Recherche 'dirouestl...' : 6 mots trouvés

Page 1 : de dirouestl (1) à dirouestlerezh (6) :

• dirouestl
  dirouestl

  adj. Démêlé.

  ●(1869) HTC 120. ar re gossa anezho a varne eno ar re ne vije ket dirouestl aoualc'h ho c'huden.

  ●(1978) BZNZ 22. (Lilia-Plougernev) hag e veze pleget ar gordenn tro-an-dro, hag ar grapinoù a veze dirost.

• dirouestladur
  dirouestladur

  m. Démêlage.

  ●(1732) GReg 248a. Debrouillement, tr. «direustladur.»

• dirouestlañ
  dirouestlañ

  v. tr. d.

  I. Démêler (un écheveau).

  ●(1659) SCger 39a. depestrer, tr. «dirouesta.» ●40a. debrouiller, tr. «dirouestra.» ●143a. diroestla, tr. «desembrouiller.» ●(1732) GReg 248a. Debrouiller, tr. «direustla. pr. direustlet.» ●263b. Demeler, mettre en ordre, débrouiller, tr. «direustla. pr. direustlet.»

  ●(1876) TDE.BF 139a. Direustla, v. a., tr. «Débrouiller ce qui est brouillé.» ●(1883) MIL 7. Pa ve an daou benn eus ar guden en dorn, nemet essoc'h a ze e ve hen dirouestla.

  II. sens fig.

  (1) Solutionner (un problème).

  ●(1866) FHB 61/67a. goude beza dirostet kement a aferiou. ●(1872) GAM 80. n'euz ket izomm da veza pell evid resti eur guden. Pelloc'h e vezeur oc'h he diresti. ●(1894) BUZmornik 108. E kement leac'h ma veze eur gudenn bennag da zirouestla.

  ●(1911) BUAZperrot 8. pa veze meneg eus eur gudenn bennak dies da zirouestla. ●(1929) FHAB Ebrel 139. dirouestla ar gudenn ho poa roet d'in. ●(1978) BRUDn 19/10. Hemañ a bake da zirouestla problemou enno tuellennou o leunia hag o houllonderi eun neo.

  (2) Soulager (une mauvaise conscience).

  ●(1860) BAL 53. Mar d-eo diez da eun den iac'h direusti ur goustians fall.

  (3) Manger.

  ●(1936) IVGA 45. e kavan gwelloc'h dirosta eun tamm kig leue tener ha poazet mat. ●(1942) FHAB Mae/Mezheven 171. Dirosta = manger à belles dents, de bon appétit. ●(1972) SKVT I 168. Veig Trebern o tirouestlañ e damm bara koñfitur. ●(1974) SKVT III 158. pep a felpenn vara hag amann, a'n em lakae va c'hañfarted da zirouestlañ, timat.

  III. Dirouestlañ e neud : voir neud.

• dirouestler
  dirouestler

  m. –ion Celui qui démêle.

  ●(1732) GReg 248a. Debrouilleur, tr. «direustler. p. direustléryen.»

• dirouestlerez
  dirouestlerez

  f. -ed, -ioù Démêloir.

  ●(1890) MOA 202a. Débrouilloire, tr. «Direustlerez, f.»

  ●(1944) GWAL 165/315. (Ar Gelveneg) Dirosterez : kribenn da zirouestlañ ar blev. ●(1958) ADBr lxv 4/523. (An Ospital-Kammfroud) diro(e)stlerez (peigne démêloir). ●(1962) EGRH I 62. dirouestlerez f. -ed, -ioù, tr. « démêloir (peigne). »

• dirouestlerezh
  dirouestlerezh

  m. Démêlage.

  ●(1732) GReg 248a. Debrouillement, tr. «direustlérez.»