Recherche '"direntañ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de direntan (1) à direntan (1) :

• direntañ
  direntañ

  v.

  I. V. intr. (en plt d'une plaie) Suppurer.

  ●(1866) FHB 55/24a. He zeod a zirente. ●(1868) FHB 189/262a. loskel anezan [ar gor] da zirenta. ●(1872) ROU 104b. Suppurer, tr. «direnta.» ●(1872) GAM 31. toulla ar gor evid ma tirento.

  ●(1925) FHAB Gwengolo 336. a laka ar pignezi, ar goriou, an eskiji da zirenta. ●(1926) FHAB Mezheven 217. dindan an troad e weler ur gouli bihan a gresk dillo hag a zirent. ●(1943) FATI 115. eur mell toull don ha ne rae nemet direnta hep ehan. ●(1962) EGRH I 61. direntañ v. n., tr. « suppurer (plaie). »

  II. V. tr. d.

  (1) (en plt d'une plaie, etc.) Laisser couler (du pus, du sang, etc.).

  ●(1905) IVLD 136. Ar gouli (…) direnta a rea, eb ehan, lin brein ruz pe velen. ●180. ar goriou-ze a zirente lin-c'hoad. ●(1928) BFSA 272. e gostez, hag a zirente gwad a-wechou. ●(1932) ALMA 97. Va c'hroc'hen a lugerno evel pa vije o tirenta eol drus.

  (2) Vomir.

  ●(1834) SIM 116. hon laqat da zirenta hon bouzellou.