Recherche 'distern...' : 5 mots trouvés
Page 1 : de distern (1) à disternin (5) :- distern
- disternajañ
- disternañ / disterniañ / disterniñdisternañ / disterniañ / disterniñ
v.
I. V. tr. d.
(1) Déharnacher (un cheval).
●(1732) GReg 259a. Deharnacher, ôter le harnois des chevaux, tr. «Distærna ar c'hesecq.»
●(1876) TDE.BF 150a. Disterna, distarna, v. a., tr. «Dételer, parlant des chevaux.» ●(1877) FHB (3e série) 24/195a. pa zistargnan va marc'h evit mont da ober eun affer bennac.
(2) Dételer (une voiture).
●(1877) FHB (3e série) 24/195a. e c'hellemp distargna hor paourkeaz kar heb rei daou vennec bep tro.
(3) Débarrasser (la table).
●(1932) BRTG 107. Éh oent é tistern ou miren hag é kemér ou hafé. ●(1932) GUTO 1. Disternet e voé en daul a hèr.
(4) Désencombrer.
●(1732) GReg 274a. Desencombrer, tr. «disterneiñ.»
●(1904) DBFV 61a. disternein, v. a., tr. «désencombrer.»
(5) Décadrer.
●(1876) TDE.BF 150a. Disterna, v. a., tr. «Tirer de son cadre.»
(6) Retirer du métier à tisser.
●(1904) DBFV 61a. disternein, v. a., tr. «désourdir.»
II. V. intr.
(1) Cesser de travailler, dételer.
●(1953) BLBR 58-59/14. N'en deus ket distarnet kouls lavaret epad ar pevar dervez.
(2) Disternañ a =
●(1917) LILH 2 a Gerzu. Didrous onn en anderù-men ha disternet em es a me fapérieu.
(3) Disternañ diouzh : cesser de.
●(1939) ANNI 34. Distern e hrér doh en tabut.
- disterniañdisterniañ
voir disternañ
- disterniñdisterniñ
voir disternañ