Recherche 'diaezamant...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de diaezamant (1) à diaezamant (1) :

• diaezamant
  diaezamant

  m. –où

  (1) Difficulté, ennui.

  ●(1659) SCger 69a. incommodité, tr. «diesamant.» ●78b. mesaise, tr. «diesamant.» ●141b. diæsamant, tr. «difficulté.» ●(c.1718) CHal.ms ii. Incommodité, tr. «dia'semant.»

  ●(1857) HTB 108. diesamant ar goseni ha poaniou ar maro. ●(1877) BSA 48. Anna a lakeas er bed, hep poan na diezamant, an Hini a dlie rei d'ar bed al levenez hag ar pardoun.

  ●(1904) DBFV 50a. diézamant, m. pl. eu, tr. «difficulté, incommodité, désagrément, dérangement, gêne.» ●(1907) PERS 45. ouspenn ar glac'har da veza kollet ho mab, o doa c'hoaz kalz diezamant gant an archerien. ●215. na poan, na kroaz, na diezamant ebet.

  (2) Gêne.

  ●(1894) BUZmornik 55. eunn tamm diezamant en doa o parlant.

  (3) Kemer diaezamant : se gêner.

  ●(1933) MMPA 64. An hini a gar Doue a greiz kalon, a zo prest da gemer diaezamant evit ober plijadur d'e Grouer.

  (4) Ober diaezamant da ub., udb. : gêner qqn, qqc.

  ●(1907) BSPD I 289. Azé, er mor e hré diézemant bras d'er houvand.