Recherche 'disrann...' : 10 mots trouvés
Page 1 : de disrann-1 (1) à disrannour (10) :- disrann .1disrann .1
adj. Séparé.
●(1928) BFSA 148. An Aotrou Doue, emezan, a c'houlenn ma chomimp disrann (séparés).
- disrann .2disrann .2
m.
(1) Séparation.
●(1925) FHAB Mae 162. Alïes (...) ez eus bet ezomm bras da zispartia ar gwir diouz ar gaou (...) ar brasa ezomm 'zo bet biskoaz d'ober an disrann-se. ●(1931) VALL 686b. Séparation, tr. «disrann m.» ●(1938) SAV 11/22. eun draonienn doun a zo o lakaat an disrann etre tuchenn Kelvi ha foenneier ar Wern.
(2) Lakaat disrann etre : séparer.
●(1965) VROG 32/48. Diskleriañ a ris d'ar misioner dre ar munud ar pezh a lakae disrann etrezon hag ar person.
- disrann .3disrann .3
voir disrannañ
- disrannaddisrannad
m. –ed, disrannidi Dissident.
●(1931) VALL 223b. Dissident, tr. «disrannad pl. ed et –nidi.»
- disrannadur
- disrannañ / disrann
- disranner .2
- disranner / disrannour .1
- disrannerezh
- disrannourdisrannour
voir disranner