Recherche '"dinac'h"...' : 10 mots trouvés

Page 1 : de dinach (1) à dinachin-dinachan-dinach (10) :

• dinac'h .1
  dinac'h .1

  m. –ioù, –où Dénégation, refus.

  ●(1744) L'Arm 433a. Déni, tr. «Dinah.. heu. m.»

  ●(1847) FVR 1. dre ann dinac'h a reaz tudchentil Breiz da gas ho c'hannaded da Bariz. ●(1868) FHB 198/335b. he dinac'hiou ho-unan a rea he c'harout mui-och-vui.

  ●(1904) DBFV 56a. dinah, m. pl. eu, tr. «déni, désaveu.» ●(1907) AVKA 163. Dirak an dinac'h ze. ●(1910) MBJL 185. hen e-unan ac'h eas da glevet ha da zigemer o dinac'h.

• dinac'h .2
  dinac'h .2

  voir dinac'hiñ

• dinac'hadenn
  dinac'hadenn

  f. -où Refus.

  ●(1962) EGRH I 60. dinac’hadenn f. -où, tr. « refus. »

• dinac'hadur
  dinac'hadur

  m. Refus.

  ●(1962) EGRH I 60. dinac’hadur m., tr. « refus. »

• dinac'hañ
  dinac'hañ

  voir dinac'hiñ

• dinac'henn
  dinac'henn

  f. -où Refus.

  ●(1962) EGRH I 60. dinac’henn f. -où, tr. « refus. »

• dinac'her
  dinac'her

  m. –ion

  (1) Celui qui renie.

  ●(1962) EGRH I 60. dinac’her m. -ien, tr. « celui qui nie, qui refuse. »

  (2) Rénégat.

  ●(1962) EGRH I 60. dinac’her m. -ien, tr. « rénégat. »

  (3) Dinac’her Doue : apostat.

  ●(1869) FHB 255/363a. pe ger criz oa an dinac'her Doue. ●(1870) FHB 266/38b. Beteg an dinac'her Doue Julian a lavare var he varo : trec'h out bet din, galilean.

• dinac'het
  dinac'het

  adj. Dénié.

  ●(1732) GReg 208b. Conviction, preuve évidente d'une verité que l'on avoit deniée, tr. «Prouvidiguez haznad eus a ur viryonez dinac'het.»

• dinac'hidigezh
  dinac'hidigezh

  f. Dénégation.

  ●(1732) GReg 266a. Denegation, deni, negation, refus, tr. «Dinac'hidiguez.»

• dinac'hiñ / dinac'hañ / dinac'h
  dinac'hiñ / dinac'hañ / dinac'h

  v. tr. d.

  I. [avec un c.o.d.]

  (1) Dénier.

  ●(1499) Ca 63a. Dinach. g. desnyer.

  ●(1732) GReg 266a. Denier, nier une chose, refuser, tr. «Dinac'h. pr. dinac'het.» ●(1752) PEll 228. Dinac'h, nier, refuser. ●(1857) GUG 102. Er péh e zenah er bed.

  (3) Renier.

  ●(1732) GReg 804a. Renier Dieu, nier Dieu en jurant, tr. «dinac'h Douë.»

  ●(1839) BEScrom 272. d'hobér dehou dinahein Jésus-Chrouist.

  (3) Abjurer.

  ●(1869) FHB 257/380a. ho lacat da zinac'h ho feiz. ●(1878) EKG II 246. dinac'ha ar feiz.

  (4) Refuser (à qqn qqc. de dû).

  ●(1790) MG 106-107. En trenoz hou ç'amezecq e gouéh clan, ha quênt merhuel, ean e zisclæri d'é vugalé, en en dès prestét teoh argand. Er vugalé-ze é huélét en ou dinahét doh-t'ai, hou calhue dirac er Juge. ●109-110. é vugalé e zou bet deit de oulèn ou argand : mæs laqueit em boai int de drafiquein, ha n'em boai quet nezè de zaccor dehai. Goudé en diaul en dès men douguét d'ou dinahein, ha me mès sèntet doh-t'ou.

  II. [avec un v., une subord.]

  (1) Refuser (de faire qqc.).

  ●(1914) RNDL 48. Me hroézieu pamdiek e zénahan ou doén, tr. «mes croix journalières je refuse de les porter.»

  (2) Nier (que).

  ●(1838) OVD 176. hanni ne ellou dinahein, arlerh en àssurance e ra d'emb en aviél, nen doé quet hur Salvér un amité douce ha spécial doh sant Yehan.