Recherche '"dic'hoant"...' : 8 mots trouvés
Page 1 : de dichoant-1 (1) à dic_hoantet (8) :- dic'hoant .1dic'hoant .1
adj.
(1) Sans désir, sans envie.
●(1557) B I 649. Pobl ignorant dihoant diauantaig, tr. «gens ignorants, indolents, sans mérite.»
●(1659) SCger 38a. estre degousté, tr. «beza dihoant.» ●142b. dihoant, tr. «qui n'a point de desir.»
●(1869) FHB 253/349a. na lacafac'h an dud da zont da veza dic'hoant, digalon, didalvez.
●(1904) DBFV 53b. dihoant, adj., tr. «dégoûté.» ●(1921) BUFA 9. ken dihoant dirak en treu kaer. ●(1953) BLBR 65/15. laouen va spered ha dic'hoant va c'halon.
(2) Bezañ dic'hoant d'ober udb. : ne pas avoir envie de faire qqc.
●(1862) BBR 36. dic'hoant da welet bro, tr. «sans désir de voir du pays.» ●(1867) FHB 120/121a. pere a zo dic'hoant da glevet kealou euz tud ho bro. ●(1880) SAB 30. aliez dic'hout, dic'hoant da bedi.
●(1936) IVGA 87. divarrek, peurliesa, pe zic'hoant, da lakaat o huñvre da zont da wir...
(3) Mauvais, affreux.
●(1557) B I 497. Gant tut tirant dihoant, dicarantez, tr. «par des bourreaux sans cœur et sans pitié.» ●(1575) M 462. Homan so comanant, dyhoant da auantur, tr. «C'est une destinée peu enviable que ton sort.» ●2431. O pebez guisquamant : dihoant diauantaig, tr. «Oh ! quel vêtement affreux, incommode.»
- dic'hoant .2dic'hoant .2
m.
(1) Manque d'appétit ; dégoût.
●(1659) SCger 38a. degoust, tr. «dihoant.» ●(c.1718) CHal.ms iii. I'ai beaucoup de repugnance pour le vin, tr. «dihoant bras diout, bras emmés doh er guin.» ●(c.1718) CHal.ms iv. quand Ie uois cet homme la Il me semble que Ie suis saoul, que I'ay disné, tr. «abe üelan en deen se, en diout, en dihoant em c'hemer, anterleiniet emmés.»
●(1904) DBFV 53b. dihoant, s., tr. «dégoût.»
(2) par iron. Reiñ e zic'hoant da ub. : accéder à la demande de qqn.
●(1909) BROU 225. (Eusa) Faire passer une envie, tr. «Me roi did da zic'hoant. Ce mot s'emploie ordinairement dans un sens d'ironie.»
- dic'hoantaatdic'hoantaat
v.
(1) V. tr. d. Faire perdre le désir (de faire qqc.).
●(1847) MDM 69-70. ar fosiou dour, an hirder eus an hend a deu holl da zic'hoantaad anezho da vond evel-se bep noz eus o c'hear d'ar skol.
(2) V. pron. réfl. En em zic'hoantaat : perdre le désir.
●(1847) MDM 4. En em zic'hoantaad a raind eta eus al labour.
- dic'hoantadenn
- dic'hoantañdic'hoantañ
v.
I. V. tr. d.
(1) Satisfaire un désir, contenter qqn.
●(1872) ROU 78b. Pour le contenter, tr. «d'en dic'hoanta.» ●(1890) MOA 183b. Contenter, guérir de l'envie de, tr. «dic'hoanta.»
●(1909) BROU 225. (Eusa) Dic'hoánta, tr. «Faire passer une envie. Me'z dic'hoanto.» ●(1931) VALL 148b. Contenter, rendre content, réjouir, tr. «dic'hoanta.»
(2) Dégoûter.
●(1904) DBFV 53b. dihoantein, v. a., tr. «dégoûter.»
II. V. pron. réfl. En em zic'hoantañ diouzh : se dégoûter, se désintéresser de.
●(1824) BAM 109. an hini a gar ar plijadurezou-se en em zic'hoanta buan dioc'h an traou spirituel.
- dic'hoantegezhdic'hoantegezh
f. Désintérêt.
●(1824) BAM 104. An Diegui a so un dic'hoanteguez pehini a ra deomp coll couraich. ●(1846) BAZ 325. ne ree he oll exersisou nemet gant dic'hoanteguez. ●(1868) FHB 200/348a. an diegi hag an dic'hoantegez da labourat ma voa douget dezho. ●(1869) FHB 240/242a. An dieghi (...) a zo eun dic'hoanteghez da zervicha Doue hag eul lezireghez da ober on dever.
- dic'hoantekdic'hoantek
adj.
(1) Blasé.
●(1869) FHB 255/361a. an dud dic'hoanteg ha didalvez.
(2) Bezañ dic'hoantek eus udb. : ne pas avoir envie de qqc.
●(1869) SAG 82. Dic'hoanteg int euz a gement a ra vad dezhan [d'an ene].
(3) Bezañ dic'hoantek da ober udb. : faire qqc. sans envie.
●(1752) BS 29. An oad a rent an den sempl ha dic'houantec da labourat en e silvidiguez.
●(1839) BESquil 27. un dén goanne ha dihouantêc de labourat. ●(1862) JKS 378. ken dic'hoantek da rei (...) ken dic'hoantek da boania.
●(1904) DBFV 53b. dihoantek, adj., tr. «sans goût (de labourat, au travail).»
(4) Bezañ dic'hoantek en udb. : faire qqc. sans envie.
●(1864) SMM 47. Mallos, eme ar scritur, d'an hini so dic'hoantec e servich Doue.
(5) Bezañ dic'hoantek diouzh udb. =
●(c.1718) CHal.ms iii. I'ai beaucoup de repugnance pour le vin, tr. «dihoantec oun doh er guin.»
- dic'hoantet