Devri

Recherche 'diboan...' : 11 mots trouvés

Page 1 : de diboan-1 (1) à diboanius (11) :
  • diboan .1
    diboan .1

    adj.

    I. Attr./Épith.

    A. (en plt de qqn)

    (1) Paresseux.

    (1767) ISpour 65. serviterion paressuss ha diboënn. ●(1790) PEdenneu 158. me zou diboén ha hemp courage. ●(17--) VO 62. er péhig a dud e chom ino, e zou diboén ha féneant.

    (1904) DBFV 48a. diboén, adj., tr. «fainéant, paresseux.» ●(1922) EOVD 191. bout un herrad benak arlerh diboén ha dinerhet.

    (2) Toull diboan : personne paresseuse.

    (1924) DIHU 153/37. me vouto en aral genoh hoah, toul diboén.

    (3) Sans souci.

    (1659) SCger 142a. diboan, tr. «qui n'a de peine.» ●(1787) BI 76. Isidor ë ouai hoah tranquil, hemb bout diboénn, é quevir é vihuance.

    (1876) TDE.BF 116b. Diboan, adj., tr. «Qui est sans peines, qui n'a pas de peines.»

    B. (en plt de qqc.)

    (1) (en plt du travail) Facile à faire, qui ne donne pas de peine.

    (1866) LZBt Genver 65. Eunn dra diboan da ober. ●(18--) SAQ I 175. ar pez a zo eaz ha diboan.

    (1906-1907) EVENnot 17. (Ar Veuzid) Diboanioc'h ac'h e d'id bean er ger e labourat evit redek an hintchaou duze gand eur zac'h war da gein. ●(1978) BZNZ 115. (Lilia-Plougernev) Gant ar materiel o deus aze bremañ eo diboagn.

    (2) (Chemin) facile.

    (1869) FHB 247/297b. an hent a heuillit a zo distrons ha diboagn.

    II. Adv. Aisément, facilement.

    (1866) LZBt Ebrel 111. ar goarner, hag a blege diboan d'he c'houlenno.

    (1906) BOBL 30 mars 80/2f. hed an deiz-se e c'heuillaz diboan ar vrac'h. ●(1970) BHAF 227. Deut e oa diboan ha dijen diouz Roazon.

  • diboan .2
    diboan .2

    m.

    (2) Soulagement.

    (1575) M 400. nez vezo muy diboan, tr. «tu n'auras plus de soulagement.»

    (1866) SEV 170. ne deue d'ezhan diboan e-bed.

    (1945) GPRV 39. eun De profundis evit diskuiz ha diboagn eneou hon tadou. ●149. an diboagn hag ar frealz.

    (2) Quiétude.

    (1650) Nlou 19. Ioaeusomp Glan, / Gant diboan, tr. «réjouissons-nous bien, / avec quiétude.» ●27. Gant Ioa meuleudy ha dyboan, tr. «Avec joie, louange et quiétude.»

    (3) Reiñ diboan : soulager.

    (1866) SEV 168. O rei didorr ha diboan d'ann eneou keiz-ze. ●(1874) FHB 499/227b. ar vedisinet na hellont rei diboan ebet.

    (4) Absence de douleur.

    (14--) N 1156. Euit maz guili gant dipoan, tr. «Pour que tu voies guéris.»

    (5) Joie, bonheur.

    (14--) N 1931. querchat Devy dan dipoan, tr. «Chercher Devy pour le bonheur.»

  • diboanaj
    diboanaj

    s. Paresse.

    (1787) BI 58-59. Ne ouai jamæss (...) na lausq na landrènnec guet en diboénage. ●147. diboénage ha coll-amzér.

  • diboanded
    diboanded

    f. Paresse.

    (1841) IDH 183-184. Mar hum daulet d'er paresse ha d'en diboéndet. 186. En diboéndèt e zou er vamen ag en ol péhedeu.

  • diboaniañ .2
    diboaniañ .2

    v. intr. Peiner. (?)

    (1978) BZNZ 70. (Lilia-Plougernev) Kaer 'zo diboagn oa memestra.

  • diboaniañ / diboaniiñ .1
    diboaniañ / diboaniiñ .1

    v.

    I. V. tr. d. Tirer de peine, soulager.

    (1650) Nlou 99. Pan eo deuet en bet man / Cuff vuhel euel oan, / Breman, don dy poaniaff, tr. «puisqu'il est venu en ce monde / doux, humble comme un agneau / pour nous racheter maintenant.»

    (1659) SCger 142a. diboania, tr. «oster de peine.» ●(1792) BD 3518. michans vo ho toue adeuy do tiboanian, tr. «Ce sera probablement votre Dieu qui viendra vous tirer de peine.»

    (1877) BSA 34. diboanit ar beorien. ●(1882) BAR 102. ha diboaniit an eniou keaz euz ar Purcator. ●(1883) MIL 268. Eun dra gousgoude a ziboanie ho c'halon.

    (1904) DBFV 48a. diboénein, v. a., tr. «ôter, de peine, soulager, sauver, délivrer.» ●(1907) BSPD I 125. diboéniein er ré glaharet. ●(1913) AVIE 321. diboéniein ur prizonér. ●(1925) SFKH 7. amzér d'hé mestr d'arriùein ér gér ha d'hé diboéniein.

    II. V. pron. En em ziboaniañ.

    (1) V. pron. réfl. Soulager sa douleur, sa peine.

    (1911) BUAZperrot 756. ne c'hellont netra evit en em ziboania. ●(1928) DIHU 201/38. Houein e hra aveit um ziboéniein.

    (2) V. pron. réci. Se soulager mutuellement.

    (1862) JKS 38. Red eo eta d'e-omp en em c'houzanv etre-z-omp, en em ziboania, en em skoazia, en em gelenn hag en em zifazia en eil egile.

  • diboanier
    diboanier

    m. –ion Celui qui délivre de peine(s), consolateur.

    (17--) TE 74. Jesus-Chrouist hun diboéniour.

    (1861) JEI 286. d'en Diboéniour bras-cé ! ●(1866) FHB 98/363a. diboanier he bobl.

    (1904) DBFV 48a. diboéniour, m. pl. –erion, tr. «libérateur.»

  • diboanierez
    diboanierez

    f. –ed Libératrice.

    (1904) DBFV 48a. diboéniouréz, f. pl. –ézed, tr. «libérateur.»

  • diboaniet
    diboaniet

    adj. Délivré.

    (1891) MAA 65. an anaoun diboaniet.

  • diboaniiñ
    diboaniiñ

    voir diboaniañ .1

  • diboanius
    diboanius

    adj.

    (1) Attr./Épith. Facile.

    (1790) MG 435. mæs me garehai cavouét en hènd berran ha diboéniussan eid arrihue ér barfætion.

    (1838) CGK 16. Diboanyus ral e zeo arstad. ●(1856) VNA 226. C'est que je trouve cette méthode moins pénible, tr. «Rac ma cavan er mod-cé diboéniussoh

    (2) Adv. Facilement.

    (1909) BLYA x. biskoaz zon n'am eus groet diboaniusoc'h

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...