Recherche 'dirankon...' : 2 mots trouvés

Page 1 : de dirankon (1) à dirankontr (2) :

• dirankon
  dirankon

  adj. (?) cf. dirukun (?)

  I. Attr./Épith.

  (1) Qui mange de grandes quantités.

  ●(1896) GMB 560. pet[it] Trég[uier] dirañkoñn, grand mangeur.

  ●(1970) BHAF 90. e vreudeur, dirankon, ordinal e-pign ouz tez o mamm. ●382. Eun den dirankon a zebr n'eus forz petra, debri a ra kalz, med hep selled re dost ouz mad pe fall eo ar boued. «Hennez a zo eur paotr dirankon, digor e vez ordinal e galon, eur vou(z)ellenn evid lavared eeun ar wirionez.

  (2) par ext. Bezañ dirankon : ne pas être délicat.

  ●(1977) BAHE 95/19b. ha me 'lar deoc'h, e veze ret bezañ dirankon evit mont da evañ kafe e gwer pe dasoù Loeiza ! Seurt-se, eme Yann ! Ul lousken gozh e oa deut Loeiza de vezañ.

  (3) sens fig. Insatiable.

  ●(1920) MVRO 28/1b. bandennou diniver ar beilherien treut ha dirankon. ●(1925) FHAB Gwengolo 327. ken têr, ken dirankon. ●(1970) BHAF 11. eul lenner dirankon. ●382. Gelloud a reer ive beza eul lenner dirankon.

  II. Adv. = hep ober van, da vat.

  ●(1908) PIGO II 153. ha kement a lans a oa ganti ma skoas he fenn en koste ar zoudard ha helpenn anean dirankon.

• dirankontr
  dirankontr

  adj.

  (1) (en plt d'un lieu) Non fréquenté.

  ●(1884) LZBt Meurzh 57. O klevet laret a oa dirankont ann hent.

  (2) (en plt de qqn) Infréquentable.

  ●(1920) MVRO 56/1b. An darn vuia eus an dud-se a zo paotret dirankont a vije gwelloc'h o flas er galeou.