Devri

Recherche 'diroufenn...' : 2 mots trouvés

Page 1 : de diroufenn (1) à diroufennan (2) :
  • diroufenn
    diroufenn

    adj.

    I. Attr./Épith.

    A. Sans rides.

    (1647) Am 505. Mais quen dirouffen gant ur cloppennecq, tr. «(?) Mais ayant si peu de rides, avec un têtu (?).»

    (1732) GReg 822b. Front sans rides, tr. «tal dirouffenn

    (1866) FHB 54/14b. Var da dal-te ken dirouven !

    (1909) NOAR 119. o zal diroufen. ●(1962) EGRH I 62. diroufenn a., tr. « sans rides. »

    B. par ext.

    (1) (en plt d'une surface d'eau) Calme, uni, sans vague.

    (1887) SRD 6. eul lenn ker sklear, ken dirouven.

    (1986) PTGN 126. Sioul ha diroufenn eo ar mor.

    (2) (Ciel) sans nuage.

    (1868) FHB 199/340a. he oabl glaz ha dirouven. ●(1870) FHB 264/22a. an oabl dirouven ha digatar. ●(1894) BUZmornik 842. Ann env a ioa diroufenn, ann amzer sioul, hag ann heol a bare skeduz.

    (3) (Bourse) sans rides, bien garnie.

    (1928) BFSA 180. eur yalc'h hag a oa reut ha diroufenn (bien garnie).

    (4) (Vêtement) sans pli.

    (1857) CBF 25. great e vezint [va dillad] displeg ha diroufen.

    (1962) EGRH I 62. diroufenn a., tr. « sans plis, non chiffonné. »

    C. sens fig.

    (1) Baleer diroufenn : bon marcheur.

    (1889) ISV 366. sounn he benn ganthan, baleer diroufen.

    (2) (Personne, esprit) simple, qui ne fait pas de manières.

    (1905) KANngalon Here 521. tud leal, sperejou dirouven ha didroidell.

    (3) Sans problème.

    (1981) ANTR 39. Gwell a ze d'an Aotrou Person ma 'z eo dirouvenn ha distorlok e zarempredou gand ar maner.

    II. Adv.

    (1) Sans défaut.

    (1909) FHAB C'hwevrer 46. komz diroufen hor yez. ●(1923) FHAB Mae 174. e labour o tont gantan ken dillo ha ken diroufenn.

    (2) Mont diroufenn : aller, se passer, se dérouler sans problème.

    (1913) FHAB Here 338. An traou, evit doare, ne yent ket diroufen. ●(1950) KROB 31-32/3. Kredi start a c'heller ez aio an traou en dro diroufenn, er bloaz da zont. ●(1960) BLBR 128/21. peb tra a yeas mad ha dirouvenn.

    (3) Aisément, facilement.

    (1990) STBL 38. Deskiñ a ra ar pezh a gar, evel ma lavarer, ken diroufenn, m'eo anvet da ober skol.

  • diroufennañ
    diroufennañ

    v.

    I. V. tr. d.

    A. Dérider.

    (1876) TDE.BF 140a. Diroufenna, v. a., tr. «Dérider, faire passer les rides.»

    (1909) NOAR vi. diroufenna taliou al lennerien. ●(1911) BUAZperrot 837. diroufenna an tâl. ●(1925) FHAB Genver 35. oc'h esa diroufenna e dal. ●(1933) KZVr 1913-1914)">BLGA 21. o soniou laouen a ziroufennas pep tal. ●(1939) MGGD 14. diroufennit ho tal. ●(1962) EGRH I 62. diroufennañ v., tr. « enlever les rides. »

    B. par ext.

    (1) Dérouler.

    (1878) EKG II 133. Ne ouen ket pell evit diroufenna va c'hordenn.

    (2) Déplisser (le linge).

    (1876) TDE.BF 140a. Diroufenna, v. a., tr. «déplisser le linge, ôter les plis.»

    (1931) VALL 192b. Défroncer, tr. «diroufenna.» ●(1962) EGRH I 62. diroufennañ v., tr. « enlever les plis. »

    C. sens fig. Faire marcher (sa langue).

    (1906) KANngalon C'hwevrer 38. Callet ep difizianz ha kountant ivez da ziroufenna he deot a gueze buhan el las.

    II. V. intr. Se dérider, perdre ses rides.

    (1903) CDFi août. Hag e dal ha diroufenna. (d'après KBSA 11). ●(1904) KZVr Here-Du-Kerzu. An tan-se (…) a laka he zal da ziroufenna eun nebeud. (d'après KBSA 83). ●(1908) FHAB Here 298. e dal a ziroufenno.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...