Recherche '"direnkañ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de direnkan-direnkat-direnkin (1) à direnkan-direnkat-direnkin (1) :

• direnkañ / direnkat / direnkiñ
  direnkañ / direnkat / direnkiñ

  v.

  I. V. tr. d.

  (1) Déranger (qqn).

  ●(1877) EKG I 55. Daoust perag e teu an dud-se d'am direnka-me aman ?

  ●(1907) PERS 357. arabat direnka den ebet. ●(1909) KTLR 130. Arabad va direnka epad an deiz. ●(1928) LEAN 9. eun netra a c'hell va direnka.

  (2) Déranger (qqc. de rangé).

  ●(1732) GReg 270b-271a. Deranger, mettre en desordre, tr. «Direncq. pr. direncqet. Van[netois] dirancqeiñ. pr. et.»

  ●(1876) TDE.BF 139a. Direñka, v. a., tr. «Oter de sa place, déranger.» ●(1878) EKG II 217. eb direnka netra er gampr.

  ●(1904) DBFV 56b. dirankein, dirangein, v. a., tr. «déranger, désagencer.» ●57a. direnkat, direnkein, v. a., tr. «déranger.» ●(1941) FHAB Gwengolo/Here 87b. Direnka a rae an ofisou en iliz-veur gant e gezeg o taoulammat.

  II. V. intr.

  (1) Quitter son rang, sa place.

  ●(1894) BUZmornik 60. heb na oue guelet den ebed o tirenka.

  (2) Direnkañ eus e hent : quitter la voie, le chemin qu'on devait suivre.

  ●(1906) BOBL 11 août 99/2c. Yvon Madec, deuz ar Faou, en Huelgoat, zo bet bleset gant eur marc'h pehini a zirenkaz euz e hent.

  (3) Troubler, semer le trouble.

  ●(1904) KANNgwital 22/170. pa gleve eur gomz benag eun tammik direnk, e vouie flemma goestadik, evit diarbenn an nep a zirenke.

  III. V. pron. réfl. En em zirenkañ : se déranger, quitter sa place.

  ●(18--) SAQ II 10. Petra 'zo o renka koulz an traou er bed-ma ma na deuont morse d'en em zirenka ?