Recherche 'diflach...' : 3 mots trouvés

Page 1 : de diflach-1 (1) à diflachan-diflach (3) :

• diflach .1
  diflach .1

  adj.

  I. Attr./Épith.

  (1) Immobile, fixe.

  ●(1846) DGG 34. an izella eus ar stered diflach. ●(1866) HSH vi. diflach evel ur garrec ebars e creiz ar mor. ●(1876) TDE.BF 124a. Diflach, adj., tr. «Immobile, sans mouvement.»

  ●(1931) VALL 375a. Immobile, tr. «diflach.» ●(1970) BHAF 104. An daou beul diflach-ze.

  (2) Chom diflach : rester immobile.

  ●(1867) FHB 121/131b. ar goumoulen a choume diflach e kreiz ar c'hamp.

  ●(1907) FHAB Even 97. M'ho deus an neuz da chom diflach. ●(1924) YAYA 19. C'houi a jom diflach en ho kador-vreac'h.

  (3) sens fig. Indomptable, inflexible, inébranlable.

  ●(1911) SKRS II 103. eur feiz nerzuz ha diflach. ●(1912) MMKE 151. Breman enor ar c'hemener / A zo dillac'h (lire : diflach) 'n hon c'hreiz. ●174. Ma vo (…) / diflach hon enor ! ●(1919) FHAB Gouere 30. gant eur spered lemm hag eun nerz-kalon diflach.

  II. Adv. Ferme, fermement.

  ●(1920) FHAB C'hwevrer 229. evel ma zo marvet abaoue milierou a Vretoned-all, o stourm diflach. ●(1923) FHAB Mezheven 203. derc'hel diflach ha difazi gant hent an Emzao breizek. ●(1927) FHAB Gouere 143. Ra gerzo, koulskoude, sounn ha diflach, betek ar bez.

• diflach .2
  diflach .2

  voir diflachañ

• diflachañ / diflach
  diflachañ / diflach

  v.

  (1) V. tr. d. Démettre, déboîter.

  ●(1877) FHB (3^e série) 7/56a. eun taol baz en doa diflachet unan euz he ziscoaz. ●(1890) MOA 201b. Déboîter, tr. «diflac'ha (lire : diflacha).»

  (2) V. intr. Bouger, quitter le lieu où l'on est.

  ●(1752) PEll 305. Flach, par Ch. Fr. Bouger, se mouvoir, changer de place ou de posture. Diflach, de même.

  ●(1869) FHB 243/269a. ez oa ar procession o vont da ziflach.