Recherche '"diloc'h"...' : 5 mots trouvés

Page 1 : de diloch-1 (1) à diloc_hin (5) :

• diloc'h .1
  diloc'h .1

  adj.

  (1) Inébranlable, inamovible, fixe.

  ●(1876) TDE.BF 133a. Diloc'h, adj., tr. «Sans bouger.»

  ●(1911) BUAZperrot 722. ar zent-ze o deus diazezet ar Pologn var garrek diloc'h Iliz Rom. ●(1931) VALL 306b. Fixe, tr. «diloc'h.» ●375a. Immobile, tr. «diloc'h.»

  (2) Qui vient de partir.

  ●(18--) MIL.ms. ha dioc'htu ma voent diloc'h ha dindan gouel ez ejont etrezek ar mor doun (d'après BUBR 20/266).

• diloc'h .2
  diloc'h .2

  m. Dégel, débâcle.

  ●(c.1718) CHal.ms i. debacle, tr. «diloh, discourn'.» ●(c.1718) CHal.ms iii. Il auoit degelé hier, mais Il a bien resserré auiourd'huy, tr. «e oüebet un diloh deh maes quemeret endes houah creanoh, scornet endes creanoh hiriu'.» ●(1732) GReg 257b. Degel, tr. «Van[netois] diloh.»

  ●(1876) TDE.BF 133a. Diloc'h, s. m. V[annetais]., tr. «Dégel de la glace.»

  ●(1904) DBFV 55b. diloh, m., tr. «dégel, débâcle.» ●(1916) LILH 29 a C'hwevrer. Arsaùet en des en erh, meit diloh e zo hag é ta deur ém haù ! ●(1934) BRUS 185. Le dégel, tr. «en diloh.»

• diloc'hañ
  diloc'hañ

  v. intr. Se déplacer, partir.

  ●(17--) ST 356. Diloc'homp, konsortet, tr. «Partons, camarades.» ●406. Mall eo d'eomp diloc'ha, tr. «Il nous est temps de partir.»

  ●(1872) ROU 94a. Partir, tr. «diloc'h.» ●(1893) IAI 106. e rankjont oll diloc'ha. ●(18--) SAQ I 86. eur vag diblaset, diloc'het dre an amzer gaer. ●(18--) SAQ I 161. hag ar mor a ziloc'h da weledi an douar.

  ●(1924) KANNgwital 255/123. ne ziloc'her nemet divezad diouz an noz evit mont da Venez Sant Mikeal. ●(1903) CDFi août. diloc'ha eeun a rae ar re gamm. (d'après KBSA 14).

• diloc'het
  diloc'het

  adj. Déplacé.

  ●(1874) FHB 490/159a. hag ar sitoian Brutus en devoue diou gosten bleget hag eur c'har diloc'het. ●(18--) SAQ II 351. ar c'houbl-kam a zo diloc'het.

• diloc'hiñ
  diloc'hiñ

  v.

  (1) V. impers. Dégeler.

  ●(1732) GReg 257b. Degeler, tr. «Van[netois] diloheiñ.»

  ●(1904) DBFV 55b. dilohein, v. n., tr. «dégeler.» ●(1907) VBFV.fb 27b. dégeler, tr. «dilohein.»

  (2) V. intr. Débâcler.

  ●(c.1718) CHal.ms i. La riuiere a debaclé cette nuit, tr. «diloheit é er ster en nos deüehan, en nos deüehan ema discournet er riuier.»

  ●(1904) DBFV 55b. dilohet é er stér, tr. «la rivière a débâclé (Ch. ms.).»