Devri

Recherche 'dichañs...' : 4 mots trouvés

Page 1 : de dichans-1 (1) à dichansus (4) :
  • dichañs .1
    dichañs .1

    adj.

    (1) (en plt d'un lieu) Non fréquenté.

    (1954) BGUE 32/8. Dichans bras é er ruieu.

    (2) (en plt d'un cheval) Rétif.

    (1929) MKRN 177. (Gourin, ar Faoued, Skaer) Dichans… Méchant ; rétif. Eur jao dichans.

  • dichañs .2
    dichañs .2

    f.

    (1) Malchance, déveine.

    (1867) FHB 127/182a. an dichans hen doa bet enn davarn. ●(1869) SAG 258. ar chanz-vad pe an dichanz. ●(1889) ISV 113. pa guez an dichans varnoc'h (…) an dichans zo crog enhout.

    (1904) DBFV 48b. dichans, f., tr. «mauvaise chance, fatalité.» ●(1909) HBAL 38. dichanz var an taol kenta ! ●(1910) FHAB Here 299. an dichans da veza bet ganet e tenvalijen ar gaou. (FHB 1866 87/273)(1911) BUAZperrot 287. an dichans en deus great rins-kraou. ●(1927) KANNkerzevod 11/7. sikour ar re eus o bugale a c'hellfe an dichanz dont warno. ●(1959) BRUD 10/45. c'hoarzin atao, e serr ar chañs hag e serr an dichañs.

    (2) Kaout dichañs war =

    (1943) VKST Genver-C'hwevrer 223. dichans a zo bet var al loened.

    (3) Dre zichañs : par malchance.

    (1909) FHAB Even 187. evel dre zichans. ●(1964) ABRO 69. Dre zichañs em boa ankouaet va lunedenn-vor.

    (4) A zichañs : qui porte malheur.

    (1955) STBJ 168. Du-mañ ne gredemp ket e touge gwalleur ar piked, daoust ma soñje kalz tud e oant lapoused a zichañs, dreist-holl p'o c'haved war an heñchou o tiskrapa ar c'haoc'h-kezek.

  • dichañsañ
    dichañsañ

    v. intr.

    (1) Advenir.

    (1852) MML 150. mar dichans d'am daoulagat enem serrin, qen buan eur sonjeson spouronus em difun. ●157-158. Ar vue malurus-se a gondue, pa dichansas da eun afer hen digas de Baris.

    (2) Dichañsañ da ub. : arriver à qqn.

    (1838) CGK 23. Mar dichanç da veur a baour qœs (…).

    (1931) VALL 109a. arriver par mauv[aise] chance, tr. «dichañsi.» ●(1955) VBRU 67. Nemet ha pa zichañse dezhañ sevel war e dachoù. ●(1964) BAHE 40/45. pa zichañse da mamm chom klañv. ●(1969) BAHE 62/50. Ar re a zo bet dichañset dezhe spurmantiñ anezhañ.

  • dichañsus
    dichañsus

    adj. Qui ne porte pas chance.

    (1857) HTB 4. Chetu aze eun de dichansuz evit-han.

    (1904) DBFV 48b. dichansus, adj., tr. «fatal.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...