Recherche '"dic'hour"...' : 10 mots trouvés

Page 1 : de dic_hour (1) à dic_hourvezin (10) :

• dic'hour
  dic'hour

  adj. (grammaire) Impersonnel.

  ●(1931) VALL 376b. Impersonnel (gramm.), tr. «dic'hour.»

• dic'hourdañ .1
  dic'hourdañ .1

  v.

  I. V. tr. d.

  (1) Dégourdir (son corps, ses membres).

  ●(1868) FHB 175/151b. evit ma c'hello dic'hourda mad he izili. ●(1872) ROU 80a. Dégourdir, tr. «Dic'hourda.»

  ●(1903) MBJJ 93. dic'hourdan hon diouhar. ●(1925) FHAB Here 369. dic'hourda e gorf brevet. ●(1908) PIGO II 176. Savet e oa da zic'hourdan e ziouhar. ●(1933) ALBR 51. dihourda o diouhar.

  (2) fam. dic'hourdañ e latenn : faire marcher sa langue.

  ●(1924) ZAMA 90. da zic'hourda he latenn.

  (3) Assouplir (toile).

  ●(1909) BROU 225. (Eusa) Assouplir, tr. «Dic'hoúrda.» ●Dic'hourdit al lien-ze.

  II. V. intr. Se dégourdir.

  ●(1909) BROU 225. (Eusa) Se dégourdir, N'hellañ ket dic'hourda.

  III. V. pron. réfl. En em zic'hourdañ : se dégourdir, s'étirer.

  ●(1902) PIGO I 57. an ezom (...) da 'n em zic'hourdan. ●216. ouz en em zic'hourdan, evel pa vije o tihuni euz eur c'housk pounner.

• dic'hourdañ .2
  dic'hourdañ .2

  v. tr. d. Donner (un coup).

  ●(1878) FHB 3^e série 53/16b. o clask dic'hourda eun taol roenv var ben ar barbet. ●(1879) BMN 245. Mont a reas beteg dic'hourda eur javedad gant he matez.

• dic'hourdonaat
  dic'hourdonaat

  v. tr. d. Déshabituer.

  ●(1907) VBFV.fb 29b. désaccoutumer, tr. «dihourdoñnat.»

• dic'hourdonaet
  dic'hourdonaet

  adj. Déshabitué.

  ●(1907) VBFV.fb 29b. déshabitué, tr. «dihourdoñneit.»

• dic'hourin
  dic'hourin

  adj. Sans linteau.

  ●(1928) INTRgwal 11. en Iliz divolz ha dic'hourin.

• dic'houriz
  dic'houriz

  adj. Sans ceinture.

  ●(1499) Ca 62a. Digouris. g. deceint. l. hic azonus / ni. ●98b. [gouris] Jnde azonus / a / um. g. sans ceinture. b. digouris.

  ●(1732) GReg 248b. Deceint, qui n'est pas ceint, tr. «Dic'houriz.»

  ●(1876) TDE.BF 119b. Dic'houriz, adj., tr. «Qui n'est pas ceint de sa ceinture.»

• dic'hourizañ / dic'houriziñ
  dic'hourizañ / dic'houriziñ

  v. tr. d.

  (1) Ôter la ceinture de.

  ●(1732) GReg 248b. Deceindre, ôter la ceinture, tr. «Dic'houriza. pr. dic'hourizet. Van[netois] dihourizeiñ.»

  ●(1876) TDE.BF 119b. Dic'houriza, v. a., tr. «Oter la ceinture à quelqu'un.»

  ●(1904) DBFV 54b. dihrouizein, v. a., tr. «déceindre, ôter la ceinture.»

  (2) Lever le siège (d'une place forte).

  ●(1877) BSA 290. dic'houriza kear Orlean.

• dic'houriziñ
  dic'houriziñ

  voir dic'hourizañ

• dic'hourveziñ
  dic'hourveziñ

  v. intr. Se lever d'une position allongée.

  ●(1919) DBFVsup 17a. dihoulvein, diourvéein (B[as] v[annetais]), v. n., tr. «se lever quand on était étendu.»