Recherche 'displijout...' : 1 mots trouvés
Page 1 : de displijout-displijan-displijin-displij (1) à displijout-displijan-displijin-displij (1) :- displijout / displijañ / displijiñ / displijdisplijout / displijañ / displijiñ / displij
v.
I. V. intr.
(1) Déplaire, mécontenter.
●(1499) Ca 65a. Displigaff. ga. desplaire. ●(1621) Mc 29. pan deuont à enep hon volontez ha pan displigont.
●(1659) SCger 42b. deplaire, tr. «displigeout.» ●144a. displigeout, tr. «déplaire.» ●(1732) GReg 268b. Deplaire, tr. «Displigeout. displigea. ppr. displiget. Van[netois] displigeiñ.» ●Le peché déplait à Dieu, tr. «Ar pec'hed a zisplich da zouë.» ●(17--) TE 308. quêntoh eit displige dehou.
●(1876) TDE.BF 148a. Displijout, v. n., tr. «Déplaire.»
●(1900) MSJO 183. Brema ar roue drouk-se n'edo mui o c'houarn ar Jude. Displijet oa bet da Impalaer Rom. ●(1907) PERS 225. heb klask plijout hag heb aoun da zisplijout da zen. ●(1950) KBSA 7. Ne zisplije ket d'ezañ ar politikerez.
(2) Se déplaire.
●(1732) GReg 268b. Se deplaire, tr. «displigea.»
II. V. pron. réfl. En em zisplijout : se déplaire.
●(1732) GReg 268b. Se deplaire, tr. «Hem zispligeout.»