Devri

Recherche 'diblaen...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de diblaen (1) à diblaen (1) :
  • diblaen
    diblaen

    adj.

    I. Attr./Épith.

    (1) (en plt d'un lieu) Qui n'est pas plat, qui monte et descend, accidenté.

    (1891) CLM 23. én ur vro diblein bras.

    (1904) DBFV 48a. diblén, adj., tr. «qui n'est pas plain, inégal, non uni.» ●(1904) CDFi janvier-février. Kompezit an hentou diblaen. (d'après KBSA 27). ●(1906) HIVL 22. En hent e zou diés ha diblén. ●(1919) BSUF 34. dré henteu skosellek ha diblén.

    (2) sens fig. Chaotique.

    (1905) IMJK 268. er béh ag er vuhé diblen men. ●(1928) DIHU 201/43. Buhé mab-dén ar en doar-men e zou diblén ha skosellek.

    (3) (en plt d'un habit) Qui ne va pas bien.

    (1849) LLB 243. Neoah é oé diblein, rak Lueiz hé hemener / N'en des chet un troh mat, ne houi ket é vivhér.

    (1904) DBFV 48a. diblén, adj., tr. «(habit) qui ne va pas bien (L. el l ; 28.»

    II. Adv.

    (1) Titubant.

    (1909) DIHU 46/254. me ia diblén d'er gér.

    (2) Inégalement, irrégulièrement.

    (1941) DIHU 365/363. hag ataù é tegoeh diblén hol lihérieu genemb.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...