Recherche 'dileber...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de dileber (1) à dileber (1) :

• dileber
  dileber

  adj.

  I. Attr./Épith.

  (1) (en plt de qqn) = (?) Insouciant (?).

  ●(1870) FHB 271/80a. daou c'halouper bro hag a zebre kik na petra-ta. Daou botr dileber oant.

  (2) (en plt d'un travail) Facile et rapide à faire.

  ●(1977) PVPR 142. A-wechoù zoken e veze hadet an avaloù-douar deomp «dindan ar bomm», da lavarout eo, pa veze digoret an ervenn gentañ gant an arar e lakaemp an had e-barzh, hag an had-se a veze goloet pa veze digoret an eil ervenn, hag evel-se betek ar fin. Se a oa dileber.

  II. Adv. Aisément.

  ●(1870) FHB 303/329a. ober brema ho labourou ken dileber ha ma ve red dezho beza. ●(1889) ISV 135. Ar plac'h iaouang a zavas dioc'htu hag a ieas dileber da zaoulina var diri an aoter.

  ●(1957) ADBr lxiv 4/455. (An Ospital-Kammfroud) Dileber : adv. – Rapide, aisé, sans accoup : mond a ra dileber al labour endro ; ma ne hellez ket mond dileberroh gand da labour, eo koulz dit mond da gousked.