Recherche '"digoefañ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de digoefan-digoefin (1) à digoefan-digoefin (1) :

• digoefañ / digoefiñ
  digoefañ / digoefiñ

  v.

  (1) V. intr. Aller sans coiffe.

  ●(1944) VKST Mae 147. diwar-benn koefa ha digoefa, toka ha didoka. (...) Graet mat he doa he soñj digoefa da c'houeliou Pask. ●(1945) DWCZ 20. Graet mat he doa he sonj digoefa da c'houeliou Pask. (v. int. délaisser sa coiffe)

  ►[empl. comme subst.] Fait d'aller sans coiffe.

  ●(1944) VKST Mae 149. dispega a raio diouti klenved an digoefa. ●(1945) DWCZ 15. Speget eo bet enno holl klenved an digoefa.

  (2) V. tr. d. Ôter la coiffe (à qqn).

  ●(1732) GReg 251a. Decoeffer, tr. «Digoëffa. pr. difoëffet.»

  ●(1803) MQG 9. graguez coeffet ha re da zigoeffi. ●(1876) TDE.BF 128a. Digoefa, v. a., tr. «décoiffer.»

  ●(1904) DBFV 52a. digouifein, v. a., tr. «décoiffer.» ●(1914) DFBP 80a. decoiffer, tr. «Digoefa.» ●(1962) EGRH I 57. digoefañ v., tr. « enlever la coiffe à qqun. »