Devri

Recherche 'dibun...' : 19 mots trouvés

Page 1 : de dibun (1) à dibunouer (19) :
  • dibun .1
    dibun .1

    m.

    (1) Action de dévider.

    (1732) GReg 283b. L'action des devideurs & des devideuses, tr. «dibun

    (2) Reiñ dibun da ub. : donner du fil à retordre.

    (1902) PIGO I 212. Mez breman zouden, gant zikour ma zant paeron ha ma fen-baz, me roo dubun d'ac'h.

    (3) Kaout dibun el labour : travailler efficacement.

    (1936) BREI 451/1a. Tik eo ouz al labour ha dilui ; dibun hag intrudu he deus ennan.

    (4) Succession, défilement.

    (1944) EURW I 18. eun dibun a dud – a bratikou – o tont da glask kuzul war o aferiou luziet.

  • dibun .2
    dibun .2

    adj. Dévidé.

    (1962) EGRH I 54. dibun a., tr. « dévidé. »

  • dibun .3
    dibun .3

    voir dibunañ

  • dibunad
    dibunad

    m. –où Série, déroulement.

    (1931) VALL 687b. une série de vues à la lanterne de projections, tr. «eun dibunad skeudennou gand ar skeudennerez.»

  • dibunadeg
    dibunadeg

    f. –où Défilé.

    (1931) VALL 192a. Défilé (…) d'une troupe, tr. «dibunadeg f.» ●(1944) DGBD 112. un dibunadeg merien.

  • dibunadenn
    dibunadenn

    f. –où

    (1) Dévidage, dévidement, action de dévider.

    (1879) ERNsup 146. dibunadenn, action de dévider, Corn[ouaille]

    (2) sens fig. Récit.

    (1932) BRTG 76. Ne oè ket neoah kleuet dehi dibunaden er gemenérion pen-der-ben. ●(1970) BHAF 80. Evel m'emañ emañ ma zamm dibunadenn.

  • dibunadur
    dibunadur

    m.

    (1) Dévidage, dévidement, action de dévider.

    (1732) GReg 283b. L'action des devideurs & des devideuses, tr. «dibunadur

    (2) Récitation.

    (1931) VALL 629b. Récitation, tr. «dibunadur

  • dibunañ / dibuniñ / dibun
    dibunañ / dibuniñ / dibun

    v.

    I. V. tr. d.

    A.

    (1) Dévider.

    (14--) N 1613-1614. A huy oz eux eff euez nezet / Na dibunet en hoz metou, tr. «L'avez-vous aussi filé / Et dévidé chez vous ?» ●(c.1500) Cb. [pellenn neut] Jtem glomero as. g. amasser / ou arrondeler fil. b. dibunaff neut.

    (1732) GReg 283a. Devider, tr. «Dibuna. pr. dibunet. Van[netois] dibunein.» ●(1767) ISpour 387. dibune pé pellennein næd.

    (1857) CBF 93. Dibuna ann neud war ar ganellou, tr. «Dévider le fil sur les bobines.» (1897) EST 58. Peb néouréz e hast dibun hé gourhedad. ●59. Ean e bouiz peb darned. (…) dibun en darnedeu.

    (1903) JOZO xi. épad me troei dousik (…) en dibunér e zibun en ned… hag en amzér !… ●(1910) YPAG 4. poac'hat mern, dibuni gloan. ●(1935) BREI 389/2c. Pep hini a reio gwella ma c'hello da zibuni e vann neud !!

    ►absol.

    (1905) FHAB Gouere/Eost 126. Pa vez dibunet aoualc'h evit eur viad, e teu ar guyader da steui.

    (2) Marc'h-dibunañ : dévidoir.

    (1879) ERNsup 161. marc'h dubunein, Lanr[odec] ; dubunañ, Trév[érec] instrument pour dévider.

    (3) (marine) Laisser aller (un cordage enroulé).»

    (1977) PBDZ 170. (Douarnenez) dibuniñ, tr. «laisser aller (un[e] corde roulée).»

    B. sens fig.

    (1) Dibuniñ hent : parcourir du chemin.

    (1903) MBJJ 181. leo e-bed da dibuni. ●(1908) PIGO II 144. e krogas da zibuni hent. ●(1936) FHAB Eost 312. Ar gazeg a zibune hent atao. ●(1962) TDBP II 105. Hennez a zo akuit, hennez ne vez ket pell o tibuna hent, tr. «celui-là est rapide, il n'est pas long à faire du chemin.»

    (2) Débiter (des mensonges, des sornettes, etc.).

    (1872) ROU 80a. Débiter, des mensonges, tr. «Dibuna geier.» ●(1890) MOA 201a. Débiter des mensonges, tr. «dibuna gevier

    (1904) LZBg Gwengolo 223. Ind e zibun konz ar gonz hag e geijmeij girieu a dréz hag a ben. ●(1907) AVKA 177. en ur dibuni stal vallozo. ●(1909) KTLR 67. dibuna forzik geier. ●(1909) BROU 223. (Eusa) Dibuna kaosiou, tr. «débiter des sornettes.» ●(1929) MANO 119. e tibunas ive eun aridennad geier.

    (3) Réciter, raconter.

    (1870) FHB 288/213b. dreist oll e tibune chapeledou dioc'h an druil. ●(1889) ISV 344. mad a rid digas da zonch din eo histor Colibri am eus da zibuna.

    (1923) KNOL 115. Dibuna a rean va orogell. ●(1936) PRBD 131. Dibunit ho pec'hejou, krak ha berr, ha netra ken. ●(1943) SAV 29/73. Dibunet e vez ar grasou gant ar grasaouer. ●(1955) STBJ 159. Pa veze grignous ma breudeur bihan, e kane pe e tibune ma mamm, pe ma maeronez, regennou ar seurt-mañ da c'hlochat dezo.

    (4) Solutionner (un problème, une affaire).

    (1878) EKG II 114-115. kudennou diez da zibuna, ha ne c'helli ho dibuna nemed pa vezi var al leac'h. ●(1883) MIL 280. Chans vad d'an hini a glasko dibuna ar guden-ze var va lerc'h.

    (1911) BUAZperrot 228. Ar guden a deuas da fuilha kement, ma oue red boda eur c'honsil e Makon d'he dibuna. ●365. Pa gaset an affer pelloc'h, ez ea da Roazon (…) evit dibuna da vat ar pez a veze bet fisiet ennan.

    (5) Dibunañ e gudenn : se débrouiller, se tirer d'affaire.

    (1970) BHAF 259. Red e oa d'e vab, da-larsañ, dibuna e gudenn e-unan.

    (6) Dibunañ ur goulenn : expliquer, répondre à une question.

    (1925) FHAB Genver 18. dont a reot buan da gemeret an tu da zibuna hevelep goulennou.

    II. V. intr.

    (1) Défiler.

    (1927) GERI.Ern 101-102. dibuna, V[annetais] dibun, dibunein v. n., tr. «se dérouler (procession, cortège, etc.), défiler.»

    (2) Se dépécher.

    (1913) KOME 31-32. An tad. Ma femp skoed 'n em dorn, raktal ! Ar potr. Ha dibunomp !

    III.

    (1) Dibunañ e gudenn : voir kudenn.

    (2) Dibunañ kudennoù : voir kudennoù.

    (3) Dibuniñ lev : voir lev.

  • dibunata
    dibunata

    v. Défiler.

    (1931) VALL 192a. Défiler, aller à la file, tr. «dibunata act. et n.»

  • dibuner .1
    dibuner .1

    m. –ion Ouvrier dévideur.

    (1732) GReg 283a. Devideur, tr. «Dibuner. p. dibunéryen. Van[netois] dibunour. p. yon, yan

    (1876) TDE.BF 118a. Dibuner, s. m., tr. «Ouvrier dévideur.»

    (1912) MMKE 161. Dibuner neud ha pilhaouer.

  • dibuner .2
    dibuner .2

    m. –ioù, –où

    (1) Dévidoir.

    (c.1718) CHal.ms i. Deuidoir, tr. «estel, dibuner, er har dibuner.» ●(1732) GReg 283b. Devidoir à rouet, tr. «Van[netois] dibunér. p. ..» ●(1744) L'Arm 385b. Tournette, tr. «Dibunérr.. rieu

    (1897) EST 58. Mar dès ar beb gourhed kand tro d'en dibunér.

    (1903) EGBV 84. dibunér, m. pl. ieu, tr. «dévidoir.» ●(1903) JOZO xi. épad me troei dousik (…) en dibunér e zibun en ned… hag en amzér !…

    (2) Karr-dibuner : dévidoir.

    (c.1718) CHal.ms i. Deuidoir, tr. «estel, dibuner, er har dibuner

    (3) Draen-dibuner : pivot.

    (c.1718) CHal.ms iii. piuot, tr. «un dren, un dren dibuner

    (1904) DBFV 48b. dren dibunér, tr. «pivot (Ch. ms.).»

    (4) (pêche) Travoul.

    (1744) L'Arm 389a. Travoul, tr. «Dibunérr.. rieu

    (5) plais. Cul.

    (1924) DIHU 153/37. boutet ur iennad geton én é zibunér. ●(1931) FEZO 14. ha blot d'hou tibunér ! ●(1936) DIHU 301/100. Lakeit é bet er paotrig ar unan anehè, un dorchen raden glas édan e zibunér. (1939) RIBA 121. ur bellennad nadoéieu draillet édan é zibunér.

  • dibunerez .1
    dibunerez .1

    f. –ed

    (1) Ouvrière dévideuse.

    (1732) GReg 283b. Devideuse, tr. «Dibunerès. p. dibuneresed

    (1868) FHB 190/266a. Eur vicherourez all, eun dibunerez. ●(1876) TDE.BF 118a. Dibunerez, s. f. , tr. «Ouvrière dévideuse.»

    (2) Conteuse.

    (1970) BHAF 14. Eun dibunerez euz an dibab e oa kerkoulz en brezoneg hag en galleg.

  • dibunerez .2
    dibunerez .2

    f. –ioù Pièce où se trouve le dévidoir.

    (1732) GReg 283b. Devidoir, chambre, ou lieu chez les marchands de fil & de toile, pour devider le fil, tr. «dibunérez. p. dibunerezou

  • dibunerezh
    dibunerezh

    m. Dévidage, dévidement, action de dévider.

    (1732) GReg 283b. L'action des devideurs & des devideuses, tr. «dibunérez. Van[netois] dibunereh

    (1904) DBFV 48b. dibunereh, m. pl. eu, tr. «action de dévider.» ●(1962) EGRH I 55. dibunerezh m., tr. « action de dévider. »

  • dibunet
    dibunet

    adj. Solutionné.

    (1942) LANB 14. N'eo ket c'hoaz dibunet ar c'hudennou-se.

  • dibuniñ
    dibuniñ

    voir dibunañ

  • dibunis
    dibunis

    adj. Impuni.

    (1732) GReg 521a. Laisser un crime impuni, tr. «Lesel un torfed dibunis.» ●951b. Laisser un crime sans en tirer aucune vengeance, tr. «Lesel ur c'hrim dibunis

  • dibuniz
    dibuniz

    m. Impunité.

    (1732) GReg 521b. L'impunité perpetuë les crimes, tr. «An dibuniz hag an digoust a guendalc'h an torfedou.»

  • dibunouer
    dibunouer

    m. –où Dévidoir.

    (1732) GReg 283b. Devidoir à rouet, tr. «Dibunouër. p. dibunouërou

    (1876) TDE.BF 118a. Dibunouer, s. m., tr. «Dévidoir.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...