Recherche '"dic'hailh"...' : 5 mots trouvés

Page 1 : de dic_hailh (1) à dic_hailhou (5) :

• dic'hailh
  dic'hailh

  adj.

  I. (en plt de qqc.)

  (1) Laid, vilain.

  ●(1906) DIHU 8/134. er gizieu neùé dihaill-se. ●(1912) DIHU 81/34. ur «patoè» dihaill ha méhus. ●(1937) DIHU 315/323. dihaill, tr. «(adj.) difforme, affreux, laid.»

  (2) En mauvais état, abîmé.

  ●(1940) DIHU 349/106. Ar en hevelep tachen é huélan ur maen hir get ur hog aleuret dihaill ar er beg anehon.

  II. (en plt de qqn)

  (1) Horrible.

  ●(1937) TBBN 73. Ur péhour dihaill é bet.

  (2) Maladroit.

  ●(1982) PBLS 75. (Langoned) dic'hailh, tr. «maladroit, empoté.»

• dic'hailhañ
  dic'hailhañ

  v. tr. d. Abîmer.

  ●(1913) BOBL 21 janvier 421/3a. miret eus al loaned se da zic'hailla an ed. ●(1915) MMED 8. eun tiegez dilezet vardro eno, dic'haillet gant an obuzou. ●(1939) WDAP 3/192. (Pleiben, Lennon, Gwezeg) Dic'hailha, verb. Dispenn, regi. Skouer : Dic'hailhet en deus e zilhad e-touez an drez hag ar spern. ●(1939) MGGD 16. dic'hailhet he dilhad kaer. ●(1964) ABRO 35. e virjont ouzh al logod hag ar razhed da zic'hailhañ ar pezh a vad am boa eno. ●54. Ne zeujont mui da zic'hailhañ va eostoù.

• dic'hailher
  dic'hailher

  m. –ion Celui qui abîme, casse tout.

  ●(1922) EMAR 131. Ouspenn-se, dic'hailher.

• dic'hailhet
  dic'hailhet

  adj. Abîmé.

  ●(1938) FHAB Du 229. mac'hagnet ha dic'hailhet.

• dic'hailhou
  dic'hailhou

  m. Clochard.

  ●(1943) TRHS 17. betek an diwezhañ dic'hailhou dastumer megot !