Devri

Recherche 'diruz...' : 3 mots trouvés

Page 1 : de diruz (1) à diruzin (3) :
  • diruz
    diruz

    adv. Ruz-diruz.

    (1) Qui se traîne tout le temps.

    (1939) MGGD 80. pa zegouezas hemañ ruz-diruz ha brevet gant ar skuizder. ●(1943) TRHS 9. An holl a ziskenn hag a gerzh ruz-diruz gant o fakadoù war-du an ti-gortoz. ●(1955) STBJ 15. brevet o c'horf oc'h ober hent, e kerzent ruz-diruz e-kichen o c'hezek.

    (2) Bezañ ruz-diruz : traîner, passer le temps à ne rien faire.

    (1986) CCBR 204. (Brieg) bènî vèc'h dæ ruz diruz, tr. «alors vous étiez à nouveau plus ou moins innocupé.»

  • diruziañ / diruziñ
    diruziañ / diruziñ

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Faire perdre sa couleur rouge.

    (1904) DBFV 57b. diruein, v. a., tr. «dérougir, ôter le rouge.» ●(1905) LZBg Meurzh 79. diruhein me fri. ●(1921) FHAB C’hwevrer 44. Diruzia o lagad. ●(1962) EGRH I 62. diruziañ v., tr. « ôter le rougeur. »

    (2) Dérougir.

    (1962) EGRH I 62. diruziañ v., tr. « dérougir. »

    II. V. intr.

    (1) Perdre sa couleur rouge.

    (1732) GReg 271b. Derougir, perdre le rouge, la couleur, tr. «Diruzya. pr. diruzyet. Van[netois] dirueiñ

    (1921) GRSA 397. ne ziruo ket er groéz-sé. ●(1962) EGRH I 62. diruziañ v., tr. « perdre sa couleur rouge. »

    (2) (cuisine) Dégorger.

    (1912) DIHU 86/116. Lakeit er pen lé de ziruein én deur épad diù ér bénak ha golhet ean mat.

  • diruziñ
    diruziñ

    voir diruziañ

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...