Recherche '"dilec'h"...' : 13 mots trouvés
Page 1 : de dilec_h (1) à dilechin-2 (13) :- dilec'h
- dilec'hadurdilec'hadur
voir dilec'hiadur
- dilec'hañdilec'hañ
voir dilec'hiañ
- dilec'her
- dilec'hetdilec'het
voir dilec'hiet
- dilec'hiadur / dilec'hadur
- dilec'hiañ / dilec'hañ / dilec'hiñ / dilec'hiiñdilec'hiañ / dilec'hañ / dilec'hiñ / dilec'hiiñ
v.
I. V. intr.
(1) Quitter un lieu, partir.
●(17--) ST 14. poent eo d'imp dilec'hia, tr. «il nous est temps de partir.» ●164. poent e d'ehoc'h dilec'hia, tr. «il est temps de partir.»
●(1867) FHB 121/131b. ar meuriad a dlie dilec'hia ar c'henta.
●(1903) MBJJ 3. setu eun taul c'houitel, ha ni o tilæc'han. ●(1910) MBJL 194. Da nav heur hanter e tilec'h hon zrain.
(2) Se déplacer.
●(1857) HTB 61. en avertisas da dilec'hia.
●(1970) LIMO 05-06 avril. tud hag e oè ret dehè dilèhein él deur ou goèhieu, da glask pé de hounid ou zammig bara.
II. V. tr. d. Déplacer.
●(1847) BDJ 108. dileac'ha'r meneçziou.
●(1905) DIHU 2/27. Pep stern e hel bout lammet hemb diléhein er réral. ●(1914) DFBP 88a. deplacer, tr. «Dilec'hia.» ●(1915) LILH 5 a Gerzu. Konzet e hrér arré ag hon diléhein…
- dilec'hidañ
- dilec'hierezh
- dilec'hiet / dilec'hetdilec'hiet / dilec'het
adj.
(1) Luxé.
●(1612) Cnf 23a. membro torret pé dilechet. ●(1633) Nom 273a. Luxatus : desnoué, desmis de son lieu : vn den en deffè vn mempr bennac dichouentret, dïlechyet, deuet ez plaçc. ●(1650) Nlou 215. Pan voa en croas pren astennet, / Oz cr'ech é dyoubrech dylechet, tr. «Lorsqu'il fut étendu sur le bois de la croix / en haut, les deux bras disloqués.»
●(1732) GReg 163a. J'ai la cheville du pied démise, tr. «Dilec'het eo va ufern.» ●799b. Remboeter, remettre un os disloqué da sa boëte naturelle, tr. «lec'ha ou lec'hi, an esqern dislec'het, ou, dilec'het.» ●(1744) L'Arm 233b. N'én dé ur bourtt cléhuéd ur goass / E larétt de vihan ha brass : / Mouguein a ran, né badan quét : / Me mameu a zou diléhétt ! ●331a-b. Remboester ou Remboêter, tr. «Laquad unn asscorne diléhéd, énn é léh.» ●(1790) MG 237. er hloès e ra ur mambr diléhét.
●(1903) MBJJ 109. n'euz bet na skoa dilec'het, na troad friket.
(2) Déplacé.
●(1900) KEBR 19. Eur peul dilec’het, tr. « Un pieu déplacé ».
- dilec'hiiñdilec'hiiñ
voir dilec'hiañ
- dilec'hiñ .1dilec'hiñ .1
v.
(1) V. tr. d. Luxer, démettre, déboîter.
●(1659) SCger 40a. deboister les os & les membres, tr. «dilec'hi an jsili.» ●42a. demembrer, tr. «dilec'hi an isili.» ●44b. disloquer, tr. «dilec'hi.» ●143a. dilec'hi, tr. «disloquer.» ●(1723) CHal 56. Dilehein, tr. «Disloquer, déboëtter, démettre.» ●(1732) GReg 246b. Deboeter, disloquer quelque os, tr. «dilec'hi. p. dilec'het. Van[netois] dileheiñ.» ●264a. Demettre, faire sortir un os de sa place, le disloquer, tr. «dilec'hi. pr. dilec'het.» ●(1744) L'Arm 162b. Fouler (...) Un nerf, tr. «Diléhein unn nêrhênn.»
●(1907) BSPD I 391. tennein ar hé manbreu eit ou diléhein. ●(1934) BRUS 55. Démettre (un membre), tr. «diléhein.»
(2) V. pron. réfl. En em zilec'hiñ : se luxer.
●(1907) BSPD I 89. azé é ma bet dispennet ol é gorv get tauleu ha tennet kement é zehorn hag é dreid ma vezé kleuet en iskern doh hum ziléhein.
- dilec'hiñ .2dilec'hiñ .2
voir dilec'hiañ