Recherche '"dic'hoar"...' : 7 mots trouvés

Page 1 : de dic_hoar (1) à dichoarzhin (7) :

• dic'hoar
  dic'hoar

  adj. Ignorant.

  ●(1962) EGRH I 59. dic’hoar a., tr. « ignorant. »

• dic'hoari .1
  dic'hoari .1

  m. plais. Douleur de l'accouchement.

  ●(1977) PBDZ 762. (Douarnenez) dic'hoari, le «non-jeu», la déception, la tristesse, la douleur qui suit le jeu : Goude ar c'hoari / E teu an dic'hoari «Après le jeu vient son contraire», dicton qui se répètera (plaisamment !?!). à une femme en couches.

• dic'hoari .2
  dic'hoari .2

  v.

  I. V. intr.

  (1) Cesser de jouer.

  ●(1919) DBFVsup 16b. dihoariein, v., tr. «cesser de jouer.» ●(1925) DIHU 168/287. é tihoariè en atahinerion. ●(1927) GERI.Ern 99. V[annetais] dihoariein, tr. «[cesser] de jouer.» ●(1934) BRUS 62. dihoari, tr. «cesser de jouer.»

  (2) Se sortir d'un mauvais pas.

  ●(c.1718) CHal.ms iii. il s'est tiré une grande epine du pied, tr. «ean endes dihouariet mat.»

  ●(1904) DBFV 54a. dihoari, dihoarien, v. n., tr. «sortir d'un danger, d'une affaire fâcheuse : ean en des dihoariet mat, il s'est tiré une grande épine du pied (Ch. ms.).»

  II. V. tr. d. Dic'hoari ub. : faire cesser ses tours (à qqn).

  ●(1939) RIBA 136. Komz e hrant ag en drastein ha rah, aveit en dihoari.

• dic'hoarzh .1
  dic'hoarzh .1

  adj.

  I. (en plt de qqn)

  (1) Qui ne rit pas, sérieux, grave.

  ●(1857) HTB 38. eun ton dic'hoarz.

  ●(1907) VBFV.fb 49b. grave, tr. «dihoarh.» ●(1922) FHAB Here 311. al Leonad a zo eun den dic'hoarz. ●(1939) MGGD 28. eun dremm dic'hoarz ha groñs. ●(1943) DIHU 379/194. é ma chomet dihoarh en dud.

  (2) C'hoarzh-dic'hoarzh : qui rit tout le temps.

  ●(1977) PBDZ 784. (Douarnenez) c'hoarzh-dic'hoarzh, tr. «qui ne cesse d'avoir des accès de rire.»

  II. (en plt de qqc.)

  (1) (Paroles) sérieuses.

  ●(1847) FVR 224. dre gomziou dic'hoarz.

  (2) (Vie) Sans plaisirs.

  ●(1968) BAHE 58/26. ur vuhez rust ha dic'hoarzh a-walc'h.

• dic'hoarzh .2
  dic'hoarzh .2

  m. Action de cesser de rire.

  ●(1977) PBDZ 785. (Douarnenez) goude ar c'hoarzh e teu an dic'hoarzh, tr. «après le rire, les pleurs.»

• dic'hoarzhet
  dic'hoarzhet

  adj. Bezañ dic'hoarzhet : qui a cessé de rire.

  ●(1900) ANDP 8. Ar c'hemener na ouele ket ; pa oe dic'hoarzet : «Ac'hanta ! ma fôtr, emean, evel-se e lakez evez ouz ma c'henteliou ?»

• dic'hoarzhin
  dic'hoarzhin

  v. intr. Cesser de rire.

  ●(1872) ROU 75b. Vous rirez autrement, tr. «C'hui a zic'hoarzo.» ●77a. dic'hoarzin, tr. «cesser de rire.» ●102b. Je ne pouvais le regarder sérieusement, tr. «ne oan ket evit dic'hoarzin o sellet outa.»

  ●(1908) PIGO II 45. Ar gir-ze a deuas ganin ken trist (...) ma tic'hoarzas krenn. ●(1908) FHAB Here 308. ne zic'hoarze ket atao. ●(1919) DBFVsup 16b. dihoarhein, v., tr. «cesser de rire.» ●(1925) FHAB Du 434. Aman an Tokous a grogas eur barrad c'hoarzin ennan, ken ne zic'hoarze ket. ●(1927) DIHU 187/203. Jézuz e zihoarh, e saù e zeulagad. ●(1927) GERI.Ern 98-99. (n'eo ket evit) dic'hoarzin, tr. «(il ne peut) cesser de rire.» ●(1931) VALL 250b. S'empêcher de rire, tr. «dic'hoarzin.»