Recherche 'chilpat...' : 1 mots trouvés

• chilpat / chilpiñ
  chilpat / chilpiñ

  v. intr.

  I. (en plt des chiens) Japper.

  ●(1499) Ca 36b. Chilpat. g. glantir.

  ●(1710) IN I 115. Ar chass ne reant nemet harzal ha chilpat outi. ●(1732) GReg 4a. Abboyer, en parlant des chiens de chasse, ou des petits chiens, tr. «chilpat.»

  ●(1867) FHB 119/114b. ne chilpo ket eur c'hi zoken. ●(1867) FHB 133/225a. Mar en em gaf eur c'haro, eul louarn, eur c'had da veza dizoloet gantho ha da redeg en ho raog, e chilpont. ●(1876) TDE.BF 87b. Chilpat, v. n., tr. «Japper, aboyer.»

  ●(1904) DBFV 38a. chilpat, –pein, v. n., tr. «aboyer, parl. des chiens de chasse ou des petits chiens.» ●(1909) KTLR 192. Eur vanden chas a chilpe hag a c'haloupe en dro d'ezhan. ●(1958) BLBR 109/7. Eur hi all a oa deuet da gavoud hini an ti, hag o-daou e chomjont da chilpat klemmuz en dro d'ar horv maro.

  II. sens fig.

  (1) Médire.

  ●(1867) FHB 119/119a. Epad ma chilpent evelse paravia an eil d'eben.

  (2) =

  ●(1926) FHAB Meurzh 103. Kaer po chilpat, me rei ganeoc'h !

  (3) Chilpat ouzh ub. : taquiner qqn.

  ●(1876) TDE.BF 87b. Chilpat, v. n., tr. «quereller.»

  ●(1931) VALL 727b. Taquiner, tr. «chilpat ouz.»