Recherche '"diroc'h"...' : 9 mots trouvés
Page 1 : de diroch-1 (1) à dirochin (9) :- diroc'h .1diroc'h .1
adv. Roc'h-diroc'h : qui ronfle tout le temps.
●(1977) PBDZ 784. (Douarnenez) roc'h-diroc'h, tr. «qui ne cesse de ronfler, qui ne s'arrête de ronfler que pour s'y remettre tout de suite.»
- diroc'h .2
- diroc'hal / diroc'hat / diroc'hiñdiroc'hal / diroc'hat / diroc'hiñ
v. intr.
I. Ronfler.
●(1732) GReg 829a. Ronfler, respirer avec bruit en dormant, tr. «diroc'hat. pr. diroc'het. van[netois] diroheiñ.»
●(1834) SIM 197. dious ar mintin, pa ziroc'hit c'hoas.
●(1904) DBFV 57a. dirohal, dirohein, v. n., tr. «ronfler.» ●(1908) PIGO II 18. hadkrog e oa da ziroc'hal. ●(1963) LLMM 99/262. Morennet war doull dor o stal e-mesk o fakadennoù e tiroc’he pe e varailhe ar varc’hadourien war an oad.
II.
(1) Diroc'hal evel ur broc'h : voir broc'h.
(2) Diroc'hal en e vrennigenn : voir brennigenn.
(3) Diroc'hal evel ur c'hant tachoù : voir tach.
- diroc'hat .1diroc'hat .1
v. tr. d. Ôter les rochers de.
●(1939) KOLM 81. é tirohat er stérieu aveit obér hent d'en éoged.
- diroc'hat .2diroc'hat .2
voir diroc'hal
- diroc'her
- diroc'herezdiroc'herez
f. –ed Ronfleuse.
●(1732) GReg 829a. Ronfleuse, tr. «Diroc'herès. p. diroc'heresed. Van[netois] dirohoures. diroheres. pp. ed.»
- diroc'herezh
- diroc'hiñdiroc'hiñ
voir diroc'hal