Devri

Recherche '"dic'halloud"...' : 6 mots trouvés

Page 1 : de dichalloud-1 (1) à dic_halloudus (6) :
  • dic'halloud .1
    dic'halloud .1

    adj.

    (1) Sans puissance.

    (14--) Jer.ms A 87. Manc ha fall ha dygalloet, tr. «Estropié et faible et impuissant.»

    (1909) FHAB Mezheven 161. ober anezhan dic'halloud evit tizout an eürusted.

    (2) Sans pouvoir.

    (1900) MSJO 23. eun den dic'halloud e peb doare. ●(1915) HBPR 143. Roue dic'halloud, kristen eb par.

    (3) Impuissant.

    (1877) MSA 173-174. Tri midisin (...) a zisclerias oa ho guiziegez dientent hag ho remejou dic'halloud.

    (1911) BUAZperrot 268. e leac'h m'eo dic'halloud pa vez eat re hir an droug.

    (4) Impuissant sexuellement.

    (1911) BUAZperrot 116. Awechou, e leac'h ma'z eus dimezi da welet, n'eus dimezi ebed da c'houzout, pe abalamour ar re a zo eat an eil gant egile a ioa dic'halloud, pe abalamour m'oant kerent.

    (5) Inutile.

    (1857) HTB 86. mes oll pep tra a oe dic'halloud. ●159. Ar maluruz paour a zisplege eun nerz dic'halloud.

  • dic'halloud .2
    dic'halloud .2

    m.

    (1) Impuissance.

    (c.1500) Cb 90b. [gallout] g. non puissance. b. digalloud.

    (1659) SCger 142b. dihallout, tr. «impuissance.»

    (1904) DBFV 53b. dihelled, m., tr. «impuissance.» ●(1941) DIHU 360/285. kant sotoni ket get ou dihelloud. ●(1951) BLBR 39-40/1. dic'halloud an doareou a gaver da gompeza ar bed ha dic'halloud an den d'o implija ervat.

    (2) Impuissance sexuelle.

    (1877) EFV 290-291. er sieu naturel a gorv péré e barra doh en obligationeu ag er briédereah, hag en hanvhuein e hrér en diguellet.

  • dic'halloudegezh
    dic'halloudegezh

    f.

    (1) Impuissance.

    (1862) JKS.lam 42-43. Ansavit n'oc'h netra nemet distervez ha dic'halloudegez.

    (2) Impossibilité.

    (1904) DBFV 53b. dehellidigiah, dihelloudigiah, tr. «impossibilité.»

  • dic'halloudek
    dic'halloudek

    adj. Impuissant, sans puissance.

    (1874) POG 117. o veza ma-z-int dic'halloudek da blijout d'hec'h.

    (1904) DBFV 53b. dihelloudek, adj., tr. «impuissant.» ●(1931) VALL 379b. Impuissant, sans puissance, tr. «dic'halloudek

  • dic'halloudezh
    dic'halloudezh

    f. Impuissance.

    (1866) LZBt Ebrel 99. eunn ansao a dic'halloudez.

  • dic'halloudus
    dic'halloudus

    adj. Impussant, qui ne peut avoir de puissance.

    (1931) VALL 379b. Impuissant, qui ne peut en avoir [puissance], tr. «dic'halloudus

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...