Recherche '"dilorañ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de diloran-dilorin (1) à diloran-dilorin (1) :

• dilorañ / diloriñ
  dilorañ / diloriñ

  v. tr. d.

  (1) Diloriñ ul lec'h : nettoyer.

  ●(1944) GWAL 165/315. (Ar Gelveneg) «C'hwi a zlefe beza bannet er mor da zilori ar vro.

  (2) Diloriñ ul lec'h eus ub., udb. : débarrasser de.

  ●(1936) IVGA 264. da zilori Pont-'n-Abad ouz o faviou. ●270. dilora da genta an dachenn diouz ar chas a ziwall al lezenn. ●(1947) YNVL 22. Diloret ar pont eus ar mous.

  (3) Bezañ diloret eus ub. : être débarrassé de qqn.

  ●(1944) GWAL 165/315. (Ar Gelveneg) «kerzh kuit, ma ne vi gwelet mui, ma vimp diloret ac'hanout».

  (4) Diloriñ ub. : délivrer, débarrasser (qqn) de la présence d'un autre.

  ●(1944) GWAL 165/315. (Ar Gelveneg) «poent eo deoc'h dilori ac'hanomp (hon dieubiñ eus ho pezañs).

  (5) Diloriñ ub. =

  ●(1944) GWAL 165/315. (Ar Gelveneg) Me a ziloro ac'hanoc'h ! (me ho kaso kuit)».

  (6) =

  ●(1944) GWAL 165/315. (Ar Gelveneg) A-wechoù e kemer ster «lazhañ» «kas da get» : «gwell a se ma vefe diloret ar ouenn ac'hanoc'h !»

  (7) absol. = karzhañ, naetaat.

  ●(1947) YNVL 70. Gant-se 'ta ! Youenn Vras, dilorit va burev !... Oust ! ●155. Dilorit alese gant ho Plev-Tan !

  (8) =

  ●(1972) SKVT I 114. Kerkent ha diloret e voued, e tilore ivez al leur-di...