he chelp, ha krak ha berr, e tifennas ober an distera tra ken a vije ar mear var al leac'h. ●205. hor chelpou en ho[r] c'herc'hen.
(2) Adv. Mont chelp : aller de travers.
●(1899) MSLp xi 17 [108]. à l'île de Batz mont chelp «aller de côté» Milin ms.
- chelpelchelpel
v. intr. Chelpel (gant an naon, ar sec'hed) Avoir (trés faim, très soif).
●(1926) FHAB Kerzu 449. Dare bras da chelpel gant an naon du. ●462. Ar chaseourien oa dare d'eo chelpel gant an naon hag ar zec'hed. ●(1928) KANNkerzevod 21/6. e klevfoc'h al loened o chelpel barz ar c'hraou gant an naon pe ar c'hoant debri.
- chelpeta
- chelpetaer
- chelpi
- cheltrenncheltrenn
f. –où Gros sein. (?) cf. jelkenn (?).
●(1943) TRHS 9. pa zigoront pep a daolont ar vantell-se, e c'hellit gwelout peseurt liv o deus ar blev dindan o c'hazelioù, pegen hir ez eo o cheltrennoù.