Devri

Recherche 'diskar...' : 38 mots trouvés

Page 1 : de diskar-1 (1) à diskarzhin-diskarzh (38) :
  • diskar .1
    diskar .1

    adj.

    (1) War an tu diskar : sur le déclin.

    (1926) FHAB Meurzh 90. rak ar vro, a adsavo, nemet hirio, avat, n'ez a nemet war an tu diskar !

    (2) Bezañ war an oad diskar : être sur le déclin.

    (1921) PGAZ 17-18. He zud a ioa dija var an oad-diskar pa deuaz er bed.

  • diskar .2
    diskar .2

    m. –où

    I.

    (1) Coupe.

    (1955) STBJ 90. eun tamm diskar d'o bleo.

    (2) Baisse de prix.

    (1867) FHB 117/103a. al loenet corn a ioa discar varnezho. ●(1869) FHB 243/272a. Var an ed euz ato eun nebeut discar.

    (1905) BOBL 10 juin 38/3e. dirgwener e oa diskar war an holl anevaled.

    (3) Déclin.

    (1732) GReg 248a. Decadence, declin, ruine imminente, tr. «discarr

    (1909) FHAB Eost 247. an diskar a zo deuet en hor pardoniou.

    (4) Bezañ war an diskar : être sur le déclin.

    (1732) GReg 251a. Cet homme est sur son déclin, tr. «Beza ez ma var e ziscarr

    (1867) MGK 105. ho poa eur gwall stopad, / Edoc'h war an diskar.

    (5) Mont war an diskar : décliner.

    (1932) ALMA 102. Kola, savet da zen, a oa e kreiz e vrud, mes o vont war an diskar.

    (6) [au plur.] Ruines.

    (1921) GRSA 262. d'obér un droiad émesk diskareu er hastel.

    (7) Abattis.

    (1744) L'Arm 3a. Abatis, tr. «Disscar.. pl, reu. m.»

    II. (astronomie)

    (1) Déclin, décours de la lune. cf. diskar-loar.

    (1732) GReg 587b. Le decours de la Lune, tr. «An discarr.» ●(1744) L'Arm 223a. Le decours, tr. «Enn disscarr.» ●316b-317a. Pendant le Croissant, les Cornes de la Lune regardent l'Orient ; & pendant le Décours, elles sont tournées au Couchant, tr. «Durand er Hrissque ag el Loaire hi hærn a séle er Sau-hiaule ; ha durand enn Disscar, ind a zou troueitt d'er Huh-hiaule.»

    (1855) FUB 70. Mâd éo hada ann douar / War ann diskar eûz al loar, tr. «Il est bon d'ensemencer la terre / Au décours de la lune.» ●(1876) TDE.BF 804. Reo gwenn er c'hresk / Amzer gaer ha fresk ; / reo gwenn enn diskar / Amzer gleb hep mar.

    (1912) MELU xi 210. Mar 'teuz klénvet, zell oc'h al loar ; / Diwall rag e ziskar (sic), tr. «Si tu es malade, observe la lune; prends garde à son décours. (Trég[or].)» ●(1931) VALL 435a. décours de la lune, tr. «diskar m.» ●(1942) VALLsup 156b. Il est mauvais de semer pendant le décours de la lune, tr. «fall eo hadañ war diskar al loar T[régor] Croyance populaire.» 174a. Ar gwener kenta eus al loar – E vez nevez ha diskar. Dicton.

    (2) En diskar, war he diskar : en décours.

    (1878) SVE 98 §672. Reo gwenn en diskar.

    (1985) MARE 54. penaoz e vefe al loar : war he hrésk, pe war he hann, pe war he diskar.

    III. Mont war an diskar : vieillir, décliner.

    (1932) ALMA 102 (L). Kola, savet da zen, a oa e kreiz e vrud, mes o vont war an diskar.

  • diskar .3
    diskar .3

    v.

    I. V. tr. d.

    A.

    (1) Renverser, abattre (qqc.).

    (1499) Ca 64a. Discar. g. abbastre. l. obruo / is / rui / itum / ac. ●(1633) Nom 28b. Rostrum : groin d'vn porc : groüin vn ouch, pe gant hiny ez discar an bernou mous.

    (1659) SCger 143a. discar, tr. «abattre.»

    (1876) TDE.BF 142b. Diskar eunn ti d'ann douar, tr. «abattre une maison.» ●(1884) LZBt Meurzh 53. Goude-ze e oe diskarret gant eur c'hrenan douar. ●(1893) IAI 194. Petra reer pa vez c'hoant da ziskar eun ti ? Diskar da genta ar skoriou.

    (1918) LZBl Du 449. Diskar eur pagod (...) ha d'an traon ar pagodou ! ●(1921) LZBt Here 30. Ar chapel, bet diskaret gant eur bar-awel korvouez.

    (2) Faire tomber (qqn).

    (1575) M 1226. De disquar en carez, pemdez ho deuez hoant, tr. «Ils ont envie de la faire tomber en faute, chaque jour.»

    (1872) ROU 105b. D'un mot il le terrassa, tr. «Gant ur g'er en discaras.» ●(18--) SAQ I 312. e vezond dindan hon troad eur mean-reuill mad d'hon diskar.

    (1908) PIGO II 59. Gant al lans an evoa e tiskaras ane o-daou hed-blad o c'horf.

    (3) Couper, abattre (des arbres).

    (1732) GReg 223a. Coupper une forêt, tr. «discarr ur c'hoad.»

    (1847) MDM 305. Ho diskar pe ho diskoultra [ar guez]. ●(1857) CBF 113. Diskarit ar gwez a zo aze, tr. «Abattez les arbres qui sont là.» ●(1868) KTB.ms 14 p 4. diskaret a ve ar gwez. ●(1870) MBR 98. diskar ar c'hoat, he fagodi, he faouta hag he gordenna. ●(1872) ROU 74a. Laissez-moi abattre autant d'arbre[s] que je pourrai en une année, tr. «Va lizt da ober ur bloavezad discar guez.

    (4) Faire tomber (des fruits de l'arbre).

    (1575) M 791-793. Heman so aneual, à car an aualaou, / Hac ho hego an guez, nos dez en bergezou : / Pan vezont disquaret, gantaff net de metou, tr. «C'est un animal qui aime les pommes, / Et il les secouera des arbres, nuit et jout dans les vergers ; / Quand elles sont par lui abattues, toutes autour de lui.»

    (5) Tuer, abattre (un animal).

    (1877) EKG I 90. loened lard da ziskar.

    (1902) PIGO I 51. diskar eur marc'h.

    (6) Déposer (qqn).

    (1915) HBPR 29. Evel-se, eskob Kastell a dlie beza diskaret.

    (7) Abattre (du chemin).

    (1939) RIBA 25. Liés é saùè ar é jao, de ziskar er lèuig hent e oè étré é vanér hag er hastel.

    (8) Baisser (un prix).

    (1659) SCger 100a. rabatre du prix, tr. «discar ar pris.»

    (1922) IATA 37. Bezit truez, aoutrounez, diskarit ar mizou !

    (9) Donner (un coup).

    (1818) HJC 354. de ziscare tauleu ar i ben.

    (10) Dire (des injures, etc.).

    (1939) RIBA 90. Diskar e hrér arnehon dejañneu ha hujaoteu.

    (11) Diskar ub. e : précipiter qqn dans.

    (1790) MG 72. me gav guenein (…) é ma bras madeleah en Eutru-Doué é quevir er beurerion, a pe bromètt er Baraouis d'er-ré ou secour, ha ma tiscarr én ihuern er faus pihuiq.

    (12) Flétrir, mortifier, abattre l'orgueil.

    (1894) BUZmornik 2. diskar hon ourgouill.

    (13) Renverser (qqc. d'abstrait).

    (18--) SAQ I 253. ho deuz klasket orjellad ha diskar guirioneziou an Aviel.

    (1924) LZBt Mezheven 10. Evit enebi heman ha diskar e c'halloud.

    (14) Abattre (qqn, au moral).

    (17--) TE 9. perac é lausquai er chagrin d'en discarr ha d'en disséhein.

    B.

    (1) Diskar a-benn-font : détruire de font en comble.

    (1942) VALLsup 80a. détruire de font en comble, tr. «diskar a-benn-font

    (2) Diskar ub. a-blad : jeter qqn à bas.

    (1790) MG 400. mar eèllét en discar a blad.

    (1862) BSH 61. Discaret m'emp a blad ar roue Catebron.

    (3) Diskar ub. war c’hwen : renverser qqn sur le dos.

    (1575) M 113. Oll ez disquer oar huen, pobl humen hep quen dout, tr. « Tous elle renverse sur le dos les gens humains, sans nul doute. »

    II. V. intr.

    (1) Descendre (de cheval, etc.).

    (1921) GRSA 329. Er roué e ziskar a ziar é jao aveit emzioal. ●(1939) RIBA 1. Ul laer é tiskar diar téren el loér.

    (2) Faiblir, perdre ses forces, déchoir physiquement, décliner.

    (1870) FHB 265/28b. Pa vez deuet an den da zeg, da unneg vloaz ha tri-ughent, e tiskar tol ha tol, e ya an ober diout-ha. ●(1889) ISV 451a. An oad a deu, discar a rez.

    (3) (en plt d'une construction) Tomber en décadence, en ruines.

    (1732) GReg 248a. Tomber en decadence, tr. «discarr. pr. discarret

    III. V. pron. réfl. En em ziskar : nuire à sa réputation.

    (1872) ROU 100b. Nuire à sa réputation, tr. «En em ziscar

    IV.

    (1) Diskar e glipenn da ub. : voir klipenn.

    (2) Diskar un iliz da sevel ur chapel : voir iliz.

  • diskar-al-loar
    diskar-al-loar

    voir diskar-loar

  • diskar-amzer / diskaramzer
    diskar-amzer / diskaramzer

    m. Automne.

    (1732) GReg 71a. Automne, troisiéme saison de l'Année, tr. «discarr-amser.» ●755a. Le printemps est bien opposé à l'automne, tr. «An névez-amser a so controll-bras d'an discarr-amser

    (1847) MDM 73. an nevez amzer, an han, hag an discar-amzer. ●(1857) CBF 3. Enn diskar-amzer ann deliou a gouez, tr. «A l'automne les feuilles tombent.» ●(1862) JKS.lam 301. ann tiek a c'hortoz sioul glaoeier ann nevez-amzer ha re ann diskar-amzer. ●(1889) ISV 445. an discar-amzer / Miziou douetuz a c'halver. ●(1896) GMB 559. diskar-amzer à Pontrieux.

    (1911) BUAZperrot 219. pa deu an diskar amzer. ●(1932) KWLB 11. Lakaet e vezint neuze d'an diskar-amzer.

  • diskar-an-hañv
    diskar-an-hañv

    m. Automne.

    (1896) GMB 559. L'automne s'appelle à Sarzeau diskar-eñoñ (ce dernier mot en une syll.), litt. «déclin de l'été».

  • diskar-ar-bloaz
    diskar-ar-bloaz

    m. Automne.

    (1970) BHAF 342. nozveziou hir ha teñval diskar-ar-bloaz.

  • diskar-avel
    diskar-avel

    m. Abat-vent.

    (c.1718) CHal.ms i. auuant, abauant, tr. «un discar aüel

    (1904) DBFV 58a. diskar-aùél, s., tr. «abat-vent (Ch. ms.).»

  • diskar-deiz
    diskar-deiz

    m. Chute du jour.

    (1943) TRHS 18. gant an diskar-deiz.

  • diskar-delioù
    diskar-delioù

    m. Automne.

    (1935) FHAB Du 324. Da vare an diskar-deliou, eun deiz bennak araok kalagoanv.

  • diskar-loar / diskar-al-loar
    diskar-loar / diskar-al-loar

    m. (astronomie) Déclin, décours de la lune, lune décroissante.

    (1659) SCger 35a. le decours de la Lune, tr. «an discar al loar.» ●37a. decours de la Lune, tr. «discar ar Loar.» ●(1723) CHal 59. Discar el loüer, tr. «Décours de la lune.» ●(1732) GReg 587b. Le decours de la Lune, tr. «Discarr al loar. An Discarr-loar. Van[nnetais] discar el loer. discar el luér

    (1856) VNA 13. le décours de la Lune, tr. «en discar ag el Loër.» ●(1876) TDE.BF 142b. diskar al loar, tr. «décours de la lune.»

    (1909) BOBL 13 mars 220/2d. Choazit eun amzer seac'h pa vo an avel enn uhel ha var an diskar loar evit ober al labour-ze. ●(1924) FHAB Mezheven 215. An diskar-loar eo ; atao e tigouez an dra-ze goude ar c'hann-loar. ●(1931) VALL 435a. décours de la lune, tr. «diskar-loar, diskar al loar.» ●(1949) KROB 10/15. An diskar-loar ez oa, ha teñval sac'h anezi. ●(1955) STBJ 166. E oa gwelloc'h hada war ar c'hoz (an diskar-loar) eget war an nevez (ar c'hresk-loar). ●(1962) TDBP II 115. Gand an diskarloar e vez hadet an traou bihan, tr. «c'est pendant le décours de la lune que l'on sème les petits légumes.» ●(1972) BRUD 41/29. Ar henta patatez lakaet en douar veze e diskar-loar, pe prim-loar veurz.

  • diskaradeg
    diskaradeg

    f. –où Abattis.

    (1879) ERNsup 145-146. diskaradek (gwe) abatis.

  • diskaradur
    diskaradur

    m. –ioù

    (1) Abattage.

    (1744) L'Arm 3a. Abatage, tr. «Discaradur. pl. disscaradureu. m.»

    (1927) GERI.Ern 110. diskaradur V[annetais] m., tr. «action d'abattre.»

    (2) Abattis.

    (1744) L'Arm 3a. Abatis, tr. «Disscaradur.. pl, reu. m.»

    (3) Dépérissement.

    (1927) GERI.Ern 110. diskaradur V[annetais] m., tr. «dépérissement.»

  • diskaramzer
    diskaramzer

    voir diskar-amzer

  • diskardi
    diskardi

    m. –où Abattoir.

    (1914) DFBP 1b. abattoir, tr. «Diskardi

  • diskarer
    diskarer

    m. –ion Abatteur.

    (1732) GReg 3b. Abateur, qui abat, tr. «Discarrèr. p. discarréryen.» ●(1744) L'Arm 3a. Abateur, tr. «Disscarour.. pl disscarerion. m.»

    (1914) DFBP 1b. abatteur, tr. «Diskarer.» ●(1939) RIBA 84. Peh mechér é hou hani ? Diskarour ? Divarour ? Fagotour ? Divrazour ? Heskennour ? Hanochour ? Kordennour ?...

  • diskarer-barv
    diskarer-barv

    m. Barbier.

    (1924) FHAB Genver 9. E ti an diskarer-baro.

  • diskarerez
    diskarerez

    f. –ed Abatteuse.

    (1744) L'Arm 3a. Abateuse, tr. «Disscarouréss.. pl, ésétt. f.»

  • diskaret
    diskaret

    adj.

    (1) Détruit.

    (1877) EKG I 56. an iliz diskaret nemed ar pignoun.

    (1907) FHAB Kerzu 315. c'hweac'h kroaz diskaret edoug an dispac'h ha chomet abaoue a-strons o c'horf hag adsavet divralloc'h eget biskoaz. ●(1937) DIHU 310/255. mangoér en iliz diskaret.

    (2) (en plt de qqn) Qui décline, qui a pris un coup de vieux.

    (1732) GReg 251a. Cet homme est sur son déclin, tr. «discarret mad eo.»

    (3) =

    (1911) BUAZperrot 496. an ene a vez buhan diskaret ma ne roer ket d'ezan bara an elez, Korf Sakr Mab Doue.

    (4) Abattu.

    (1868) FHB 203/373b. diskaret gant eur vazat.

    (1941) ARVR 12/3a. Eur bombezenner diskaret.

  • diskarg .1
    diskarg .1

    adj.

    I.

    (1) Qui n'a pas de charge.

    (1732) GReg 249b. Déchargé, ée, non chargé, ée, tr. «Discarg

    (2) Exempt.

    (1877) BSA 23. rac-se ar Verc'h[ez] Vari a zo bet discarg euz ar pec'het orijinal.

    (1907) AVKA 135. evid bea diskarg deus an dever d'enori an tad. ●(1931) KANNgwital 339/23. Piou ar re a zo diskarg eus ar iun ?

    (3) Qui n'a pas de dettes.

    (1907) AVKA 152. ar vugale a zo diskarg.

    (4) Qui n'a pas pris d'embonpoint.

    (1957) ADBr lxiv 4/455. (An Ospital-Kammfroud) Diskarg : adj. – qui n'a pas pris d'embonpoint malgré l'âge : n'eo ket chomet ken diskarg ha ma oa e dad d'an oad-se.

    (5) (en plt des membres de qqn, d'un animal) Grêles et nerveux.

    (1909) FHAB Meurzh 76. eun ebeul (...) stumet brao, divesker neat, diskarg : pevar c'hant anter kant lur a c'houlennet anezan. ●(1913) BOBL 27 septembre 458/2e. Al loen kezek (…) An divesker a-dren na dleont beza na re eün na re gam gant eur jarrital frank ha diskarg. ●(1957) ADBr lxiv 4/455. (An Ospital-Kammfroud) Diskarg : adj. – grêles, nerveuses, en parlant des jambes d'une personne ou d'un animal : eur gazeg pounner, gand memprou diskarg dindanni.

    II. (en plt d'une arme) Déchargé.

    (1878) EKG II 140. e kargiz va fuzil, a ioa diskarg.

    (1922) FHAB Kerzu 363. e bistolen diskarg hag e yalc'h vras goullou en e gichen.

  • diskarg .2
    diskarg .2

    m.

    I. (en plt de qqc.)

    (1) Décharge, quittance.

    (1633) Nom 2b. Pyctarium, vel potius, pyctacium : tablettes, bref vne descharge ou cedule : tabletesen, discarg pe cedulen.

    (1857) LVH 68. er honseil, péhani e sellou hag int [er honteu] e zou just hag e rei dehou é ziscarg a nehai. ●(1876) TDE.BF 142b. Diskarg, s. m., tr. «Décharge, quittance, exemption, dispense.»

    (1907) AVKA 209. «Pegement a c'hlees d'am mestr ?» a c'houlas digan an hini kenta ? – «Kant bariken eoul.» – «Kemer da diskarg, aze en az koaze ha skriv ama d'in unan a hanter-kant.»

    (2) Embouchure d'un fleuve.

    (1732) GReg 257b-258a. Degorgement, decharge d'une Riviere, tr. «Discarg.» ●331a. Embouchure, l'endroit par où les rivieres se jettent dans la mer, tr. «discarg. p. discargou

    (1910) FHAB Meurzh 79. tostik-tost da ziskarg an Aber-Vrac'h er mor-bras. ●(1912) FHAB Ebrel 117. diskarg ster ar Goad.

    (3) Tas qui résulte d'un déchargement.

    (1957) ADBr lxiv 4/455. (An Ospital-Kammfroud) Diskarg n., pl. ou. – Désigne un tas, résultat d'un déchargement. Généralement suivi d'un déterminatif : eun diskarg-bezin ; eun diskarg-teil (fumeron) : gand eun dumporellad teil, n'heller ket ober ouspenn seiz pe eiz diskarg.

    (4) (domaine maritime) Décharge de courant.

    (1987) GOEM 139. La navigation devant la côte léonarde présente certains dangers en raison des courants qui, par endroits, déboulent aussi rapidement que des torrents. Il faut éviter surtout les diskargou, zones de déferlement en aval des écueils sous-marins, dans lesquels les bateaux peuvent se trouver engagés d'un seul coup.

    (5) Débouché.

    (1857) CBF 39. Ha kalz a ziskarg a zo er gear man d'ar varc'hadourez ?, tr. «Y a-t-il dans cette ville beaucoup de débouchés pour le commerce ?» ●(1876) TDE.BF 142b. Diskarg, s. m., tr. «débouché de marchandises.»

    (1990) TTRK 94. Ha m'hor bije bet dek gwech muioc'h da werzhañ e vije bet diskarg evito, sur-mat !

    (6) Pardon, rémission.

    (1923) KTKG 70. Ann induljansou a zo eunn diskarg a ro ann Iliz euz ar boan on euz c'hoaz da baea da justis Doue.

    II. (en plt de qqn)

    (1) Reiñ e ziskarg : donner sa démission.

    (1866) FHB 77/194a. Red eo bet dezhan rei he ziscarg. ●(1874) FHB 498/222a. Dont a ran da rei deoc'h va discark.

    (1909) BOBL 02 janvier 210/1a. Ar maër nevez (…) a zo red d'ean rei e ziskarg. ●(1910) MBJL 50. Mes hen a roas e ziskarg da vat hag ac'h eas da Rom. ●(1911) BZIZ 48. Rei a reaz e ziskarg en 1875. ●(1928) DIHU 199/10. é oè bet ret dehon rein é ziskarg, skoeit ma oè bet un tu anehon.

    (2) = (?).

    (1878) EKG II 35. diviz en doa great he ziskarg, mez he c'hollet en doa abaoue.

    (3) Reiñ diskarg da ub. : affranchir qqn de ses dettes.

    (1904) ARPA 92. Evel n'ho doa ket peadra da baea, e roas diskarg d'an eil ha d'egile. ●(1907) AVKA 159. war da beden em eus roet dit diskarg deus da oll c'hle. ●(1911) BUAZperrot 515. O veza ma n'o doa ket a beadra da baea anezan e roas diskarg d'ezo o daou.

    III. (boucherie) Abats.

    (1984) HBPD 128. Eit er réral ne chomé meit en diskarg èl en avu, ken prizet hiniù en dé.

  • diskarg .3
    diskarg .3

    voir diskargañ

  • diskargadenn
    diskargadenn

    f. –où Décharge.

    (1870) FHB 302/325b. gan ho ferc'her houarn, ho poc'hilli ha benveyou all c'hwi a rayo eun diskargadenn ghenta war ar Prusianed.

  • diskargadur
    diskargadur

    m. Pus.

    (1930) BREI 176/3a. Pariz a zo eur gôr war gorf ar Frans Evit maga ar gôr-se, ez a ar pep gwella eus ar c'horf ; ha diouz ar gôr, ne deu nemet diskargadur, breinadur.

  • diskargañ / diskargiñ / diskarg
    diskargañ / diskargiñ / diskarg

    v.

    I. V. tr. d.

    A.

    (1) Décharger (un navire, etc.).

    (1499) Ca 64a. Discargaff. g. desamplir. ●(1633) Nom 65b. Decapulare oleum, depelere, idem quod in vinis elutriare : desemplir, survuider, mettre d'vn vaisseau en l'autre : discargaff ves an eil en eguilè.

    (1659) SCger 40b. decharger, tr. «discarga.» ●143a. discarga, tr. «decharger.» ●(1732) GReg 249a. Decharger, diminuer la charge, ôter la charge, le fardeau, retrancher ce qui incommode, tr. «Discarga. pr. discarguet. Van[netois] discargueiñ

    (1877) BSA 148. Mari-Anna Drean a bign var ar c'har evit hen discarga.

    (1904) KZVr 355 - 25/08/04. diskarga eur c'harr en eur wintan anezan. ●(1926) FHAB Kerzu 468. da garga ha da ziskarga bagou.

    ►absol.

    (1874) FHB 485/119a. aleiz a vageerien, lod o carga, lod o tiskarga.

    (1925) BILZ 169. labourat en bourz eul lestr all bennak da rei an dorn da lastra, dilastra, karga, diskarga.

    (2) Diskargañ war vann : décharger en abaissant le cul du véhicule.

    (1904) KZVr 355 - 25/08/04. Diskarga war vann, diskarga eur c'harr en eur wintan anezan. ●(1914) KZVr 69 - 28/06/14. diskargan war vann, tr. «décharger une charrette en abaissant l'arrière jusqu'à terre, les brancards en l'air, Enq[uête] agricole.»

    B.

    (1) Décharger (un fusil).

    (1915) HBPR 232. diskarga ho fusuil var an enebourien.

    (2) (en plt d'un abcès, d'une blessure) Suppurer.

    (1732) GReg 896a. Supurer, venir à supuration, tr. «Discarga lyn.»

    ►absol.

    (1732) GReg 896a. Sa plaie commence à supurer, tr. «Coumançz a ra e c'houly da ziscarga

    (1910) MBJL 101. goulio euzus ha na baouezent ket da ziskargan.

    (3) Faire suppurer (un abcès).

    (1922) EOVD 186. er guélet é verùél get ur gor velimus hemb er pikein eit diskarg er gor-sé.

    (4) Vider (les humeurs).

    (1633) Nom 277b. Scarificatio : scarifier : scarification, da lauaret eo ober toull en quicq da discargaff an humeuryou.

    (5) Servir à boire.

    (1732) GReg 222a. Verse moi un coup, tr. «discarg din ur bannè.»

    (1876) TDE.BF 143a. Diskarga, v. n., tr. «Verser.» ●Diskarga eur banne da eva, tr. «verser à boire.»

    (1902) PIGO I 86-87. kerc'had ha diskargan gwin-ardant. ●(1904) SKRS I 151. ar c'habiten a ziskargas dezhan eur verennad kognak. ●(1908) FHAB C'hwevrer 52. en em lakeas da ziskarga gwin er gwer. ●(1908) FHAB Du 348. diskarg eul litrad d'an aotrou-man. ●(1924) SBED 22. En é huéren diskarg er guin.

    ►absol.

    (1910) YPAG 5. Mont a ra da ziskargan en e veren.

    (6) (droit) Décharger (un accusé).

    (1732) GReg 249a. Décharger un homme reputé criminel, tr. «Discarga un dèn clemmet.»

    (7) Diskargañ e galon : dire ce qu'on a sur le cœur, décharger sa conscience.

    (1878) EKG II 101-102. enn dro-man oa anat d'eomp ez ea da ziskarga he galon.

    (1907) PERS 262. Ar re a deue da ziskarga ho c'halon glac'haret. ●(1927) KANNkerzevod 4/3. mont da ziskarga hor c'halon pa vo re leun.

    (8) Asséner (un coup).

    (1913) HIVR 18. ean e ziskarg un taul eahus ar hé fen get é glean.

    (9) Désemplir.

    (1659) SCger 40b. desemplir, tr. «discarga

    II. V. intr.

    (1) (en plt d'un cours d'eau) Déborder.

    (1847) BDJ 16. stheriou henhan o tiskarga.

    ►sens fig.

    (1889) SFA 61. Kaloun Fransez a ioa leun : diskarga a ranke.

    (2) (en plt de la pluie) Tomber.

    (1869) FHB 216/61b. eur bar arneu spontuz a deuas da ziscarga.

    (3) Se vider.

    (1831) MAI 28. Ar yalc'h o tiscargan.

    (4) (en plt d'un abcès) Crever, aboutir.

    (1633) Nom 265a. Fistula : fistule : fistulen, gorig a discarg. ●(1732) GReg 233b. Crever, parlant d'une apostume, au propre, & au figuré, tr. «discarga. pr. discarget.» ●L'apostume a crevé, tr. «discarga a ra ar gor.»

    (1857) CBF 76. Diskarget eo ho kor ? tr. «Votre furoncle a-t-il abouti ?» ●(1872) ROU 108a. Pa vez ar boan en e goassa e vez tost ar gor da ziscarga.

    III. V. pron. réfl. En em ziskargañ.

    (1) Se décharger.

    (1732) GReg 249a. Se décharger de, tr. «Hem discarga eus a.»

    (2) Se justifier, se blanchir, se disculper.

    (1732) GReg 249b. Se décharger, se justifier, tr. «Hem ziscarga

    IV. Diskargañ e garr e toull an ode : voir karr.

  • diskarger
    diskarger

    m. –ion Déchargeur.

    (1732) GReg 249b. Dechargeur, celui qui décharge, tr. «Discarguer. p. discarguéryen. discargour. p. yen

  • diskarger-gwin
    diskarger-gwin

    m. Échanson.

    (1894) BUZmornik 717. Goudeze e reaz he ziskarger-guin euz a Edes.

  • diskarger-lestr
    diskarger-lestr

    m. Docker.

    (1919) MVRO 6/1a. an diskargerien-listri (dockers) o deus dihanet da labourat.

  • diskargiñ
    diskargiñ

    voir diskargiñ

  • diskaridigezh
    diskaridigezh

    f. Abattage, destruction.

    (1914) DFBP 1a. abattage, tr. «Diskarridigez

  • diskarn
    diskarn

    adj.

    (1) Décharné.

    (1876) TDE.BF 439b. eur vandennad saout all a voa treut-eskern ha ken diskarn, mac'h hejent gant ann avel war ho zreid.

    (1927) GERI.Ern 110. diskarn adj., tr. «Décharné, maigre.» ●(1931) VALL 186b. Décharné ; très maigre, tr. «diskarn

    (2) Débauchée.

    (1876) TDE.BF 143a. Diskarn, adj. B[atz], tr. «Se dit d'une femme débauchée.» ●(1890) MOA 201a. Femme débauchée, tr. «plac'h diskarn

  • diskaroad
    diskaroad

    m. Déclin de l'âge.

    (1732) GReg 18b. Le déclin de l'âge, depuis la cinquantième année, qui fait la vieillesse, tr. «An discarr-oad

    (1868) FHB 196/313b. evelse buez an den e deuz ar iaouankiz, an oad vella, an discar oad. ●(18--) SAQ I 231. ar pec'hejou great var an diskar-oad.

  • diskarpiñ
    diskarpiñ

    v. tr. d. Faire reprendre son étanchéité à un bateau, une barrique, etc. resté trop longtemps au sec et dont les éléments sont disjoints. cf. skarpañ

    (1977) PBDZ 763. (Douarnenez) diskarpiñ, tr. «faire reprendre son étanchéité à un bateau, ou une barrique, etc., qui a pris du lâche, du jour, par suite d'une trop longue exposition au soleil, d'un trop long séjour au sec.» ●773. diskarpiñ, tr. «faire se resserrer les virures d'un bateau, les bardeaux d'un baril, etc. en faisant tremper dans l'eau le bateau, le baril, etc.»

  • diskarrañ
    diskarrañ

    v. Faufiler.

    (1943) FHAB Meurzh/Ebrel 269. Diskarra = faufiler.

  • diskarrellañ
    diskarrellañ

    v. tr. d. Décarreler.

    (1732) GReg 248b. Decarreler, tr. «discarella. pr. discarellet

  • diskarrezañ
    diskarrezañ

    v. tr. d. Décarreler.

    (1732) GReg 248b. Decarreler, tr. «Discareza. pr. discarezet

  • diskarzh
    diskarzh

    voir diskarzhiñ

  • diskarzhiñ / diskarzh
    diskarzhiñ / diskarzh

    v.

    (1) V. tr. d. Rejeter.

    (1847) FVR 171. evit diskarz ar gwallou da bere int techet.

    (2) V. intr. Expulser (le délivre).

    (1919) DBFVsup 18a. diskarhein, v. n., tr. «rejeter les délivres (en parl. d'une vache.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...