Devri

Recherche '"diboullañ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de diboullan (1) à diboullan (1) :
  • diboullañ
    diboullañ

    v. tr. d.

    (1) Transporter (foin, goémon, etc.) d'un endroit peu accessible à un endroit plus facile d'accès.

    (1917) KZVr 225 - 24/06/17. Diboulla, foenn, kolo, mouded, hag all, tr. «transporter à bras ou à dos d'un endroit difficile dans un endroit plus facile où une voiture peut pénétrer.» ●Diboulla foenn, tr. «transporter du foin à dos jusqu'à un endroit où une voiture peut le prendre sans s'embourber, Loeiz ar Floc'h.»

    ►[empl. comme subst.]

    (1990) TTRK 91. An diboullañ a oa aes da ober gant ar c'harr evit ar bezhin a veze uheloc'h eget al lec'hid.

    (2) Débarder (du bois).

    (1963) BAHE 34/71. Ar ger divorañ (tennañ koad pe draoù all eus ul lec'h diaes). Hennezh eo ger Bro-Landreger tra ma seblant ar ger diboullañ (ster heñvel) bezañ hini Bro-Blistin). ●(1971) BAHE 68/23. Diboullañ : tennañ koad eus un toull diaes d'o degas d'ur plas aesoc'h da gargañ. Lavaret e vez c'hoazh divorañ. ●(1981) ANTR 147. War gont merourien ar maner ema diboulla ar c'heuneud ha charread anezañ beteg ar maner.

    (3) Faire s'écouler (une marchandise).

    (1922) FHAB C'hwevrer 52. marc'had Brest hag hini Landerne, a zeu re zister evit diboulla sivi Plougastel.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...