Devri

Recherche '"chifañ"...' : 2 mots trouvés

Page 1 : de chifan-chifal-chifin (1) à chifanet (2) :
  • chifañ / chifal / chifiñ
    chifañ / chifal / chifiñ

    v.

    I. V. intr.

    (1) Se fâcher.

    (1790) MG 225. laquad er-ré-ral de chiffein.

    (1896) HISger 1. Chiffein, tr. «se fâcher.»

    (1906) DIHU 18/293. N'ou des enta rézon erbet de chifein. ●(1927) GERI.Ern 79. chifa v. n., tr. «se fâcher.»

    (2) Chifañ ouzh ub. : se fâcher avec qqn.

    (1838) OVD 140. ne chiffamb quet en eile doh éguilé. ●(1844) LZBg 2l blezad-2l lodenn 43. Ean e chiffou bras doh-oh. ●48. en dén mad-men e chiffas doh-eign.

    (3) Avoir du chagrin.

    (1876) TDE.BF 87a. Chifal, v. n. C[ornouaille], tr. «s'attrister, se chagriner.» ●(1896) HISger 1. Chiffein, tr. «avoir du chagrein.»

    (1927) GERI.Ern 79. chifa v. n., tr. «s'attrister.»

    II. V. tr. d. Choquer, frosser, vexer.

    (1876) TDE.BF 87a. Chifal, v. a. C[ornouaille], tr. «Attrister.»

    (1927) GERI.Ern 79. chifa v. a., tr. «attrister, fâcher.» ●(1944) EURW I 197. hep chifa na dic'hrasia den.

    III. V. pron. réfl. En em chifañ : s'attrister.

    (1732) GReg 62a. S'attrister, tr. «en em chifal. pr. en em chifet (Van[netois] Him chiffein. hum chiffein. pr. hum chifet

    (1907) DIHU 29/464. n'hum chifes ket : é han éndro devadous. ●(1924) SBED 43. Ni él bout divoém pé bout méù / Hemb hum chiffein.

  • chifanet
    chifanet

    adj. Contrarié, chiffonné.

    (1974) THBI 188. mez pa eo chifanet (contrariée) mae ket war he bleud nezi.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...