Recherche 'dihad...' : 3 mots trouvés

• dihad
  dihad

  adj. (agriculture) (Champ, sillon) non semé.

  ●(1872) ROU 102a. Un sillon est resté sans être semé, tr. «un ero a zo choumet diad.» ●(1890) MOA 83. Ne pas ensemencer un champ, tr. «lezel dihad eur park.»

• dihadañ
  dihadañ

  voir dihadiñ

• dihadiñ / dihadañ
  dihadiñ / dihadañ

  v. (?) cf. evodiñ, divodiñ (?)

  I. V. tr. d.

  (1) (en plt d'une plante) Donner, produire.

  ●(1936) DIHU 295/10. Rañnel ne zihad ket guénih.

  (2) Égrener.

  ●(1903) MBJJ 99. e læc'h fustan 'nean gant gwalinier freilh, evit hen dihadan. ●(1904) DBFV 53a. dihadein, v. a., tr. «égrener.»

  (3) =

  ●(1982) TKRH 170. kaniet an douar war ar c'hostez ha dihadet an tachennoù nevez-hadet.

  II. V. intr.

  (1) Se reproduire.

  ●(1866) FHB 91/307a. Bugale Israël a greskaz (...) evel ma tihad ar pesked er mor.

  ●(1925) FHAB Mezheven 222. Ar moc'h a zo bet ker / Ha dihadet o deus, a lavar sant Anton, / Muioc'h eget biskoaz.

  (2) S’égrener.

  ●(1962) EGRH I 58. dihadañ v., tr. « s’égrener (= koll e had). »

  (3) sens fig. Découler, émaner.

  ●(1939) DIHU 341/357. rak ne zihad ag er brezél nameit kasoni.