Recherche '"disentiñ"...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de disentin-disentout (1) à disentin-disentout (1) :

• disentiñ / disentout
  disentiñ / disentout

  v. intr.

  (1) Disentiñ ouzh ub. : désobéir à qqn.

  ●(1790) MG 311. rac-ce ean en dès hul lausquét libr de sèntein pé de zissèntein doh-t'ou.

  ●(1860) BAL 90. Caout droug ouz ho tud, comz divalo outo dizenti outo. ●(1877) EKG I 276-277. Mennet omap dija da zizenti ouc'h an Aoutrou de Kerbalanek. ●(1878) EKG II 181. an nep piou bennag a zizent ouc'h ar Republik. ●(1880) SAB 254. araug dizenti ouz Doue. ●(1883) MIL v. ne garfen morse dizenti outhan.

  ●(1902) LZBg Meurzh 66. disentein doh el léañnézed. ●(1904) DBFV 57b. disentein, v. n., tr. «désobéir (doh, à).» ●(1907) PERS 113. o tizenti ouz Jesus-Christ. ●(1926) FHAB Mae 183. Setu petra dalv dizenti ouz hon Tad.

  ►absol.

  ●(1732) GReg 276a. Desobeir, tr. «diséntout. pr. diséntet.» ●(1790) MG 139. Mar dai deign dissèntein.

  ●(1907) BSPD I 99. hellein e hra disentein. ●(1922) EOVD 154. fal bras é neoah disentein.

  (2) Disentiñ ouzh udb. : désobéir (à un ordre, etc.).

  ●(1914) FHAB Mae 140. eun dever eo disenti ouz lezennou a ya eneb al lealded.