Recherche '"dismegañ"...' : 6 mots trouvés

• dismegañ
  dismegañ

  v. tr. d. Mépriser.

  ●(1862) JKS 40. evit ho da veza bet gwall-gaset ha dismeget. ●(1874) FHB 511/327a. Ar veleyen a zismeghint.

• dismegañs
  dismegañs

  f. –où

  (1) Ignominie, infâmie, affront, impudence.

  ●(1659) SCger 66b. honte, tr. «dismegancç.» ●68a. ignominie, tr. «dismegancç.» ●123b. vergogne, tr. «dismegancç.» ●144a. dismegancç, tr. «impudence.»

  ●(1877) BSA 85. an dismegansou, ar poaniou, ar c'hlac'har eus he buez hir ha poanius ! ●(1889) SFA 61. dismegansou tud ar bed.

  ●(1927) LZBt Genver 19. pegen c'houero ec'h ê bet an dismegansou o deus kavet war o hent. ●(1927) GERI.Ern 111. dismegañs f., tr. «Affront, déshonneur.» ●(1931) VALL 514b. Opprobre, tr. «dismegañs f.» ●(1963) LLMM 99/265. Feuket gant an dismegañs-se.

  (2) Chose honteuse, déshonorante.

  ●(1935) BREI 391/3b. Bezan paour n'eo ket eun dismeganz 'vit pa ver onest...

  (3) Ober un dismegañs da ub. : faire un affront à qqn.

  ●(1860) BAL 64. a ve follentez, ac un dismegans great da Zoue. ●(1864) SMM 179. evit an oll dismegansou a ra deoc'h dalc'h mad ho pugale. ●(1874) POG 36. dic'haoui ann dismeganz gread d'ar Werc'hez. ●(1879) MGZ 204. Meur a zismeganz all a rejont c'hoaz dezhan.

  (4) Kouezhañ en dismegañs : tomber dans l'infâmie.

  ●(1857) CBF 120. evit miret na gouezo hor iez kaer enn dismegans pe enn dismantr, tr. «pour prévenir le mépris ou la décadence de notre précieux idiôme.»

  ●(1924) BILZbubr 41/950. da vea disprizet gant an holl, ha da gouea en dismegans.

  (5) Ober dismegañs war ub. : mépriser qqn.

  ●(1902) MBKJ 243. kals re all ho deuz great dismegans var 'nn hoc'h. ●(1911) BUAZperrot 118. bet great dismeganz varnan.

  (6) Ober dismegañs gant ub. : se moquer de qqn.

  ●(1977) PBDZ 1145. (Douarnenez) an dra-se n'eo ken ober dismegañs gant Douarnenez, tr. «ça, ce n'est que pour se moquer de Douarnenez.»

  (7) Ober dismegañs ub. : faire le déshonneur de qqn.

  ●(1911) BUAZperrot 82. kement mil mad a en em gav a ra o henor, evel ma ra o dismeganz kement drouk a zigouez.

  (8) Teurel dismegañs war ub., udb. : outrager, jeter l'opprobre sur.

  ●(1935) BREI 432/1a. an dismegans a deuler warnan [ar brezoneg]. ●(1936) PRBD 84. Ar pec'hed, atao ha bep tro, a daol dismeganz war an Aotrou Doue.

• dismegañser
  dismegañser

  m. –ion Celui qui méprise.

  ●(1908) BOBL 03 octobre 197/1b. muioc'h a zismeganserien e-touez ar veleien.

• dismegañset
  dismegañset

  adj. Méprisé.

  ●(1924) ARVG Ebrel 78. ar vein anê dindan dreid evel treo dismeganset !

• dismegañsiñ
  dismegañsiñ

  v. tr. d.

  (1) Mépriser.

  ●(1889) SFA 56. dismegansi ar glaskerrien baour-man.

  ►absol.

  ●(1943) FATI 125. An dud difeiz, diouz o zu, a gendalc'he da c'hlabousat ha da zismegañsi.

  (2) Outrager, offenser.

  ●(1927) GERI.Ern 111. dismegañsi v. a., tr. «outrager.» ●(1931) VALL 190a. Décrier, tr. «dismegañsi.» ●(1959) TGPB 79. Aner eo dit kunujenniñ ha dismegañsiñ, ne ra van ebet ouzh da veogadennoù.

• dismegañsus
  dismegañsus

  adj.

  (1) Méprisable.

  ●(1878) EKG II 285. me gaf d'ign eo eun tamm dismegansuz evidomp mont e kear gand eur vaouez ereet he daouarn d'ezhi.

  ●(1924) FHAB Genver 3. ken dismegansus mac'h eo ar stad m'eo ganet ha ma tle bevan ennan.

  (2) Méprisant.

  ●(1889) ISV 125. Karl ne blege ket he benn evit clevet ar c'homzou dismegansus-ze.

  ●(1907) KANngalon Eost 472. ar c'homsou dismegansuz.

  (3) Outrageant, offensant.

  ●(1927) GERI.Ern 111. dismegañsus adj., tr. «outrageant, déshonorant.»