Recherche '"distresañ"...' : 1 mots trouvés

• distresañ / distres
  distresañ / distres

  v.

  I. V. tr. d.

  A. (en plt de qqn)

  (1) Déranger.

  ●(1929) FHAB Ebrel 132. Petra, eme Vroc'h, dont d'am distresa pa emaoun o tibri eus ar gwella.

  (2) =

  ●(1909) TOJA 13. Ya da, ar mammou zod 'kas distresan o bugale !

  B. Démettre, fouler (une articulation).

  ●(1932) BSTR 12. e pakis eul lam hag a zistresas ufern va zroad. ●(1933) CDFi 14 janvier. en doa distreset e droad. ●(1943) FHAB Gwengolo/Here 350. (Kleder) Digoret en deus e vrec'h, distreset, forset.

  C.

  (1) Déformer, altérer.

  ●(1909) BOBL 17 avril 225/2d. distresset o spered gant an diskadurez latin. ●(1935) ANTO 83. Setu aze penaos e vez distreset ur yezh. ●(1962) EGRH I 65. distresañ v., tr. « déformer, altérer. »

  (2) Distresañ ar stal =

  ●(1877) FHB (3^e série) 16/136a. ne glaskont nemed ar peoc'h, var ho meno, hag a zo da genta o feulza hag o clask distress ar stal.

  D. (prlt du temps) Se gâter.

  ●(1962) EGRH I 65. distresañ v., tr. « se gâter ‘plt du temps). »

  II. V. intr.

  (1) Perdre sa forme, se déformer.

  ●(1927) FHAB Gouere 145. Ne c’hell ket distresa.

  (2) Devenir un peu malade.

  ●(1962) EGRH I 65. distresañ v., tr. « devenir un peu malade. »

  III. V. pron. réfl. En em zistresañ : se déformer, s'altérer.

  ●(1925) CBOU 1/1. Ar geriou, a c'henou da c'henou, a rumm da rumm, a deuio d'en em zistresan.