Recherche 'digont...' : 8 mots trouvés
Page 1 : de digont (1) à digontin (8) :- digont
- digontamm .1
- digontamm .2
- digontammiñdigontammiñ
v. tr. d. Désinfecter.
●(1919) MVRO 5/2a. Digontammi kaoc'h ar re glanv gant ar fluz pe ar red-korf. ●Digontammi al lian labezet gant ar re glanv. ●Ar vervadenn eo a zigontamm al lian ar gwella.
- digontantdigontant
adj. Mécontent.
●(1838) OVD 101. digoutant rac ma communié bamdé. ●500. hoah digoutantoh. ●(1839) BESquil 48. digoutant ag é rescond. ●(1856) GRD 124. lacat er réral digoutant. ●(1887) LZBg 45et blezad-3e lodenn 172. Ne vehet quet digoutant.
●(1936) ONEN 53. Onenn marteze n'eo ket digontant kennebeut da zigouezout. ●(1904) DBFV 52b. digoutant, adj., tr. «mécontent.»
- digontell
- digontenañsdigontenañs
adj. Continuel.
●(1575) M 2043-2044. Eno nemet goeluan, ha poan dicontananç, / Penaux pennac ha cry, entre pep alianç, tr. «Là rien que pleurs et peine continuelle / De toute façon, et cri, entre chaque groupe.» ●2439. he poan dicontananç, tr. «et de sa peine continuelle.»
- digontiñ