Recherche 'diren...' : 22 mots trouvés
Page 1 : de diren-1 (1) à direntan (22) :- diren .1
- diren .2
- diren .3
- direnadur
- direnk .1direnk .1
adj.
(1) Débauché, dissolu.
●(1867) FHB 112/62b. mestres an dud direnk.
(2) (Propos) dérangeant, grossier.
●(1904) KANNgwital 22/170. pa gleve eur gomz benag eun tammik direnk, e vouie flemma goestadik, evit diarbenn an nep a zirenke.
(3) En désordre, non en place.
●(1962) EGRH I 61. direnk a., tr. « en désordre ; non en place. »
(4) Bezañ direnk da ub. : qui ne convient pas à qqn.
●(1962) EGRH I 61. Petra a zo direnk dit, tr. « qu’est ce qui ne te convient pas. »
- direnk .2
- direnkadenn
- direnkadurdirenkadur
m. –ioù Dérangement.
●(1732) GReg 270b. Derangement, tr. «direncqadur. p. direncqaduryou.»
- direnkamant
- direnkañ / direnkat / direnkiñdirenkañ / direnkat / direnkiñ
v.
I. V. tr. d.
(1) Déranger (qqn).
●(1877) EKG I 55. Daoust perag e teu an dud-se d'am direnka-me aman ?
●(1907) PERS 357. arabat direnka den ebet. ●(1909) KTLR 130. Arabad va direnka epad an deiz. ●(1928) LEAN 9. eun netra a c'hell va direnka.
(2) Déranger (qqc. de rangé).
●(1732) GReg 270b-271a. Deranger, mettre en desordre, tr. «Direncq. pr. direncqet. Van[netois] dirancqeiñ. pr. et.»
●(1876) TDE.BF 139a. Direñka, v. a., tr. «Oter de sa place, déranger.» ●(1878) EKG II 217. eb direnka netra er gampr.
●(1904) DBFV 56b. dirankein, dirangein, v. a., tr. «déranger, désagencer.» ●57a. direnkat, direnkein, v. a., tr. «déranger.» ●(1941) FHAB Gwengolo/Here 87b. Direnka a rae an ofisou en iliz-veur gant e gezeg o taoulammat.
II. V. intr.
(1) Quitter son rang, sa place.
●(1894) BUZmornik 60. heb na oue guelet den ebed o tirenka.
(2) Direnkañ eus e hent : quitter la voie, le chemin qu'on devait suivre.
●(1906) BOBL 11 août 99/2c. Yvon Madec, deuz ar Faou, en Huelgoat, zo bet bleset gant eur marc'h pehini a zirenkaz euz e hent.
(3) Troubler, semer le trouble.
●(1904) KANNgwital 22/170. pa gleve eur gomz benag eun tammik direnk, e vouie flemma goestadik, evit diarbenn an nep a zirenke.
III. V. pron. réfl. En em zirenkañ : se déranger, quitter sa place.
●(18--) SAQ II 10. Petra 'zo o renka koulz an traou er bed-ma ma na deuont morse d'en em zirenka ?
- direnkatdirenkat
voir direnkañ
- direnketdirenket
adj. Dérangé (mentalement).
●(1963) LLMM 99/263. Ganet er vro-mañ, e krede a-wechoù da Vasili ne oa e-touez e genvroidi nemet ur gwaz direnket hag un estren-rik.
- direnkiñdirenkiñ
voir direnkañ
- direnkteddirenkted
f. Dérangement.
●(1732) GReg 270b. Derangement, tr. «direncqted. p. direncqtedou. (Van[netois] dirancted. p. eü.»
- direnn .1direnn .1
f. –où
(1) Lame d'acier.
●(1732) GReg 11a. Lame d'acier, tr. «Dizreñ. p. Dizrénnou.»
●(1904) DBFV 57a. diren, f. pl. –nneu, tr. «lame (d'acier).» ●(1938) DIHU 330/195. diren ur goutel. ●(1942) DHKN 187. un diren koutel.
(2) Briquet.
●(1659) SCger 61a. fusil, tr. «diren.» ●(1732) GReg 443b. Fusil, petit fer rafiné sur lequel on frappe pour faire du feu, tr. «Direnn. p. dirennou.»
●(1824) BAM 207. ar re a sco gant un diren var ur mæn evit tenna tan aneza. ●(1857) CBF 27. Kemer an ton hag an diren, tr. «Prends l'amadou et le briquet.» ●(1876) TDE.BF 139a. Direnn, s. f., tr. «briquet à pierre à feu.» ●(1878) EKG II 31. va direnn ha va benviachou tenna-tan.
●(1909) BROU 222. (Eusa) Briquet, tr. «Dilen.» ●(1929) MKRN 20. e voest tont, e ziren, tr. «sa boîte d'amadou, son briquet.» ●(1924) BILZbubr 41/946. Tenna a eure e gorn, e voest tont hag e zirenn eus e c'hodell.
(3) Plaque d'acier.
●(1744) L'Arm 34a. Bouclier, tr. «Platin dire de baratt doh er gléan. m. : Direenn.. neu. f.»
●(1843) LZBg 1añ blezad-2l lodenn 120. unan en doé ul lance hag un diren ar é galon, aveit parrat doh tauleu en anemis. ●(1876) TDE.BF 139a. Direnn, s. f., tr. «plaque de métal.»
(4) Lame.
●(17--) TE 303. ou hlèanniér é linguêrnein hac ou dirènneu-eur é luihein.
●(1825) COSp 150. pegource e vein-mé armet a batiantet èl un diréen capable de barrat doh gléan m'anemis ? ●(1839) BESquil 339. laquat direnneu arême rû-poah ar el léhieu tinerran ag é gorve. ●(1876) TDE.BF 139a. Direnn, s. f., tr. «lame de rasoir, d'épée.»
(5) Tranchant, fil.
●(1732) GReg 412a. Fil, tranchant d'un couteau, &c., tr. «direnn ar gountell, &c.»
●(1876) TDE.BF 139a. Direnn, s. f., tr. «Tranchant d'instrument.»
- direnn .2direnn .2
voir terenn .1
- dirennañ .2
- dirennañ / direnniñ .1dirennañ / direnniñ .1
v. tr. d.
(1) Garnir d'acier.
●(1732) GReg 10a. Acerer, garnir d'acier un outil de fer, tr. «Dirénna. pr. Dirénnet.» ●(1744) L'Arm 6a. Acérer, tr. «Dirennein.»
●(1876) TDE.BF 138a. Direnna, v. a., tr. «Aciérer.» ●(18--) EER 17. Kamed he venvio na gaz da zireni. ●(1931) VALL 7b. Aciérer, tr. «direnna.»
(2) Réparer (le bas des planches des portes usées par les intempéries).
●(1957) ADBr lxiv 4/455. (An Ospital-Kammfroud) Direnna : v. – Remplacer, dans une porte qui est demeurée longtemps exposée aux intempéries, le bas de chaque planche par une partie neuve qui vient se rabouter à l'ancienne suivant une ligne en chevron : pezell e oa an nor, poent braz e oa direnna anei.
- dirennet
- direnniñdirenniñ
voir dirennañ .1
- dirent
- direntañdirentañ
v.
I. V. intr. (en plt d'une plaie) Suppurer.
●(1866) FHB 55/24a. He zeod a zirente. ●(1868) FHB 189/262a. loskel anezan [ar gor] da zirenta. ●(1872) ROU 104b. Suppurer, tr. «direnta.» ●(1872) GAM 31. toulla ar gor evid ma tirento.
●(1925) FHAB Gwengolo 336. a laka ar pignezi, ar goriou, an eskiji da zirenta. ●(1926) FHAB Mezheven 217. dindan an troad e weler ur gouli bihan a gresk dillo hag a zirent. ●(1943) FATI 115. eur mell toull don ha ne rae nemet direnta hep ehan. ●(1962) EGRH I 61. direntañ v. n., tr. « suppurer (plaie). »
II. V. tr. d.
(1) (en plt d'une plaie, etc.) Laisser couler (du pus, du sang, etc.).
●(1905) IVLD 136. Ar gouli (…) direnta a rea, eb ehan, lin brein ruz pe velen. ●180. ar goriou-ze a zirente lin-c'hoad. ●(1928) BFSA 272. e gostez, hag a zirente gwad a-wechou. ●(1932) ALMA 97. Va c'hroc'hen a lugerno evel pa vije o tirenta eol drus.
(2) Vomir.
●(1834) SIM 116. hon laqat da zirenta hon bouzellou.