Recherche 'digadarn...' : 2 mots trouvés

Page 1 : de digadarn (1) à digadarnaat (2) :

• digadarn
  digadarn

  adj.

  (1) Attr./Épith. Instable.

  ●(1931) VALL 393b. Instable, tr. «digadarn.»

  (2) Adv. Lâchement.

  ●(1932) GWAL 38/23. Ne stourmas ket digadarn. ●(1967) ABKE 107/319. Dre ar marv-se (…) roet dezhañ ken digadarn, war-lerc'h bloavezhiadoù hir a binijenn.

• digadarnaat
  digadarnaat

  v. tr. d.

  (1) Ébranler au moral.

  ●(1931) VALL 235a. Ébranler ; au moral, tr. «digadarnaat.»

  (2) Infirmer.

  ●(1931) VALL 389a. Infirmer, tr. «digadarnaat.»