Devri

Recherche '"daoubenniñ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de daoubennin (1) à daoubennin (1) :
  • daoubenniñ
    daoubenniñ

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Mettre en déroute, en désordre.

    (1870) FHB 302/325b. Ra welin eta dizale armeou braz a francizyen, armet, o vont d'ar Prussianed ewid daoubenni anezho...

    (2) Ennuyer, emmerder, contrarier.

    (1931) VALL 150a. Contrarier vivement, tr. «daoubenni T[régor] fam.» ●(1935) BREI 410/2c. E chomez 'n ez parkeier / Da bec'hi, d'ober trouz, / Da daoubenni da gezek. ●(1955) VBRU 36. ne talve ar fardach-se da zaoubenniñ ha da varitellañ an dudigoù merc'hed direbech. ●(1965) KATR 9. ne blije ket dezañ daoubenni ha glahari e c'hoar hena.

    (3) Mettre sens dessus dessous, chambouler.

    (1923) LZBt Gwengolo 13. ar c'hanfard en deus daoubennet pep tra e ti e dud. ●(1978) EMGI 122. e-pad ma vezent o taoubenniñ pep tra en tiez diouzh ar c'hav betek ar solier.

    II. V. intr.

    (1) Se tracasser, se casser la tête.

    (1957) AMAH 106. Keit ha ma chomer bev ha yac'h, perak daoubenniñ ha leñvañ ? ●(1970) BHAF 116. kaer e-noe mond ha dond ha daoubenni.

    (2) par ext. Travailler pour de bon, s'agiter, en mettre un coup.

    (1970) BHAF 131. Fidam, n'eo ket c'hwi lâr, ni a zaoubenne. ●(1976) BAHE 91/10-11. e talc'hent da glevout Mari-Louiz o taoubenniñ er gegin.

    (3) Trébucher.

    (1982) PBLS 638. (Sant-Servez-Kallag) daoubenniñ, tr. «trébucher.»

    (4) Courber.

    (1982) PBLS 638. (Sant-Servez-Kallag) daoubenniñ, tr. «courber.»

    (5) [Prlt des animaux] S’agiter.

    (1965) ABKE 73/3-4. Pa vez gwelet al loened, saout, kezeg, deñved o « ouezardiñ » (da lavarout eo, o vont e gouez, o sovajiñ), o taoubenniñ = seblant tempest pe amzer griz.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...