Recherche '"diflipañ"...' : 1 mots trouvés

• diflipañ
  diflipañ

  v.

  I. V. intr.

  (1) S'échapper (des mains de qqn).

  ●(1912) BUAZpermoal 325. o welet an abostol bras o tiflipan eus adre o daouarn. ●(1947) TNOG 5/21. (Tregor ha Goelo) Diflipañ, verb. : tec'hout a-daol-trumm, en ur riklañ. Diflipet eo an evn diouzh va daouarn.

  (2) Échapper (à qqn).

  ●(1857) HTB 84-85. An neuden-ze [neuden hor buez] a ziflip en amzer ma oer an nebeuta e gortoz.

  (3) Arriver inopinément.

  ●(1838) CGK 21. Mar diflip un œl dishano.

  (4) (en plt d'un frein) Se desserrer.

  ●(1936) BREI 453/4a. Penôs e teuas starderez ar wetur da c'houita ? Bepret eo e tiflipas.

  (5) Surgir.

  ●(1957) AMAH 53. Meneg a oa bet graet eus listri-splujerien alaman diflipet eus porzhioù aostriat, Pola, Triesta, pe me oar. ●(1963) LLMM 99/267. ken drant hag ur c’hrennard diflipet diouzh ar skol.

  II. V. tr. d.

  (1) Arracher (qqc.) des mains de qqn.

  ●(1879) ERNsup 153. Diflipañ u. b. arracher quelque chose des mains de quelqu'un : difliped 'n eus egile, ed e'r vas gañt-hañ, Lang[oat], Pleud[aniel], St-M[ayeux].

  (2) Exprimer.

  ●(1913) BOBL 21 janvier 421/1c. Jobik an euz diflipet eun toullad komziou fur tre.

  III. V. pron. réfl. En em ziflipañ : s'échapper.

  ●(1970) BHAF 107. Me d'en em ziflipa digand ar re karget ahanon. ●(1978) EMGI 145. Eñ ha daou pe dri all da rebarbiñ ouzh ar soudarded en ur glask en em ziflipañ. ●149. ur c'hastell ken kreñv ha ma vefe bet aner d'ul logodenn en em ziflipañ dioutañ !