Recherche 'diruz...' : 3 mots trouvés
Page 1 : de diruz (1) à diruzin (3) :- diruzdiruz
adv. Ruz-diruz.
(1) Qui se traîne tout le temps.
●(1939) MGGD 80. pa zegouezas hemañ ruz-diruz ha brevet gant ar skuizder. ●(1943) TRHS 9. An holl a ziskenn hag a gerzh ruz-diruz gant o fakadoù war-du an ti-gortoz. ●(1955) STBJ 15. brevet o c'horf oc'h ober hent, e kerzent ruz-diruz e-kichen o c'hezek.
(2) Bezañ ruz-diruz : traîner, passer le temps à ne rien faire.
●(1986) CCBR 204. (Brieg) bènî vèc'h dæ ruz diruz, tr. «alors vous étiez à nouveau plus ou moins innocupé.»
- diruziañ / diruziñdiruziañ / diruziñ
v.
I. V. tr. d.
(1) Faire perdre sa couleur rouge.
●(1904) DBFV 57b. diruein, v. a., tr. «dérougir, ôter le rouge.» ●(1905) LZBg Meurzh 79. diruhein me fri. ●(1921) FHAB C’hwevrer 44. Diruzia o lagad. ●(1962) EGRH I 62. diruziañ v., tr. « ôter le rougeur. »
(2) Dérougir.
●(1962) EGRH I 62. diruziañ v., tr. « dérougir. »
II. V. intr.
(1) Perdre sa couleur rouge.
●(1732) GReg 271b. Derougir, perdre le rouge, la couleur, tr. «Diruzya. pr. diruzyet. Van[netois] dirueiñ.»
●(1921) GRSA 397. ne ziruo ket er groéz-sé. ●(1962) EGRH I 62. diruziañ v., tr. « perdre sa couleur rouge. »
(2) (cuisine) Dégorger.
●(1912) DIHU 86/116. Lakeit er pen lé de ziruein én deur épad diù ér bénak ha golhet ean mat.
- diruziñdiruziñ
voir diruziañ