Recherche '"dirannañ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de dirannan (1) à dirannan (1) :

• dirannañ
  dirannañ

  v. tr. d.

  (1) Séparer.

  ●(1866) SEV 93. Neuze an elez a ziranno ar re vad euz a-douez ar re fall.

  (2) Dirannañ ub. : priver qqn (de qqc.).

  ●(1860) BAL 256. penaoz ho pefe ar galon d'o diranna en ho pedennou ! tr. (GMB 157) «les oublier, ne pas leur faire une part dans vos prières.» ●(1894) BUZmornik 314. «Arabad eo diranna ar vugale,» a leverer.

  ●(1913) FHAB Eost 240. en Kerhale morse ne veze dirannet ar paour.

  (3) Dirannañ ub. diouzh udb. : priver qqn de qqc.

  ●(1894) BUZmornik 314. Diranna ar vugale a renker eo euz ar pez a c'hell beza noazuz d'ezho.

  ●(1911) BUAZperrot 547. Ma teur eur beleg (…) da ziranna e barrisioniz eus bara an Aviel. ●(1913) FHAB Kerzu 353. den ebet n'eo dirannet euz al levenez-ze. ●(1929) FHAB Genver 4. Pec'hed eo eta d'eun tad ha d'eur vamm diranna o bugale eus kaera tenzor hor gouenn.

  (4) (droit) Frustrer.

  ●(1872) ROU 86b. Frustrer, tr. «Diranna.»

  ●(1911) BUAZperrot 769. Mes Gwerok ne asantas ket diranna e bevar mab yaouank. ●(1931) VALL 143a. Confisquer sa part d'héritage à qqb, tr. «diranna u. b.»