Recherche '"diforc'h"...' : 13 mots trouvés
Page 1 : de diforch-1 (1) à diforc_hus (13) :- diforc'h .1diforc'h .1
adj.
I. Attr./Épith.
(1) Différent, distinct, à part.
●(c.1718) CHal.ms ii. c'est un fait a part, tr. «un dra difforh, un dra aral é.»
●(1904) DBFV 50b. diforh, adj., tr. «distingué, à part.» ●(1924) SBED 30. Me gréd rah en treu-zé / Diforh en eil d'égilé. ●(1927) GERI.Ern 104. diforc'h adj., tr. «séparé, distinct.»
(2) =
●(1659) SCger 31a. homme contrefait, tr. «vn den difforc'h.»
●(c.1802-1825) APS 144. difforh ha dijaug vehai ur horf, mar dé er mambreu hegué ha tiner. (...) un defaut spleitabl ha difforh énamb.
II. Adv. A-ziforc'h : séparément, à part.
●(1931) VALL 686b. Séparément, tr. «a-ziforc'h.»
- diforc'h .2diforc'h .2
m. –ioù
I.
(1) Séparation.
●(c.1500) Cb. Reguenn an bleu. alias diforch. l. hoc discrimen / inis.
●(1927) GERI.Ern 104. diforc'h m., tr. «Séparation.»
(2) Différence, distinction.
●(1744) L'Arm 113a. Distinction, tr. «Difforh. m.»
●(1904) DBFV 50b. diforh, s. m., tr. «distinction, exception, séparation, différence.» ●(1927) GERI.Ern 104. diforc'h m., tr. «distinction, différence.»
(3) Lakaat/Ober diforc'h etre : faire la distinction entre.
●(1922) DIHU 128/18. Ret é lakat diforh, sellet, étré en oberad (jour ouvrier) hag er sul, étré er labourieu pamdiek hag er gouelieu : ur guiskemant e chaoj aveit peb unan anehè. ●(1954) LLMM 42/13. Ganet eo bet Reubin en kêr ha dre se n’eo ket evit ober an diforc’h etre louzoù ’zo.
(4) Discorde, division, manque d'accord.
●(c.1500) Cb 68a. [diuidaff] diuidia / e. g. diuise / ou discorde. b. difforch.
II. Avortement.
●(1659) SCger 11a. auortement, tr. «difforc'h.»
●(1962) BAHE 32/63. Disparti : koll, kolladenn, diforc'h (evit an dud hepken).
- diforc'h .3diforc'h .3
v. tr. d. Déformer, défigurer. cf. (?) erreur pour diforch (?)
●(1732) GReg 256b. Defigurer, gâter la forme, les traits, &c., tr. «diforc'h. pr. diforc'het.»
- diforc'h .4diforc'h .4
voir diforc'hiñ
- diforc'hadur
- diforc'hañdiforc'hañ
voir diforc'hiñ
- diforc'hañs
- diforc'hapl
- diforc'her
- diforc'hetdiforc'het
adj.
(1) Distinct, divisé, séparé.
●(c.1500) Cb 68a. [diuidaff] g. diuisez / ou discordez. b. difforchet.
●(1792) HS 129. er oüassèt hac er merhèt enn doai hou léhieu difforhet.
●(1904) DBFV 50b. diforhet, tr. «distinct.»
(2) Supérieur, spécial, à part.
●(c.1718) CHal.ms i. c'est un chien au grand collier, tr. «un dottor un déen a gonsecanç, mestr' er reral, unan diforhet é.»
- diforc'hidigezhdiforc'hidigezh
f. –ioù
(1) Séparation.
●(1499) Ca 62a. Difforchidigaez. g. separation. ●(c.1500) Cb 68a. [diuidaff] Jtem diuisibilitas / tis. diuisibilitez. b. difforchidiguez.
(2) Avortement.
●(1732) GReg 69b. Avortement, fausse couche, tr. «Diforc'hidiguez. Diforc'hidiguez divar bugale.»
(3) Diforc'hidigezh a zimeziñ : divorce.
●(1499) Ca 62a. Difforchidigaez a dimiziff. g. departement de mariage.
●(1847) FVR 222. eul lezen euz ann ugent a viz Gwengolo, 1782, a zouge ann diforc'hidigez a zimizi.
- diforc'hiñ / diforc'hañ / diforc'hdiforc'hiñ / diforc'hañ / diforc'h
v.
I. V. tr. d.
(1) Séparer, choisir, distinguer.
●(1499) Ca 55b. despartir. b. difforch. ●62a. Difforch. g. departir. ●154b. Pellhat vide in difforch. ●(c.1500) Cb 58b. [deliberaff] cest decerner / ou separer. b. difforch. ●68a. [diuidaff] ga. cest ce qui est diuisez ou qui peut estre diuisez. b. an pez so pe a guell beza difforchet.
●(c.1718) CHal.ms i. Distinguer pour separer, tr. «diforhein, triein, lacat a gosté, dihéein, pauez.» ●(1790) MG 148. me zifforhai deu pé tri-péh eit rein d'er hettan peur em bezai cavét. ●395. goud difforhein er brahue, er brahuoh hac er brahuan.
●(1861) BSJ 282. Èl-cé é ma en invray streàuet é misq er gunéh ; a p'en dint hoah é guiaud ne hennatant quet bout dishaval en eil doh éguilé ; mæs a pe zihuodant en ou difforhér for æs. ●(1896) HIS 94. Jésus en doé diforhet deuzek apostol.
●(1904) DBFV 50b. diforh, diforhein, v. a., tr. «distinguer, démêler, séparer, choisir, trier, détacher, reconnaître.» ●(1907) BSPD I 23. rak deu zé hemb kin, arlerh marù sant Sixt, diforhet e oé bet get er bobl ha lakeit devout pab. ●(1921) BUFA 135. Hag er hroèdurig e ziforhas uinek eit monet get Franséz. ●(1927) GERI.Ern 104. V[annetais] diforc'hein v. a., tr. «séparer ; distinguer.»
(2) Diforc'hiñ udb. a-gostez : mettre qqc. de côté.
●(1790) Ismar 185. difforh a costé en alézoneu e fal dehai rein.
●(1849) LLB 2111. Diforhet a kosté en tereneu kaeran.
(3) Diforc'hiñ udb. diouzh udb. : séparer qqc. de qqc.
●(17--) TE 1. ean e zifforhas en doar doh en deur e oai én é vesq. ●2. a pe zifforhas Doué er sclærdér doh en tihoéldæd.
●(1903) EGBV 83. Er vrutell e zou un tañouiz ront e gerh get er velin hag e ziforh er bleud flour doh er bren.
(4) Diforc'hiñ ub. diouzh ub. : séparer qqn de qqn.
●(1790) Ismar 323. Dré-ze é vou difforhét en ihuern er-ré en dou receuét er Sacremanteu-ze doh er-ré n'ou dou quet er receuét.
(5) Diforc'hiñ diouzh : différencier, distinguer de.
●(1744) L'Arm 113a. Distinguer, tr. «Difforhein.» ●(1792) HS 22. difforh er mat doh er fal.
●(1861) BSJ 32. Ne gavant hanad erbet é ma Doué, nitra ne zifforh er hroaidur e huélant doh er vugalé aral.
●(1906) HIVL 153. é zeulegad n'hellant ket diforh en noz doh en dé. ●(1907) BSPD I 8. diforh er bobl Juif doh er pobleu aral. ●(1908) DIHU 34/55. Dré fin klah en é spered ur moiand benak eit diforh el laer doh er réral. ●(1970) GSBG 248. (Groe) diforc'h, tr. «distinguer, séparer, différencier.»
(6) Reconnaître.
●(1849) LLB 1508. Diforh ou hlinwedeu ha penauz ou guèlat.
II. V. intr.
(1) Se séparer.
●(1927) GERI.Ern 104. V[annetais] diforc'hein v. n., tr. «se séparer.»
(2) Diforc'hañ diouzh : se séparer de, divorcer.
●(1530) J p. 192a. ne gallaf diforch diouz morchet, tr. «Impossible de chasser mon inquiétude.» ●tr. (R. Hemon) «je ne puis me séparer du chagrin.»
●(1893) IAI 148. en doa goulennet digant ar pab divorc'ha diouz he c'hreg, pe ober divors.
(3) Avorter.
●(1659) SCger 11a. auorter, tr. «difforc'h.» ●142b. difforc'h diouz vr crouadur, tr. «auorter.» ●(1716) PEll.ms 373. Diforc'hañ, avorter. participe passif Diforc'het. Je ne l'ai entendu dire que des bêtes. Diforc'h a ra ar gazeg, la jument avorte, mot à mot la jument fait avortement. ●(1732) GReg 69b. Avorter, tr. «diforc'h divar bugale.» ●Faire avorter, tr. «lacqât da diforc'h.» ●219a. Faire de fausses couches, tr. «(Van[netois] diforheiñ.»
●(1927) GERI.Ern 104. diforc'h diwar vugale, tr. «avorter.»
(4) Trier, choisir, faire la distinction.
●(1931) GUBI 215. Etré peur ha pinùik, tud vras ha bugalé, / Er marù ne ziforh ket.
III. V. pron. réfl. En em ziforc'h : se distinguer.
●(1854) PSA I 68. er meni-tud abil-cé péré e vour doh hum zifforh doh er rest ag en dud. ●(1891) CLM 74. Ha jaujein e hré dehi, peur queih verh, hum zifforh èl-cé a zoh er réral ?
- diforc'hus