Recherche '"dirañvañ"...' : 1 mots trouvés

• dirañvañ / dirañviñ / dirañvat
  dirañvañ / dirañviñ / dirañvat

  v.

  I. V. intr.

  (1) Éprouver (une très grande soif).

  ●(1927) FHAB Meurzh 58. prest oun da ziranva gant ar zec'hed.

  (2) sens fig. Être assoiffé (de connaissances).

  ●(1936) FHAB Mae 166. kelennadurez ar prezeger bras-se ne vage ket c'hoaz mat awalc'h e ene, a oa evel diranvet gand ar c'hoant da vont bepred dounoc'h e sklerijenn ar gwirionezou kristen.

  (3) Découler.

  ●(1872) ROU 80a. Découler, tr. «diranvi.»

  II. V. tr. d.

  (1) Éroder, raviner, dénuder.

  ●(1869) FHB 247/301b. eun tam menez sec'h (...) fustet gant an avel voallarn ha diranvet gan ar glaoyer. ●(1869) FHB 248/308b. ar glaoeyer braz, pa deuyo ar gouànv, ho dirànvo [an henchou].

  ●(1955) BLBR 85/6. Dizale e voe barradou ken gwas ma veuzent ha ma tirañvent an heñchou hag ar c'harroñchou. ●(1962) GERV 39. Evit gwir, dirañvet ha disac'het e vez alies darnou anei gant ar gwall-amzer. ●169. dirañvet : e galleg : érodé.

  (2) Égrener (une plante).

  ●(1732) GReg 326b. Égrener une plante, tr. «Dirañva ul lousaouënn.»

  (3) Sérancer.

  ●(1876) TDE.BF 537a. Rañva, rañvat, v. a., tr. «Sérancer, parlant du lin, du chanvre. On dit aussi dirañvat.»

  (4) Perdre ses feuilles (fougère, etc.).

  ●(1962) EGRH I 61. dirañviñ v., tr. « perdre ses feuilles (fougère, etc.). »

  (5) Perdre ses graines (lin, chanvre).

  ●(1962) EGRH I 61. dirañviñ v., tr. « perdre ses graines (lin, chanvre). »

  (6) Retirer sa substance à qqc.

  ●(1952) LLMM 32-33/133. (Douarnenez) Dirañviñ : tennañ ar chug, an druzoni eus... An tamm kig-se zo tout dirañvet dindan ar glav.